Kadın bana özlem ve sevgiyle bakıyordu.

Doktor bize baktı ve konuşmaya başladı.

Doktor: Ada Yılmaz ve Melis Çelik’in doğduğu gün hastanemizde bir karışıklık oluşmuş ve DNA testi yapmamız gerekiyor.

İlk Hasan Yılmaz ve Bora Çelik’i alalım kan almak için sonra da Ada Yılmaz ve Melis Çelik’i alalım.

Babam olacak o adam ve Bora denilen adam kan verdikten sonra doktor beni çağırdı ben de kan verdim sıra Melis denen kızdaydı. Melis kan vermek için oturduğunda iğneyi görünce tiz bir çığlık attı. Ellerimle kulaklarımı kapattım.

Melis: Çok kocaman o! Ben istemiyorum!

Zar zor Melis denen kızı ikna ettiler ve kan alındı.

Doktor: Normalde sonuçlar 1-2 hafta içinde çıkıyor ama biz karışıklık yüzünden 2 saate çıkmasını sağlayacağız.

Doktorun odasından çıktık hepimiz oradaki koltuklara oturduk. Ben düşünüyordum ve hala olanlara inanamıyordum. Öylece oturduğum yerde boşluğa bakıyordum. Hiç kimse konuşmuyordu. Aradan 2 saat geçti doktor bizi odasına çağırdı. Odaya girdik.

Doktor: Evet sonuçlar geldi. Sonuçlara göre Ada Yılmaz %99,9 uyumla Bora Çelik’in, Melis Çelik %99,9 uyumla Hasan Yılmaz’ın kızı. Hastanemiz adına çok özür dilerim.

Şok olmuştum kulaklarım uğulduyordu. O sırada Aylin denen kadın koşarak geldi ve ağlayarak bana sarıldı. Ben hala şoktaydım sarılmadım öylece duruyordum.

Melis denen kız koştu ve sözde annem ve babam olan insanların yanına gitti sarıldılar birbirlerine.

Nevra: Canım kızım Melis’im

Hasan: Bitanecik kızım benim

Bana hiç kızım dememişlerdi...

Aylin denen kadın hala bana sarılıyordu ve bir yandan da ağlıyordu geri çekildim. Aylin hanımın yanına Bora denen adam geldi ona sarıldı ve sakinleştirmeye çalıştı. Arkadaki 5 erkek ise bizi izliyordu.

Aylin: Kızım benim, canım kızım, biricik kızım

Bora bey yanıma geldi.

Bora: Kızım hadi gel evimize gidelim nolur. Bunca yıl sensizdik gel beraber o yılları telafi edelim. Ne dersin?

Zaten reşit olmadığım için mecburen gidecektim ve kendimi garip hissediyordum. Tam konuşacaktım ki arkadan bir ses geldi.

Berk: Baba bırak ya o da o kız gibi işte. Anla şunu.

Bora: Berk! Düzgün konuş kardeşin o senin

Berk: Bu kız benim kardeşim falan değil

Aylin hanım daha çok ağlamaya başladı.

Bora: Berk düzgün konuş dedim! Bak anneni de üzüyorsun

Berk sustu ve önüne döndü. Bora bey umutla bana baktı.

Ben: Zaten reşit değilim... Mecbur geleceğim. Ama istemiyorsanız da gelmem Bora bey.

Bora: Hiç öyle şey olur mu kızım. Sen bizim kızımızsın niye istemeyelim seni. Hem bak seni tanıştırayım. Ben baban Bora. O annen Aylin. Arkadakiler de abilerin birisi de ikizin.

Ben: Ne! Abilerim ve ikizim mi! İnanmıyorum...

Şok olmuştum asla bu kadar çok abim olmasını beklemiyordum.

Bora: Hadi evimize gidelim artık

Hep birlikte çıktık hastaneden. Bora bey ve Aylin hanım önden yürüyordu. Arkamdan ise abi takımı ve ikizim geliyordu.

Aylin hanım durdu ve bana döndü.

Aylin: Kızım bak unuttuk seni abinlerle ve

ikizinle tanıştırmadık.

Aylin hanım birisini gösterdi.

Aylin: Bu Kuzey abin. Senin en büyük abin ve doktor.

Sıra sıra hepsini gösterdi ve tanıttı.

Aylin: Bu Berk abin, 2 numaralı abin ve kendisi bizim şirkette çalışıyor. Bu Ayberk abin, 3 numaralı abin öğretmen. Bu Mete abin, 4 numaralı abin okuyor daha. Bu da ikizin Arda.

Abi takımı beni inceliyordu ben de onları.

Bazıları tiksintiyle bakıyordu bazıları da sevgiyle...