Oy sınırı daha dolmadı ama bölüm atıyoruumm

Misafirimiz kardeşimin arkadaşı ve junior Kerem 😭😭 (1 yaşında bir bebekkk)

Neysee

Bu bölümü Kerem'den okuyacağıızz

Keremişkomun Elisa'ya âşık olmasını istiyordunuz değil mi? Ters köşemiz bu. Kerem Elisa'ya aslında altı yıldır âşıktı.

Kerem'den

Salağın tekiydim.

Elisa'ya karşı olan hislerim büyük bir boyutta olsa bile altı yıldır açılmak için fırsat kolluyordum.
Aslında, açılmamak için fırsat kolluyordum.

Elisa için hayatımı ve yönelimlerimi değiştirmiştim fakat çok kez kırmıştım onu. Bir anda Ela ile çıkmaya başlamam büyük bir hataydı.
Ela ile çıkmaya başlama sebebim Elisa'yı kıskandırmaktı fakat en sonunda Ela da etkileyici gelmeye başlamıştı.

Pisliğin tekiyim ve biliyorum, Elisa gibi ruhu güzel bir insanı kirletmekten başka bir halta yaramıyorum.
Kendi kendimi yumruklayasım geliyor bazen. Onu içimden gelen dürtüyle öpsem bile karşılık vermediği için küçük duruma düşmemeye çalışıp

"Oyuma gelmediğin için sevindim." diyorum.

Ortaokulda Elisa zorbalığa uğrarken zayıf ve çelimsiz bir çocuktum. Sırf onun için spora başladım.
Sırf onu diğer insanlardan koruyabileyim diye kendimi güçlendirdim.

Ama kendimden koruyamadım.
Korumalıydım.

Çok dengesiz davrandım ona, kalbini kırdım çok kez. Ben farkında olmasam bile beni sevmeye devam etti.

Düşündükçe sinirden tırnaklarıma avucumu batırıyorum ama suç benim, onun değil. Tüm bunların yaşanmasını sağlayan benim ve bu hikayede masum olan Elisa.

İsmi gibi cennetin kapısında bekliyor gibi gelen ve asıl melek olan Elisa.

"Aferin gerizekalı!" Diye bağırdım bir anda. "Herşeyin içine sıçtın! Bok ettin hem kendini hemde Lena'yı!" Gelen sinirle birlikte vazoyu alıp duvara attım.

Kırıldı. Aynı Elisa'nın kalbi gibi.

Elime geçen ne varsa kırıyordum. Bunların en büyüğü de Elisa'nın kalbiydi.
Ben onu hak etmiyordum.

Ama onu özlüyordum da. Kokusunu ve o güzel gülümseyişini özlüyordum.
Gülerken parlayan gözlerine bakıp gülümsemek istiyordum bir kez daha.

Yatağımın üstündeki telefonu alıp Elisa'nın isminin üstüne tıkladım.

Kerem: Ortaokulun sonunda neden spora başladığımı biliyor musun?

Cevap gelmedi. Vazgeçmeden ikinci mesajı yazmaya başladım.

Kerem: Seni zorbalardan korumak için başladım.
Kerem: Ama seni kendimden koruyamadım.
Kerem: Özür dilerim Elisa.
Kerem: Beni affedebilecek misin?

Mesajlarım mavi tik olduğunda kalbimin hızlandığını hissettim.

Elisa: Bir sebebin var mı?
Elisa: Onca yaptığın şeyin bir açıklaması var mı?
Elisa: Eğer yoksa engelleyeceğim.

Kerem: Ortaokulda spora başlama sebebim sendin.
Kerem: Beni bu hale getiren sendin.
Kerem: Sebebim sendin, Elisa.
Kerem: Altı yıldır senin için atan kalbimin beni sarhoş yapmasının sebebiydin.
Kerem: Kardeşimin ölümünden sonra beni hayata bağlayan senin sözlerin, gülüşün ve gözlerindi.
Kerem: Senin varlığın benim yaşama sebebimdi.
Kerem: Peki ya şimdi, bende senin sebebin olabilir miyim?
Kerem: Gülümseme sebebin olmak istiyorum artık.
Kerem: Açtığım yaraları bir bir öpmek istiyorum.
Kerem: Bu öpücüklere de kalbinden başlayıp ilk önce orayı tamir etmek istiyorum.
Kerem: Senin varlığını istiyorum ben.
Kerem: Her sabah yaptığın yaptığın gibi yorganı yere fırlatıp beni uyandırmanı mesela.
Kerem: Seni özledim.
Kerem: Şu mesmursuza bir iyilik yapar da geri döner misin?

Elisa: Hayır.

Ve çevrimdışı oldu.

Kendimi asla affettiremeyecekmiş gibi hissetmeye başladığım esnada yüzüğüme baktım.

Acaba çıkartmış mıydı yüzüğü?
Vazgeçmiş miydi bizden?
Sanırım evet.

***

Oy sınırı: 20

(Artık sevgili olsunlar demeyin kitap çok çabuk biterr.)