Sabah uyandığımda saat 12'ye geliyordu. Uçağa daha üç saat var, yataktan kalktım rutin işlerimi hallettikten sonra nisayı uyandırıp kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtim. Kahvaltıyı hallettikten sonra uçağa binmek için hazırlanmaya başladık. Nisa beni havaalanına bırakıp oradan şirkete geçecek.

Üstümü giyinip Nisayı çağırdım ve ben motora Nisa ise arabasına bindi, havaalanına sürmeye başladık.

10 dakika sonunda ben havaalanına varıp bir iki dakika bekledikten sonra vedalaştık ve anonsu duyunca uçağa doğru ilerledim. Zaten çok uzun bir yolum yoktu o yüzden kitap okumaya başladım. Bir saat kırk beş dakikanın sonunda orduya vardım. Çok acıktım şimdi eve gidince anneme söylesem daha gelir gelmez başladın der en iyisi dışarıda yemek, Evin yakınınlarında bir restoran buldum ve taksiyle oraya gittim. Yemekleri sipariş edince gelmesini beklerken Aliyi aradım, motorumu göndermesini söyledim. Ben yokken işlerle genelde Nisa uğraşırsın şimdi yine o halledecek neyse yemeğimi yedim ve hiç gitmek istemediğim eve doğru yürümeye başladım zaten çok yakındı.

Eve varınca zili çaldım bir iki dakikanın sonunda kapı annem tarafından açıldı. Kapıyı açınca sanki karşısında çocuğu değilde iğrenç bir şey varmış gibi bir tepki verdi. Bende sana bayılmıyorum ya çağırdınız geldik işte Allah Allah neyse eve girdim Eymen abim evde mi ki acaba neyse odasına gidip bakıyım diğerleri umurumda bile değiller. Abimin odasının kapısını açında çalışma masasında resim yapan bir Eymen gördüm kendisi mimar olduğu için ne zaman arasam resim çiziyor zaten. Abim yine söylenmeye başlamıştı.

Abim:

-"Size yüz kere şu odanın kapısını çalın diyorum AllahAllah"

Sen:

-"Tamam abi"

Abim:

-"Güzelim geldin mi, söyleseydin almaya gelirdim"

Sen:

-"Geldim kör misin neyse şimdi şakanın zamanı değil abi beni niye çağırdınız?"

Abim:

-"Şimdi şöyle ki abicim eee" derken telefonum çalmaya başladı.

Sen:

-"Abi ben şu telefona bakıp geliyorum."

Abimi dinlemeden hemen yandaki benim boş odama girdim aynı numara iki gündür arayıp duruyordu. Telefon kapanmadan kaçtım

-"Alo ben ..... hastanesinden Aynur sizi karışan bebekler yüzünden aramıştım DNA testi için yarın saat 1 de burda olmanızı rica ediyoruz."

Ne ne ne!

Demek ki abim bir saattir bunu söylemek için kıvranıyordu. Yani ben yıllardır boşuna mı eziyet çekiyorum bi yanlışlık yüzünden mi benim hayatım boka döndü offf çıldırmak üzereyim ne tepki vericem ne yapıcam bilmiyorum gidip ortalığı yakıp yıkasım var.

Bir hışımla odadan çıktım abime bağırıp çağırsam o nerden bilebilirdi ki yönümü mutfağa annemin yani yıllardır annem sandığım kadının olduğu yere çevirdim. Yemek yapıyordu ben gelince göz ucuyla bakıp önüne geri döndü. Yok ben duramıyorum.

Sen:

-"Ya siz nasıl insanlarsınız biliyordun dimi sen ve o adam biliyordunuz dimi o yüzden bana yıllardır böyle davranıp o çok sevdiğin oğullarına öyle davranıyordunuz taşlar şimdi yerine oturuyor sende hiç mi vicdan yok be kadın hadi anne olamadın insan ol be insan!"

Anne:

-"Evet biliyorduk evet o yüzden sana öyle davranıyorduk vicdana gelirsek ben hiçbir şeyim olamayan bir sünepeye neden bakıyım biz sana çok bile baktık nankör yemedik yedirdik içmedik içirdik!"

Sen:

-"Ne sen acaba hayal dünyasında mı yaşıyorsun ben kaç gün aç yattım sırf sana acıktım dedim diye dövdün be beni sen mi vicdanlısın yoksa canı sıkıldı diye beni kemerle döven kocan ve hiç sesini çıkarmadan gülerek bunları izleyen sen mi hepinizin Allah belasını versin!"

Kapıyı çarpıp çıktım evden zaten eşyalarımda kapının önünde kalmış.Beni çok önemsiyorlarmış ya yememişler yedirmişler tövbe tövbe insanlar manyak sanacak ya bende sokakta kendi kendine gülen birisi görsem hatta kahkaha atan birisini görsem bu deli napiyor derdim herhalde neyse Ali acaba motorumu gönderdi mi?

Sen:

-"Alo"

Ali:

-"Efendim patron"

Sen:

-"Benim motoru gönderdin mi?"

Ali:

-"10 dakikaya evin önünde olur patron da sen neredesin?"

Sen:

-"O eve sakın yollama ben ...... restorantın önündeyim."

Ali:

-"Tamam patron. 5 dakikaya gelir seninki."

Cevap vermeden yüzüne kapattım. Bir iki dakikanın içinde motorumu getirdiler ve motora atlayıp eşyalarıda arkaya koydum, en yakın otele sürmeye başladım. Otele işlemleri halledip varınca direkt odaya çıktım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

(630 kelime)

Sizce yarın Ervayı neler bekliyor?

Yeni ailesi nasıl insanlar?

Ervaya nasıl davranıcaklar?