Robert,Alanis ile konuşmasının ardından bir çözüm yolu bulmak için araştırmaya koyuldu. Artık karada bile nefes alamıyordu. Alanis olmadan yaşayabileceği bir saniyesi bile yoktu. Bir şekilde yolunu bulu Denizler kralı Carlos'la konuşması gerekiyordu. Alanis'i sevdiğini ve onunla evlenmek istediğini söylemeliydi.

O sıra da Alanis içinde oturan hüzünle odasına kapanmış içten içe ağlıyordu. Kral Carlos ise kızının son zamanlarda bir sorunu olduğunu anlamış ve kızı ile konuşmaya gitmişti fakat kızının ağladığını gördüğünde yüreği paramparça olmuştu. Kızının yanına giderek saçlarından okşadı

"Alanis,güzel kızım nedir seni bu kadar üzen?"

Alanis başını kaldırarak babasının gözlerinin derinliklerine baktı. Kral o zaman anladı, kızının gerçek aşkı bulduğunu. Alanis'in konuşması ile bu doğrulanmıştı.

" Baba sonunda dileğim gerçek oldu. Kalbimin seçtiği kişiyi buldum."

"O zaman sorun ne yavrum. Yoksa o kişi seni istemedi mi?"

Kral içten içe bu fikre pekte iyi bakmadı. Kızını üzen her kimse ona cezasını çektirmesi gerektiğini düşündü.

"Hayır tersine birbirimizi çok seviyoruz. Hatta benimle yaşlanmak istediğini bile söyledi." Diyerek hemen savunmaya geçti Alanis.

" O zaman sorun ne Alanis. Söyle bana."

"İnsan aşık olacağı kişiyi seçemez öyle değil mi baba?"

Alanis'in sorusu karşısında dumura uğrayan kral biran ne diyeceğini bilememişti. Yoksa kızı başka okyanusun halkından birine mi aşık olmuştu?

"Evet Alanis. Sen değil kalbin seçer ve kalbine söz geçirmezsin."

Alanis babasının bu cümlesinden sonra cesaretlenerek söyleme kararı aldı.

"Sevgili babacığım, biliyorum ki ben Ariel değilim. Kurallarında farkındayım fakat gerçek aşkım bir kara insanı çıktı."

Diyerek ortaya bombayı attı. Bunu duyan kral anında öfkelenerek bağırmaya başladı.

" Hayır bu imkansız! Bu katiyen olamaz Alanis!"

"Ama ba-"

" Hayır Alanis! Bu sana emrimdir artık o insanla görüşmeyi keseceksin!"

Babasının bu tavrı üzerine birer birer akıttı inci tanelerini Alanis. Babası daha demin kendi ağzıyla dememiş miydi kalbine söz geciremeyecegini?

Kral ise öfkeden deliye dönmüş bir şekilde geldiği gibi geri gitti. Kızının aşkının kara insanı çıkmış olmasını hazmedememişti.

O esnada Robert bir çözüm yolu bulmuş ve sahil kenarına giderek Alanis'i beklemeye başlamıştı. Bulduğu çözüm çılgıncaydı belki ama Alanis için değerdi. Ailesi ile konuşan Robert kabul görmüştü. Geriye bir tek Alanis ve Kral Carlos ile konuşmak kalmıştı. Aradan bir süre geçtikten sonra suyun yüzeyinde Alanis'i gören Robert koşturarak suyun içinde duran bir parçası dışarıda olan kayaya oturdu. Sevinçle el sallayan Robert Alanis'in yüzünün halini görmesi ile sevinci yarıda kalmıştı. Sevdiği kadın ağlamıştı. Bu onun kaldırabileceği bir durum değildi.

"Alanis sevgilim. Ne oldu sana,neden bu kadar hüzünlü gözlerin?"

Alanis yüzünü ifadesiz bir konuma getirerek Robert'a bakmadan konuşmaya başladı.

" Kral'ın emri Robert Williams senden ayrılıyorum."

Deniz insanlarında emire uyulmaz ise bu kim olursa olsun ölüme mahkûm ediliyordu. Alanis için zaten Robert'sız bir hayat ölmekle eş değerdi. Yine de babasına itaatsizlik etmek istemedi.Robert ne olduğunu anlamaya çalıştı fakat Alanis ondan yana bakma taraftarı değildi.

Kalbi bin parçaya ayrılan Robert sormadan edemedi.

"Neden?"

"Çünkü emir böyle yerine getirmez isem ölüme sürgün edileceğim. Üzgünüm Robert. Seni seviyorum ama bu böyle olmak zorunda. Hoşçakal..."

Alanis Robert'ın sorusuna verdiği cevapla kalbinde bir ok saplanmışçasına acı oluştu. Robert'ın konuşmasına fırsat vermeden suların derinliklerine daldı.

Yazardan:

Gidene mi zor kalana mı? Bence bu hikayede her iki taraf içinde zor.