Kulaklığımı takmış müzik dinleyerek yürüyordum.Nereye gittiğimi bilmeden sadece yürüyordum.Bir banka oturup etrafımdakileri izlemeye başladım.Daha çok kendi içimdekileri duymamak için yaptığım bir şeydi.Odağımı hemen başka bir yere veriyordum.Mendil satan çocuğu,önümden el ele geçen çiftleri bazılarının telaşını izleyip kendi içimde tahminler yapmaya başladım.Birinin bankta yanıma oturduğunu hissettim ama dönüpte kim olduğuna bakmadım.Kim olduğuyla ilgilenmiyordum.Yanımda ki kişi konuşmaya başladı.

"Ne yapıyorsun burada?"

"Ne yapmamı bekliyorsun burada?"

"Niye kimseye haber vermeden evden çıktın?"

"Niye sana mı haber vermeliydim?"

"Öyle bir şey mi dedim ben Asel?"

"Ne demek istedin Emir?"

"Seninle daha fazla tartışmaya cağım Hava soğuk.Seni evine bırakayım."

"Hayır ben burada iyiyim.Eve gitmek istersem giderim.Evin yolunu biliyorum."dediğimde sustu.Bende daha fazla konuşmayıp etrafı izlemeye devam ettim ama bakışlarını üstümde hissettim.Sanki inandıma gözlerini çekmiyordu üstümden. Önüme bakıp

"Daha ne kadar bana bakacaksın?"

"Sen buradan kalkana kadar."

"İyi bakmaya devam et o zaman."

"Yine her zaman ki gibisin."

"Aynen yine her zamanki gibi formumdayım.Şu çok düşünceliymiş sin hâllerini bırak."

"Sana seni düşündüğümü düşündü ren ne?"

"Mesela şu an burdan gidip benim böyle düşünmeme engel olabilirsin."

"Senin düşüncelerin umrumda değil." dediğinde ona döndüm. Buraya geldiğinden beri ona ilk defa baktım. Gözlerindeki nefreti görmemle sırıtmaya başladım. Benim gülümsememi görünce nefreti sanki daha da büyümüştü. Tam bir şey diyecekti ki telefonum çalmaya başladı.Önüme dönüp elimi cebime attım.Telefonu aldığımda hemen açtım.Annem arıyordu.

"Neredeysen hemen eve gel. Sancaklar geliyor misafirliğe.Onlar gelmeden hemen gel.Baban sinirlenmesin. Geldiler şu an."

"Tamam geliyoruz biz."deyip telefonu kapattım.Ayağa kalktığımda Emire bakıp

"Neden bize geleceğinizi söylemedin ?"

"Ben seni düşünüyormuşum ya o yüzden."dediğinde ikimizde arabanın önüne gelmiştik.Emir kapıyı açıp benim binmemi bekleyince gözlerimi devirip bindim.Emirde arabaya bindi.Arabayı tam sürecekti ki önümüze bir çocuk geçti.Camı açıp baktığımda

"Abla mendillerim var alır mısın?"

"Olur alırım.Ne kadar bunlar?"

"Tanesi on lira abla."

"Sen üç tane ver o zaman."deyip cebimden elli lira çıkardım.

"Abla annem şurada hemen para üstünü getiriyorum."

"Benim o kadar vaktim yok ama istersen sen bana iki tane daha mendil ver"dediğimde çocuk sevinip iki mendil daha verdi.Arabadan uzaklaşınca camı kapattım.Emire baktığımda arabayı sürmeye başladı.

"Kemerini tak Asel."

"Senin yüzündeki gülümseme neyin nesi?"

"Bir şey değil.Ayrıca gülemez miyim?"

"Neye güldüğüne merak ettim sadece."

"Herkese karşı böylesin sanıyordum. En azından küçük çocuklara karşı biraz kalbin varmış."deyinve güldüm.

Benim herkese kalbim var.Ama sen bilme.

"Bu mendiller sana hediyem olsun.Biraz daha kalbim olduğunu anlarsın?"

"Ben ne yapacağım bu mendilleri?"

"Sana hediye verende suç.Ne yapabilirsin mendille?Kullan işte."

"Haklısın hediyenin küçüğü büyüğü olmaz.Beş paket mendil için teşekkür ederim.Bu kadar düşünceli olman gözlerimi yaşartıyor."deyince güldüm.O sırada evin bahçesine girmiştik.Arabadan indiğimizde kapı hemen açılmıştı.İkimizde üstümüzdekileri çıkartıp salona doğru yürümeye başladık.İçeri girdiğimizde herkesin bakışları bizim üzerimizdeydi.Yüzüme sahte bir gülümseme konudurup

"Hoşgeldiniz.Kusura bakmayın biraz geç kaldık."

"Ne kusuru kızım.Hoşgeldin sende."deyince gülümsedim.Annem "Çocuklarda geldiğine göre masaya geçelim isterseniz.Yemekler soğumasın deyince"masaya geçtik hep beraber.Emir benim tam karşıma oturunca kaşlarımı çatıp ona bakmaya başladım.Emir bakışlarımı gördüğü halde umursamayıp iyice kuruldu yerine.Yemeklerimizi yemeye başladığımızda herkes birbiriyle konuşmaya başlamıştı. Babam ve Emirin babası iş hakkında konuşurken.Annem ve Emir'in annesi ise herşey hakkında sohbet ediyordu. Emir'in iki kardeşi ise kendi aralarında sohbet ediyorlardı.Benim tek odağım ise önümdeki yemekti. Yemek yemeyi aşırı seviyordum.Tüm dikkatimi önümdeki yemeğin lezzetine odaklamıştım.Birden adımı duyunca odağımı yemeğimden kesip kafamı kaldırdım.

"Sen ne yapmayı düşünüyorsun kızım?"

"Geçen sene okulumu bitirdim.Şu an ne yapacağıma dair çok fikrim yok."dediğimde babam hemen

"Şirketlerin birinin başına geçer kızım."

"İlk önce işi bir öğrenmesi gerekiyor."

"Haklısın ilk önce bir tecrübe etmesi gerekiyor."

"Şu geçen aylarda ortak açtığımız şirkete gitsene kızım.Hem benim oğlumda orda sana işleri öğretir."dediğinde bir an ne diyeceğimi bilemedim.Masada bana fikrim sorulmadan herkes birşeyler diyordu.Emir'in babası Salih Bey "Değil mi Emir?Öğretirsin kızımıza bir şeyler."dediğinde Emir bana bakıp o pislik gülüşünü sundu.

"Öğretirim baba tabii ki.Asel yarın gelip başlayabilir."dediğinde tam itiraz etmek için konuşacaktım ki "Yarın Asel gelip işi öğrenmeye başlar."dediğinde ağzım açık babama bakıyordum.Ben şimdi Emirle birlikte mi çalışacaktım?Bu bir felaketti.

&&&

Yemek bitince herkes salona geçmiş sohbet ediyordu.Bende telefonumla oynuyor bir yandan dinleyip arada bir katılıyordum.

EMİRDEN 1 MESAJ bildirimiyle hemen üstüne tıkladım.

EMİR :Yarın saat sekizde işte ol.

Hayır sekiz çok erken.

EMİR: Güzellik uykunu bölebilirsin.

Hayır hiçbölemem.Çalışmayaca ğım ben.Evde baba parası yiyeceğim.

EMİR:Peki seni babana söyleyeceğim.Baban bu konuda çok kararlı.

Söylersen geçenki davette olay çıkartanın sen olduğunu herkese söylerim.

EMİR:Benim olduğumu nereden çıkardın.

Telefonla konuşurken duydum.

EMİR:Kimseye bir şey söyleme sakın.

İşe onda geleceğim ;⁠)

EMİR: Hayır çok geç.

Tam mesaj yazacaktım ki Emirin ailesi birden kalkmaya başladı. Herkes birbiriyle vedalaştı.Emir önümden geçerken "Saat dokuzda işte ol."dedi.Herkes gidince hemen odama çıktım.Üstümü değiştirip işlerimi hallettim.Yatağa girip uyumaya çalıştım.Emirin ve benim ailem tanışalı nerdeyse bir sene olmuştu.Ama ben Emiri daha öncelerinde de magazinde görmüştüm.Babalarımızın yakınlaşmalarıyla neredeyse sürekli birbirimize yemeğe gidiyorduk.Ne ben Emiri seviyordum ne de o beni.Zaten davetlerde de çok karşıya gelmezdik.Arada bir bu şekilde konuşurduk.Şimdi onu her gün görmek zorundaydım.Uykum gelince kendimi daha tutamayıp gözlerimi kapattım.Yarın beni ne bekliyordu bende merak ediyordum.