Sabah kalktığımda saat 07.35 'di annem ve babamın sesleri geliyordu. Ne olduğuna anlam veremedim. Daha sonra gözlerim uyuyan ikizime kaydı . Annemgil hâla tartışır biçimde konuşuyorlardı. Daha sonra onları dinlemeye başladım.

"Ben hiç bir yere gitmiyorum " annemin bu sözüne anlam verememiştim daha sonra devam etti annem.

"Burada kurulu bir düzenimiz var . Beni geçtim çocuklar her şeye alıştı okullarına arkadaşlarına onlar için çok zor olucak bu taşınma konusu"

"Hayatım biraz anla beni Ankara'daki işlerim çok kötü İstanbul'a gittiğimizde yeni bir şirket kurucam her şey daha iyi olucak güven bana"

Babamın bu lafı üstüne bi şok geçirdim nasıl taşınıyorduk İstanbul'a . Şok içinde 1-2 dakika kaldıktan sonra ikizim Nehir uyandı . Gözlerimi ona çevirdim ve yüzüm hâla şoktaydı bana 'ne oluyo be' dercesine baktı .