Sabahlardan birgün Eylülün annesi gelir ve ona şunu söyler "Eylül kızım baban ile ayrılıyorum ve seni alıp İstanbul'a gidicez eski okuluna geri dönücen"der Eylül anne sen ne saçmalıyorsun der Eylül'ün annesi beni sinirlendirme ve hemen hazırlan bu akşam yola cikicaz der Eylül ağlayarak hazırlanır Eylül biraz üzgündür babasından ayrıldığı için Eylül İstanbul'a geldiğinde biraz tedirgindi okulun açılmasına bir gün kalmıştı ve çok meraklıydı"acaba bu okulda hayatımın askini bulabilcekmiyim"diye düşünceye girdi ve işte ozaman geldi okul günü Eylül okula giderken birtik tedirgindi ve okula giderken önüne bakmadığı için bir çocuğa çarptı çocuk iyimisin kusura bakma dedi Eylül tam laf edecekken ağzı açık kaldı ve asıl ben özür dilerim önüme bakmadım diyip hızlı adimlarla okula gitti okula gidip sınıfa girdiğinde çoğu kişi eylülü görünce yanına koşup sonunda geldin dedi defne onun yanına gelip naber kanka dedi Eylül iyiyim sen dedi defne gel beraber oturalım dedi Eylül bence biraz dolasak dedi defne tamam dedi Eylül ile defne yürürken Eylül şu çocuk kim dedi aa omu o efe 7/H de dedi defne neden asikmi oldun dedi Eylül ne alaka ya ben ona bakmam dedi defne zaten o kimseye bakmaz ve kızlarla takılmaz dedi Eylül aman banane dedi ve o sırada arkadan biri seslendi o kişi efeydi efe ona ya sabah sana carpmistim adinida öğrenmeye fırsat vermeden gittin bir özür alarak sana çikolata aldım dedi Eylül adım Eylül ama çikolataya gerek yok sen ye dedi ve defneyi çekiştirip gitti defne efeden böyle birşey beklemezdim. Vay bee dedi Eylül umursamıyorum onu dedi ve arkasına baktigindan efe ve arkadaşları onu takip ediyordu defne Eylül sana bakıyor dedi ve o sırada zil çaldı ve yanına efe geldi