Sabah 11 sularında her zaman ki gibi kardeşimin ağlama sesleriyle uyanmıştım.Küçük adımlarla aşağı mutfağa indim,Annem kardeşime yemek yedirmeye çalışıyor o ise yemeyeceğim diye feryad ediyordu.

-Oğlum git al götür şunu yemek yemiyor gene bişi olucak kalıcak başıma ( not : ilgisiz bir anne olduğunu unutmayın)

Bebek sandalyesindeki kardeşimi aldım kucağıma.

​​​​Tamam anne zaten bugün doktor kontrolümüz var.

Tabi bunu dememle küçük cimcimem ağlamaya başlamıştı bile.

Tamam abicim tamam bir şey yok.Bir yandan sırtını sıvazlamaya başlamıştım

Yukarı çıktık ikimizin de üstünü değistirdikten sonra hastaneye doğru yola çıktık

((Eğer beğenilirse devamı gelecektir))