Şeytanların bahçesinde doğan küçük bir melek varlığını onların arasında dolaşarak sürdürmeye mahkum edilmişti. Hayatı hep korkarak ve kaçarak geçmişti. Zarar görmemesi için onu saklamak zorunda kalmışlardı.

Kendisi o karanlıktaki tek ışıltıydı ve şeytanlar onu fark etti. Karanlığın içindeki ışıltıyı gördüler ve küçük meleğin peşine düştüler. Onun sonunu getirmeye ant içmişlerdi.

Benim sonumu getirmek istediler...

Kaçışla dolu hayatım boyunca yakalanmamak için her şeyi yapmıştım. Saklandım, kaçtım, yakalandığımda onlar gibi davrandım hatta onlara dönüşme raddesine de geldim, kendimi hep gölgeledim ama ışıltım tüm gölgeler arasından sızıp beni ele vermişti.

Kaçmaya kodlanan zihnim, tüm şeytanların bana savaş açmasıyla beraber uyanışa geçti ve ışıltımı sahiplenip onlara meydan okumaya başladım. Uyanışımın anahtarı bana açılan büyük bir savaş oldu.

MİFTAH uyanışımın hikayesiydi.

MIFTAH benim en büyük savaşımdı.

MİFTAH benim en büyük zaferimdi.

MİFTAH Güneş’in Savaşı, uyanışıydı. Dolunay’ın ise kurtuluşuydu.