*Eliz Dinç'in Ağzından*

Uçaktan gelen anons sesiyle yerimde dikleştim "Sayın yolcular, Antalya için inişe geçiyoruz. Kemerlerinize tutunun" anonsundan hemen sonra sarsıntılar başladı.

Korkuyordum ama belli etmedim.

Sonunda uçak iniş yaptığında rahat bir nefes verdim.

Koltukların üst bölmesinde olan valizimi alıp uçaktan çıktım.

Havaalanının içine doğru giderken yıllar sonra onu kanlı canlı bir şekilde gördümğümde yerime çivilenmiştim.

Benim gibi olan simsiyah saçları ve mavi özlem dolu gözleriyle kocaman gülümseyerek bakıyordu bana.

Hemen karşılık verdim kocaman gülümsememle. Sonra ikimizde hissetmiş gibi aynı anda birbirimize doğru koşmaya başladık.

Aramızda 5 adım kalınca o durdu ve ellerini iki yana açarak ona gelmemi bekledi. Hemen kollarına atladım.

Birbirimize öyle sıkı sıkı sarılıyordukki iç organlarım ikiye ayrılacak gibi oldu.

Hemen burnumu boynuna doğru götürdüm. Derin bir nefes çektim, Bebeksi hoş bir kokusu vardı Edis'imin. Öyle güzel bir kokuyduki bu rahatlatıyordu insanı.

Ben onun boynunda nefeslenirken, o da benim boynumda nefesleniyordu.

Bizim nefeslerimiz, birbirimizdeydi.

Kucağından inip uzaklaştım bir adım. Hala sarılıydı kollarımız birbirimize.

"Yarımcım ben geldim, senin belan olmaya geldim." Dedim kocaman sırıtmayla.

Dediğime karşın gülümsedi.

"Yarımım sen benim yanımda olda, bela olsanda bir sorun olmaz." Dedi.

Hemen yanağında oluşan çukura öpücük kondurdum ve geri çekilip gülümsedim.

O da aynısını benim gamzem için yaptı.

Gözlerim valizimi aradığında gelirken yolda atmış olduğumu gördüm.

Hemen ikizimden ayrılıp valizimi aldım. Ardındanda beraber annemin yanına, eve doğru gitmeye başladık.

Yolda giderken gördüğüm marketle hemen yarımcığımın kolunu çekiştire çekiştire markete sürükledim.

Hemen elime 6 tane laviva çikolatalardan kapıp kasaya doğru yürüttüm ikizimi.

Çikolataları ödeyip çıktık marketten.

Yola devam ederken arka sokaktan gelen bağırış sesleriyle ikizimle birbirimize bakıp oraya doğru adımladık.

Sokağın ortasında birbirine laf atan iki erkek grubu gördüm.

Edis gördüğü kişileri tanıyor olacakki hemen sol taraftaki gruba doğru "Fuat noluyor olum burda" diye bağırarak sordu.

Onun bağırmasıyla iki grupta bize dönerken sağ taraftaki grup Edis'i görünce göz devirdiler ve bana merakla bakmaya başladılar. Sanırım Edis'i sevmiyorlardı. Tek kaşımı kaldırıp 'ne var' dercesine baktım onlara. Hemen kafalarını çevirdiler.

Sol taraftaki gruptan Edis'in Fuat diye seslendiği çocuk konuşmaya başladı. "Kardeşim bunlar bizim Sevda'ya vurmuşlar. Kızın burnu felan kanıyordu ağlaya ağlaya anlattı bize"

Edis kaşları çatık bir şekilde olayı dinleyip hızlıca sağ taraftaki gruba doğru döndü. "Ulan utanmıyor musunuz bir kadına el kaldırmaya" dedi tehlikeli bir tonla.

Bu Sevda kim lan, Edis bu kadar sahiplenmiş?

Sağ taraftan kumral bir çocuk "Lan iki saattir tekrar ediyoruz arkadaşların anlamıyor. Yapmadık kardeşim öyle birşey, yapmadık" dedi sonda bağırarak.

Kavgayı durdurmak için araya girdim. "Kim bu Sevda" iki grupta bana dönerken sol taraftan sarılın bir çocuk "Edis'in sevgilisi" duyduğum şeyle kaşlarım havaya kalkarken ellerim yumruk oldu.

Azğdımda oluşan korkunç bir tebessümle "Senin sevgilin mi vardı yarımcım?" Dedim ürpertici bir sakinlikle.

Söylemiş miydim? Ben fazla kıskanç bir insanım. Fazla sahiplenirim. Evet bazen abartıyorum ama elimde değil. Sevdiklerimin başkasını benden daha çok sevicek olma düşüncesi beni korkutuyor.

Edis ağzından "Haydi gelin cenaze namazına" diye mırıldandı ama herkes duymuştu.

İki grupta ne olduğunu anlamak istercesine ikimizde gözlerini gezdirirken Edis bana doğru bir adım attı.

"Canım ikizim, bir tanem, hayatımı paylaştığım güzellik, benim senden daha çok sevdiğim kimse olamaz bunu biliyorsun değil mi" dedi yumuşacık bir sesle.

Her ne kadar içim ısınsada bunun kandırmaca olma korkusu beni daha da kızdırıyordu.

İki grup olayı biraz çözmüş olacakki Edis'in durumuna kahkahalarla gülmemek için kendilerini zor tutuyorlardı.

Kırgın bir sesle "Ben sana sıçtığım ana kadar anlatırken sen bana niye hayatındaki sıçanlardan niye bahsetmedin" gözlerim dolu bir şekilde.

Özel günümde olduğum belli oluyor mu?

İki grupta ani duygu değişimime şaşkınca bakarken, Edis "Kesin anamı bellicek, bide özel gününde öğrendi sevgilim olduğunu sıçtım ben sıçtım" Yine mırıldandığını sanarak söyleniyordu. Ama herkes duymuştu.

İki grupta dayanamayıp kıkırdarken, ben hıçkırıklarla ağlamaya başladım.

Hıçkırıklarımı duyunca hepsi susup bana baktı. Edis korkusunu hiçe sayarak hemen beni kolları arasına aldı.

"Sen artık başkasını benden daha çok seviyorsun, biliyorum ben. Bana söz vermiştin yıllar önce hani başkasını benden daha çok sevmeyecektin" dedim burnumu çeke çeke.

İki grup sessiz bir şekilde bizi dinlerken, Edis daha sıkı sarıldı bana.

"Ben zaten sözümü tutuyorum yarımım, ben kimseyi senden daha çok sevememki, istesemde yapamam bunu." Dedi naif bir şekilde.

Gözlerim dolu dolu masumca ona baktım "Gerçekten mi" dedim titreyen bir sesle

Hemen tebessüm etti "Gerçekten yarımım" dedi.

Aniden onu ittirip kaşlarımı çattım "Bide gerçekten diyor haspama bak, ne diye sevgili yapıyorsun lan o zaman" dedim bağıra bağıra

Evet özel günün anlık sinirinide çıkardık artık rahatlayabiliriz.

"At bana annemin evinin konumu, sakın arkamdan gelme ben tek gidecem. Mümkünse bugün evede gelme kapıda kalırsın" dedim ve hızlıca arkama dönüp uzaklaştım.

Arkamdan gelen kahkaha ve konuşma seslerini duyabiliyordum.

Ama beklesin o Edis efendi, ben onu ne kadar süründürecem.

BÖLÜM SONU :)

Bölüm nasıldı?

Edis?

Eliz?

Gruplar?

Olaylar?

Yorumlarınızı bekliyorum.