21/07/2007

İki küçük kardeş birbirlerine kendi kolyelerini vermiş,birbirlerine sarılıyorlardı.

Her ne kadar istemeselerde bugün o gündü, onların ilk ve son veda günü.

Birbirlerinin kokusunu çektiler kaybetmemek istercesine. Aynı anda gözlerinden bir damla yaş aktı usulca kendine bir yol çizmişti.

Küçük kız, ikizinin yüzüne bakarken kendini daha fazla tutamayıp hıçkırıklarla ağlamaya başladı.

Onu sakinleştirmek için kocaman sarılan ikizi ise, en ihytiyacı olan şeydi.

Arkadan gelen korna sesiyle ikiside ayaklandı.

Birbirlerine baktılar dolu gözlerle, daha sıkı sardılar kollarını birbirlerine

Birbirlerinden ayrıldıklarında, küçük kız "Sakın gittiğin yerde benden daha çok seveceğin kızlarla arkadaş olma" dedi çatık kaşlarıyla oğlana bakarken.

Küçük oğlan onun bu haline kocaman gülümsedi. Küçük kız onun diğer yarısıydı zaten başkasını nasıl daha çok sevsindi?

"Emrin olur yarımım" dedi oğlan. Ardından yavaş adımlarla kapıya doğru gitti. Son kez ikizine bakıp, çıktı evden.

Aslında veda etmemişlerdi onlar birbirlerine, yine görüşürlerdi zaten değil mi?

​