Merhabalrrrr yeni bir kurgu yeni bir heyecan umarım beğenirsiniz sizleri seviyorum iyi okumalarrr

Ben Defne. Defne Arduç. Kendi kendine takılan, olayları fazla önemsemeyen. rahat yaşayan biriydim. En azından oğlum, Baran doğana kadar. Evet oğlum vardı. Size her şeyi baştan anlatayım.

Ben genç yaşta anne olmuştum. Tabii bu bana göreydi çünkü o zamanlar deli dolu bir kızdım ve o zamanlar çocuk sahibi bile olmak aklımın ucundan bile geçmiyordu. Ta ki o karşıma çıkana kadar. Kaan. Kaan Yılmaz. Onunla üniversitede tanışmıştım. Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki. Tanışıp ta sevgili olmamız bir olmuştu. 8 ay boyunca sevgiliydik ona nedense hiç duymadığım kadar güven duyuyordum. O benim için çok farklıydı.

Ben o zamanlarda Zeynep le yaşıyordum. Zeynep benim en yakın arkadaşımdı zaten hayatımda bir tek o vardı ne annem vardı ne de babam. Onları araba kazasında kaybetmiştim. Tabii bunu öğrendiğimde kahrolmuştum. Bu dönemlerde bile yanımda Zeynep vardı. Bana her zaman destek olmuştu.

Her zaman olduğu gibi sabah kalkmıştım sonrasında midem bulanmaya başlamıştı. Bütün sabah öğürüp durmuştum. Zeynep kalkıp iyi olup olmadığıma bakmıştı. Sonrasında aklına bir şey gelmiş gibi bana Kaan ile her hangi bir şey yaşayıp yaşamadığımı sormuştu. O sırada içime bir şüphe düşmüştü ve sus pus olmuştum. Zeynep bu halimi görünce cevabını almış olacak ki hemen hazırlanıp apar topar evden çıkmıştık. Soluğu eczanede aldığımızda Zeynep hemen hamilelik testi aldıktan sonra eve gidip testi benim elime tutuşturup lavaboya bırakmıştı.

Ben testle bir kaç dakika bakıştıktan sonra halledip sonucu beklemeye başladım. Kalbim resmen ağzımda atıyordu. Aradan beş on dakika geçtikten sonra testin üzerinde çift çizgi görmüştüm. Sanki boşluktaymışım gibi teste bakıp donmuştum. Kapının tıklatılmasıyla kendime gelip kapıyı açmıştım. Zeynep bana merak içinde bakarken testi aldı ve baktı. Kafasını kaldırıp bana baktığında ise sadece ona bakıyordum. Nasıl hissedeceğimi yada Ne yapacağımı bilmiyordum.

Sonrasında Zeyneple oturup bu olayı konuştuk. Ben de bu olayı Kaan a söylediğim zaman bana sahip çıkıp , buna mutlu olacağını düşünmüştüm. Fakat yanılmıştım. Ertesi gün Kaana olan bütün güvenimle gidip hamile olduğu söylemiştim. Kaan ise bu olaya hiç sıcak bakmayıp düşündüğümün aksine bunu istemediğini ve aldırmamı söylemişti. İşte o gün bütün güvenim sarsılmıştı eve gittiğim zaman oturup sadece düşündüm. 2 gün böyle geçmişte ve ben bu vakitte ona alışmıştım bilmiyorum ama onu sevmiştim. Karnımda benden bir parça vardı. Sonunda ise kararımı vermiştim. Doğuracaktım ve ona annelik yapacaktım. Zeynep ise zaten bu süreçte hep yanımdaydı bana hep destek oldu ve biz birlikte her şeyin üstesinden geliriz demişti. Artık sahip çıkmam gereken bir bebek olduğu için üniversiteden ayrılmıştım.

Bebeğim doğduğunda ise ismini Baran koyduk babamın ismiydi. Bu süreçte Zeynep okumuştu bende Baran doğunca onunla ilgilendim bütün masrafları zeynep halletmeye çalıştı sonrasında bende işe girmiştim zaten ona baya yük olmuştum. Bir süre böyle hallettik fakat ben daha fazla yük olmak istemedim bende yeni bir sayfa açmak için evlere bakmıştım. Bulduğum bir ev hem uygun fiyatlı hem de yeri oldukça iyiydi. Hatta eve yakın Baran ile gidebileceğim iş bile bulmuştum.

Evet. Yaşadıklarım böyleydi. Şimdiki zamanda da o bulduğum eve taşınacaktım bütün hazırlıklar tamamdı. Zeynep bana ne kadar hiç gerek yoktu hallediyorduk dese bile itiraz ettim. Ömrü boyunca benimle ilgilenecek hali yoktu ya.

Yola çıktığımızda içimde garip bir heyecan vardı. Kendi evime çıkıyordum yani oğlumla ,sadece bize ait. Ailemden bana kalan mirasla araba almıştım. Baran doğduğunda ulaşım için bu şarttı.

Baranı arkadaki bebek koltuğuna yatırıp kemerini taktıktan sonra bende şoför koltuğuma geçtim ve yeni evimize doğru yola çıktık. Yolda sakin sakin giderken önümdeki araba fren yapınca bende frene bastım fakat duramadım ve arkadan çarptım. Bende bugün neden bu kadar sakin diyordum.

Arabadan inip hemen öndeki arabaya gittim ve sert bir şekilde camına vurdum. Karşımda benden bir kaç yaş büyük olarak düşündüğüm kumral bir adam vardı. Sonrasında konuşmaya başladım: "Sen ne yapıyorsun ya! Araba sürmeyi bilmiyorsan niye insanları tehlikeye atıyorsun." diye adeta çemkirdim. Adam ise yüzünü buruşturarak "Hanımefendi. arkadan çarpan sizsiniz, kızanda " dedi. Bense duyduklarımı sindiriyordum. Şuna bak ya çok bilmiş! Hem suçlu hem güçlü! " Öylemi. Pardon da önümde aniden fren yapanda sizsiniz." diye söyledim. Öfkeyle soluyordum bildiğin. "Hanımefendi. Bakın sizden hasarı ödemenizi de istemiyorum. Tamam mı " Ben ise onun dediğine inanamıyormuş gibi bakıyordum. Ardından" Ne ödemesi ya haklı olan benim burada. Bir de istemiyorum diyor. Paşama bak." dedim ve adam bana bakıp ya sabır dermişcesine kafasını hareket ettirdi ve "Peki bu böyle olmayacak. Polis çağırıyorum." dedi Bende "arayın" dedim ve beklerken arabaya geçtim.

Aradan on dakika civarı vakit geçtikten sonra polis geldi duruma baktı ve "bu durumda hanımefendi haklı" dediğinde bende adını bilmediğim adama ya bak gördün mü hareketi yapıyordum. "Bende beyefendiye sabahtan beri bunu anlatmaya çalışıyorum, memur bey. Fakat anlamamakta ısrarcıydı. Neyse sizden herhangi bir ödemede istemiyorum. Haksız olmanınızı anlamanız yeter." dedim gözümü kısarak sonrasından polislerle konuşup hallettikten sonra adam bana dönerek. "Bir daha görüşmemek üzere" diyip yapay bir gülümseme takındı bende aynı onun gibi gülümseyip "Kesinlikle" dedim.

Fakat onunla tekrardan karşılaşacağımdan bihaberdim.

Bölüm Sonuuu!!!!

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım.

Sizleri seviyorum. Bir dahaki bölümlerde görüşmek üzereeee.

Sağlıkla kalın!