Herkese yeni bir bölümden selamlarrr ve iyi okumalar umarım beğenirsiniz asklarımm

Konuşmamızın ardın tam tamına üç gün geçmişti. Bu süreçte annemleri ziyarete gitmiştim. Karana mesaj atmak istiyordum fakat ne yazacağımı da tam olarak bilmiyordum. Onunla sohbet etmek bana iyi hissettiriyordu.

Aklımdaki düşüncelerden kurtulup çalıştığım restoranta girdim. Arka taraftan mutfağa doğru ilerledikten sonra üstümü değiştirip tam işe başlıyacakken içeri Rüzgar girdi. Rüzgarla üniversiteden beri arkadaştık. Banu ve benim ortak arkadaşımızdı.

Rüzgar bana dönüp "Oooo seni buralarda görürmüydük Ada hanım." dedi bende "Sanada günaydın Rüzgar. Bu arada alt tarafı üç gün yoktum." dedikten sonra işimi yapmaya koyuldum. Rüzgarda arkadan "Tamam. Bir şey demedim sakin ol şampiyon ." diyerek iki elinide havaya kaldırdı.

Son tarifi de yaptıktan sonra öğle molasına çıktım. Çıktıktan birkaç dakika sonra telefonuma mesaj geldi. Baktığımda gördüğüm isimle karnımda sanki kelebekler uçtu mesaj Karandandı.

Karan : Üstündeki ince üşüteceksin.

Yazan mesajı görmemle hemen kaldırıp etrafa arayan gözlerle baktım. Üstümün ince olduğunu nereden biliyordu?

Ada: Sen nereden biliyorsun? Sen restorantta mısın? Neredesin?

Karandan...

Ada 'nın peş peşe yazdıklarını görünce kıkırdamadan edemedim. Adayı görüyordum restorantın karşısındaki binadaydım ,terasta. Sırf onu daha rahat görebilmek için burayı satın almıştım. Karşısına nasıl çıkacağım hakkında bir fikrim yoktu. Ada bana şans eseri mesaj atmıştı ama ben onu önceden de tanıyordum. Evet yanlış duymadınız . Şöyle ki...

~ 2 YIL ÖNCE~

"Burak arabayı hazırla o gün söylediğim üniversiteye gidiyoruz." dedi Karan. Sonrasında arabaya binip üniversiteye doğru yol aldılar. Karan da o sırada Furkanı aradı ve "Furkan sıkıntı istemiyorum. Parayı aktar oradaki işleri hallet. " dedi Furkan ise ikiletmeden "Tamamdır abi o iş bende." dedi ve Karan telefonu kapattı.

Aradan biraz vakit geçtikten sonra Burak ve Karan arabadan inip binaya girdiler. Buraya gelme nedenleri bağış yapıp öğrencilere bursluluk vermekti. Karan üst kata çıkmak için giderken birden bir bedenle çarpıştı kız yere düşecekken onu belinden yakalayıp tuttu. Sonrasında kız kalkıp " özür dilerim acele edeyim derken sizi fark etmedim. Tekrardan kusura bakmayın." diyordu. Karan ise kızın gözlerini hapsolmuşçasına ona bakıyordu. kız ise öyle bakınca kıpkırmızı olmuştu , utanmıştı. Karan ise "önemli değil." demişti. Kız da aklına bir şey dank etmiş gibi gözlerini kocaman açıp "Benim gitmem lazım." dedikten sonra koştururcasına oradan uzaklaştı. Karan da kızın arkasından gülerek bakıyordu ne yaşamıştı o öyle bi anda?

Karan okul sahibiyle buluşup bağış işini konuşuyordu fakat onun aklı hala o iki çift gözdeydi kızın aceleden ,heyecandan verdiği tepkiler yüzündeki masumluk aklına onlar geldikçe kendi kendine sırıtmaya başlamıştı sonra ise yandan "Sizin için bir sıkıntı var mı Karan Bey?" diyen. Müdürü işitince kendini toparladı ve "Sıkıntı yok." dedi otoriter ve sert sesiyle .

Konuşmalar yapıldıktan sonra arabalara binip gitmeye başladık. Durdukça aklına o kız gelip duruyordu. Burak' a dönüp "Burak bugün karşılaştığım kız ile ilgili tüm bilgileri bilmek istiyorum." dedi. Burak ise hemen "Tabii abi. araştırırım." dedi ve yola döndüler.

~GÜNÜMÜZ~

Adayı o zamandan beri hep uzaktan seviyordum. Fakat karşısına çıkamıyordum yaptığım işlerden dolayı. çok düşmanım vardı ve bu yüzden onun zarar görmesini istemiyordum ama sonra bir gün telefonuna mesaj gelince ilk başta anlayamadım. Sonrasında çocuklara araştırtırdım. İşte o zaman öğrendim. Artık ondan eskisi kadar uzak duramıyordum.

Karan: Sakin ol . Bir nefes al . Ayrıca etrafa hiç boşuna bakma beni göremezsin.

Ada : Nedenmiş. Neredesin ki sen?

Karan: Bilmem.

Ada: Yaa ama haksızlık sen beni görüyorsun. Ben de seni görmek istiyorum.

Karan: Ya öylemi sen beni görmek mi istiyorsun ?

Ada: Yok yani öyle diyince yanlış anladın. Haksızlık oluyor diye öyle şey etmiştim.

Kızardığını görünce kıkırdadım. Bu kız gerçekten iflah olmazdı.

Karan: Dalga geçiyordum. Seninle uğraşmak hoşuma gidiyor.

Ada: Hoşuna gidiyormuşmuş ben şimdi seni bir hoş edicem görüceksin o zaman.

Karan: Yanlız bu söylediğin lafla kalmasın. Biraz da icraat görelim dimi.

Ada measajı görünce bütün kanlar yüzüne hücum etti. Gene kıpkırmızı olmuştu. Kendi kazdığı kuyuya düşmüştü resmen. Ben ise küçük ama gür bir kahkaha attım. Bu halleri beni benden alıyordu.

Ada: Çok beklersin.

Karan : Yeterince beklediğimi düşünüyorum.

Mesajı attıktan sonra ise telefon çaldı. Furkan arıyordu. Telefonu açıp " Söyle" dedim hemen. Furkan ise uzatmadan lafa girdi "abi söylediğin kişiyi bulduk. Ne yapalım?" dedi. sonrasında ise "Depoya götürün geliyorum." dedim ve kapattım.

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Umarım bölümü beğenmişsinizdir sizleri seviyorum. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere...

(Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayınn ✨🍀)