Alışverişe çıkmıştım,yarın okullar açılıyordu bi kaç tane kıyafet, bi tane çanta birazda kalem almıştım. Markete girdim ev için bi kaç erzak alışverişi yaptım dışarı çıktığımda uzakta siyah bir arabanın içinde iki adam vardı ablamın söyledikleri aklıma gelince hızlıca eve doğru yürümeye başladım, arabada çalışmıştı eve biraz yaklaşmıştım arkama baktığımda araba yoktu belkide kafamda kuruyordum, tam önüme döneceğim sırada birisine çarptım kokusu çok tanıdıktı hızlıca geri çekilip yüzüne baktığımda Altay olduğunu gördüm

"Yavaş be kızım birisimi kovalıyor seni "

"Kimi benimi kovalıyorlar"

"Yok beni, şaka yapıyorum lavinya sen iyimisin yüzün bembeyaz "

"Yok bişeyim ya güneş kremini fazla sürmüşümdür"

"Aynen güneş kremindendir"

"Neyse ya nasılsın görüşmeyeli okul açılıyor yarın mutlu musun?"

"Evet havalarda uçuyorum bi bilsen"

"Ama senin derslerin o kadarda kötü değilki sevmiyormusun okulu"

"Yok be bitsede kurtulsam üniversitede ne kızlar vardır şimdi"

"Aynen güzel kızlar vardır oralarda"gözlerimi yere çevirdim kızlarmış, aynı kızlar lisede yok sanki? Nesi var üniversitedeki kızların yani.

"Evet allahtan son sene, sen ne yapıcaksın okumaya devammı?"

"Evet tabiki ben hukuk okumak istiyorum "

"Güzel bölüm, yapabilirsin sen"

"Teşekkürler, sen ne olmak istiyorsun "

"Ben polis olmak istiyorum be hem çok havalı meslek hemde böyle önemli ajanların işlerini bozmak falan "

O kadar kolaydı çünkü ajan yakalamak, başına bela falan almasa bare, fikrini değistirmiyceğini bilerek "ne polisi ya şöyle mimar falan olur senden"dedim

"Yok be ne mimarı, neyse cemre beni bekliyor"

"Cemremi?kimki o, kız arkadaşınmı?"

"Yani bilmiyorumda, tatlı kız"

Hoşlandığı birisimi vardı yani? hızlıca kendime gelerek "tamam görüşürüz ozaman"dedim

"Tamam görüşürüz "

Yanından geçerek yürümeye başladım, başta üniversitede kızlar var falan dedi sevdiği bi kız varsa niye ordaki kızları düşünüyorki, belkide öylesine dedi. O kızı sevmiş tabi, bende onu seviyordum ama artık sevmemem gerekir çünkü hoşlandığı bi kız var. Kesin o kız benden daha güzeldir zaten altay beğenmiş.

Eve gelmiştim kapıyı açıp içeri girdim ablam salonda kahve içerek kitap okuyordu. Yukarı çıkıp hızlıca odama girdim elimdeki poşetleri bıraktım iğrenç hissediyordum, kıyafetlerimi çıkartıp soğuk bir duşa girdim. Neden beni sevsinki zaten doğru düzgün hayatım bile yok, annesini öldürmüş bi kızı kim sever. O daha iyi kızları hak ediyordu ve ben onu çok özleyeceğimi bilerek ondan vazgeçmek zorundaydım. Neyine bağlandımki bu kadar bana bakmayan gözlerine mi, yoksa benim olmayan kalbine mi? Duştan çıkıp, pijamalarımı giyinmiştim. Ablamın kalbinide kırmıştım zaten, burada kalmak isteyerek bencillik etmiştim. Tam merdivenlerden indiğim sırada kapı çalmıştı gidip kapıyı açtım, aras abi bana bakıyordu "seni bilmem lavinya ama ben lidya'yı artık burada bırakamam" diyerek yanımdan geçip salona girdi, bende arkasından içeriye girdim

"Hadi gidiyoruz topla eşyalarını"

"Ne diyorsun be sana gitmiyoruz dedim ya"

"SAÇMALAMAYI BIRAK BURADA KALARAK ÖLMEYİMİ PLANLIYORSUN"

"BAĞIRMA BANA"dedi ablam aralarına girerek"tamam sakin olun ya"dedim aras abi nefesini hızlıca vererek koltuğa oturdu

"Tamam pardon"

"Pardon tabi bi dövmediğin kaldı"

"Abla tamam otur sende " ablamda oturdu, bende ablamın yanına oturdum

"Burada kalamazsınız çok tehlikeli"

"Ciddimisin ya biz bilmiyorduk bu bilgiyi "

"Dalga geçmenin sırasımı lidya, gidiyoruz hazırlanın"

"Yok gelmiyoruz"

"Ne demek gelmiyoruz sinirmi etmeye çalışıyorsun"

"Kardeşim burada kalmak istediğini söyledi o yüzden gitmiyoruz"

"Ben keyfimizden gidelim diyorum sanki "

"Aras uzatma kızın okulu falan burada hem gitsekte orada bulamıyorlarmı bizi"

"Aynen nası olsa bulucaklar diye bide ayaklarına gidelim istiyorsanız"

"Off aras"

"Tamam lavinya kalmak istiyorsa kalsın ozaman 18 yaşında kız, başının çaresine bakar herhalde ama seni burada bırakmam"

Ablam bi anda ayağa kalkmıştı " sen bunu bana nası söyleyebiliyorsun ya ona bişey olursa ben nasıl yaşarım, benim ondan başka kimim kaldı"

"Tamam gidelim"dedim ikisininde bakışları bana çevrilmişti

"Ne" dedi ablam

"Gidelim ozaman abla bizi burada tutan bişey yok artık"

"Lavinya dalgamı geçiyorsun kalalım diye kavga etmedinmi sen"

"Vazgeçtim işte abla, ben gidip odamdan bi kaç parça eşya alayim"

"Tamam ikinizde hazırlanın ben arabadayım" dedi aras abi ve evden çıktı.

Ben odama çıktım küçük siyah bi bavul vardı ona önemli test kitaplarımı ve bi kaç tane kıyafet koydum kapattım. Üstümdeki pijamaları çıkarttım ve dolapta kalan siyah şort, siyah tişört ve gri kapşonlu hırkayı giyindim. Gerçekten gidiyorduk çocukluğum bu evde geçmişti her ne kadar kötü anılarla dolu olsada güzel anılarımda vardı bu evde, seviyordum bu evi ama en çok sevdiğim yeri bahçeydi hep orada oturup gökyüzünü seyrederdim babam dışarı çıkmama izin vermezdi zaten o yüzdende hep bahçeye çıkardım. Aşşağıya inmiştim aras abi bavulları çoktan bagaja yerleştirmişti.

"Hadi binin" arabanın kapısını açmadan önce son kez uzaktan eve baktım sonra bi anda o geldi aklıma onu bidaha göremiyecektim bu düşünce kalbime ok gibi saplanmıştı ama sevdiği bi kız vardı artık. Hayat çok değişik bütün yaz onu görmek için okulun açılmasını istemiştim ama okulun açılmasına bir gün kala gidiyorum. Uzaktan sevmeyi herkes yapamazdı ben 2 sene yapmıştım, bununla övüncekte değilim zaten ama bidaha kimseyi sevemiyceğimi biliyordum sevmeyeyim de zaten

"Hadi lavinya bin artık " arabaya binmiştim ve yol başlamıştı

...

Yurt dışına çıkmamıştık ormanın için tahtadan küçük bi eve gelmiştik

"Burda yaşamayacağız herhalde dimi" dedim

"Sana bi köşk almadığım için affet beni lavinya"

"Ya okulum var benim"

"Of şaka yaptım lavinya bi gün burada kalalım yarın uçakla gidicez"

"Peki"bavulları almadık zaten yarın gidicektik ama eve girdiğimizde hiç toz yoktu garipti, iki yatak vardı "Burda iki yatak var"

"Ben bu evi hazırlatmıştım ama yatağı hesaplayamamısım, neyse ozaman siz burada yatın ben arabaya geçeyim "diyerek evden çıkmıştı, yolculukları pek sevmezdim o yüzden hemen yatağa uzandım ablamda hemen karşımdaki yatağa uzandı

"Özür dilerim lavinya ben sana öyle demek istemezdim"

"Sorun yok abla ya ama bende özür dilerim"

"Neden"

"Orada kalmak istedim ya"

"Sen neden bi anda kararını değiştirdin lavinya"

"İşte aras abi dedi ya o yüzd-"

"Bende söyledim onun söylediklerini ama sende başka bişey var"

"Yok abla ya ne olacak"

"Neyse,ama bişey olursa söyle bana tamammı?"

"Tamam, iyi geceler"

"İyi geceler "

...

Gecenin bi yarısıydı dışarıdan gelen silah sesleriyle uyanmıştım hemen ablama baktım o da yeni kalkmış korkmuş bi şekilde bana bakıyordu

"Lavinya hemen yanıma gel, sakın kafanı kaldırma "dediklerini yaptım

"Abla ben sabah iki tane adam görmüştüm onlar olabilirlermi "

"Bilmiyorum lavinya ama aras dışarıda!"ablam hareketlenmeye başlayınca kaşlarım çatıldı

"Napiyorsun gel buraya"

"Aras dışarıda diyorum, sen sakın kalkma"ablam perdenin arkasından hafifçe bakmaya çalıştığı sırada sesler dahada arttı, evin camı kırıldı

"ABLA BURAYA GEL" ablam eğilerek yanıma geldi

"Ya arasa bişey olduysa"

Silah sesleri bi anda sustu evin kapısı kırılır gibi açılınca ağzımdan küçük bi çığlık çıktı dört tane takım elbiseli adam eve girmişti birisi ablamın kolundan tuttu

"BIRAK ONU" derken diğer adamda beni tutucağı sırada suratına tekme attım "DOKUNMA BANA" dedim.

Ablamda "BIRAK BENİ" diye bağırıyodu en son adam ablamı bayılttığı sırada "ABLAA" diye bağırmıştımki gözlerim bi anda kapandı

...

Başım ağrıyordu, gözlerimi yavaşça açtım bi odanın içindeydim ama heryer karanlıktı sadece camdan Ay'ın ışığı odayı aydınlatıyordu ellerim, ayaklarım ve ağzım bağlıydı, yeni yeni hatırlamaya başlamıştım en son küçük bi evdeydik ve çatışma çıkmıştı. Ablam! O neredeydi ona bişeymi yaptılar olduğum yerde hareketlenmeye başladım bağırmaya çalıştım ama ağzım kapalı olduğu için boğuk sesler çıkıyordu karanlığın içinden bi ses geldi.

"Demek uyandın güzel kız"

Kalbim hızlanmıştı. Adamın ayak sesleri bana doğru yaklaşıyordu ve gelip tam karşımda durdu yüzünü tam göremiyordum

"Şimdi ben sana soru sorucam sende cevapliycaksın"

Bi anda ağzımdaki bantı çekti canım acıdığı için ağzımdan istemsiz "ah" çıktı

"Yavaş be, sen kimsin ve ablam nerede?!"

"Sen beni yanlış anladın ama soruları ben sorucam sen cevaplayacaksın"

"NE SAÇMALIYORSUN SEN YA ABLAM NERDE!"

Bi anda çenemi tuttu ve bana yakınlaştı "bana bak o sesini alçalt ve sorucağım sorulara CEVAP VER"sesi bi anda buz gibi olmuştu çenemi o kadar sıkıyorduki dişim ağrımaya başlamışt, o karanlığın içinde sadece gözlerini görebiliyordum hafif çekik koyu kahverengi gözleri vardı, bi anda çenemi bıraktı ve yine karanlıkta kayboldu

"Kim yolladı seni?"dedi

Kaşlarım çatıldı "ne" dedim

Gülmeye başladı "bilmiyorum ayağına yatıyorsun bide iyi, güzel'de karşında salakta yok"

"Bakın ne dediğinizi zerre anlamıyorum, lütfen ablama zarar vermeyin"

"ROL YAPMAYI KES"

bi anda bağırınca korkmuştum tekrar bana doğru geldi "bana bak seninle uğraşacak vaktim yok benim sorularıma cevap ver yoksa şuanki kadar sakin olmam"

Bi şeyler farklıydı sanırım yada bu adam benimle dalga geçiyordu

"Bakın be-"

"Sen değil ben konuşucam ben!"adımları benden uzaklaştı "şimdi sen başında çuvalla ofisin önündesin, bu tabiki bi oyun. Kimin ajanısın? Bu basit numaralara inanıcağımı sanmadınız umarım, bide karşımda ablamda ablam diyorsun. Markete giderken kafanı taşa vurdunda ablanımı arıyorsun, tüh yazık"

Nasıl yani beni bırakıp sadece ablamımı aldılar? Ne yapıcaklar ona? Beni neden buraya bıraktılar? "Benim yanımda başka biri yokmuydu yani"

"Malesef sadece sen vardın " benimle dalga geçiyordu ama ablamı aldıysalar babamı öldürdüğünü biliyorlar demektir

"Benim gitmem lazım"

"Ama daha yeni gelmiştin nereye böyle, illa gidiceksende araba verelim istiyorsan, daha rahat gidersin"

"Ya bakın biz ablam ve sevgilisi aras abiyle yurt dışına çıkıcaktık sonra bi evde bi gecelik kalalım dedikki çatışma çıktı sonra beni birisi bayılttı ve ben şuan buradayım ama ablam yok onu bulmam gerek"

"Ooo güzel hikaye ben bunu kullanırım senin için sorun yok dimi sonra çalıntı falan demesinler"

"Ya yemin ediyorumki gerçek anlattıklarım ve ajan falan değilim sizi tanımıyorum bile"

"Ne tesadüfki bende seni tanımıyorum, konuş artık"

"Konuştum ya!"

"Yeter cidden YETER!" Tekrar adım sesleri bana yaklaştı "adın ne?" Şimdi adımı söylersem babamı tanıyabilirdi yalan söylersemde anlayınca iyice sinirlenicekti "ADINI SÖYLE"

"Lavinya Karan"

"Yalan söylüyorsan fena olur"

"Söylemiyorum yalan falan"

"Ural karanı tanıyormusun?"

"Babam"

"Sonunda bulduk seni" dedi ve arkasını dönüp odadan çıktı.