Bütün mutlu aileler birbirine benzer,her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır. Çok sıcak bir yaz akşamıydı bahçede oturmuş yıldızları seyrediyordum herzamanki gibi evden bağrışma sesleri geliyordu, bi anda sesler susmuştu kaşlarım çatıldı kalbim hızlandı aklımdan herşey geçmişti o sıcak havada sanki çok üşümüştüm korkarak ayağa kalktım babamla ablam kavga etmişti ve heryer dağılmıştı korkarak salona girdim ve bi anda nefesim kesildi sanki bütün vücudumda elektrikler dolaşıyordu ablamın elinde kırık bir cam ve yerde kanlar içinde boynundaki şah damarından kesilmiş bir şekilde yatan babam vardı ağlamak istemiştim Her ne olursa olsun ağlamak ama yapamadım Çünkü o duyguyu unutmuştum en son ne zaman ağladığımı bile bilmiyordum ablama baktım çok korkuyordu elleri titriyordu ama hâlâ cam parçasını sımsıkı tutuyordu Hatta Elinden hafif kanlar damlıyordu yerdeki babamın kanıyla karışıyordu O esnada bir anda kendime geldim Ablamın yanına gidip elindeki camı aldım ablamın bakışları bana çevrildi Birbirimize baktık Belki 5 dakika geçti belki 10 ama uzun süre bakıştık O bakışlarda çok konuşmuştuk. Çok sessizdi her gün evin sessiz olmasını istemiştim ama böyle değil sessizliği bozarak ablama "kendine gelmesin" dedim

Gözlerindeki korku daha da büyümüştü ağzını açtı sonra kapattı kurumuş dudaklarını ıslattı ve"o adam öl-ölmemiştir dimi"dedi derin bir nefes aldım Kendisi de biliyordu ölmüştü bir deli bile görse anlardı "Abla saçmalamayı kes!çok iyi biliyosun öldüğünü ne yapacağız söyle" ablam hala Yerde yatan babama bakıyordu kolundan tutup bahçeye çıkardım Gözlerine baktım yavaş yavaş kendine geliyordu "Ben Hapise girmek istemiyorum"dedi Derin bir of çektim düşünmekten Başım ağrımaya başlamıştı, ablam daha fazla ayakta duramayarak sandalyeye oturdu "Ben Hapise falan girmeyeceğim Lavinya O adam ölmeyi hak etti"dedi bende karşısına oturup "Ablacım sen böyle düşünüyor olabilirsin ama yasalar farkli"

"Yok olmaz ben giremem hapise ya bişey yap gömelim,yakalım ne yapıyosak yapalım yok edelim o adamı" İkimiz de düşünmeye başlamıştık ki Ablamın telefonu çaldı Aras abi arıyordu "Abla sakın bir şey çaktırma,sakin ol"dedim ablam bana kafa sallayıp telefonu açtı "Efendim aras"

"Lidya seni merak ettim baban kızdımı geç gelmene" ablamın gözleri etrafta dolandı sonra bana baktı kafamı hayır dercesine salladım " yok ya biraz sinirlendi ama çok kızmadı"dedi ablama kapat şu telefonu bakışları atıyordum"ya aras ben şuan çok müsait değilim sonra konuşalım" "bi sorun yok ama dimi" "hayır yok" " tamam güzelim üzme kendini,görüşürüz"

Ablam telefonu kapatıp masanın üstüne koydu"Deniz"dedim ablam bana baktı "ne denizi"dedi "denize atalım kurtuluruz bidahada görmeyiz" dedim "olmaz adam ülkenin en ünlü ajanlarindan bi tanesi bi kıyıya vursa biteriz " "abla saçmalama gömsejde aynı şey yapalım işte şunu" "lavinya yakalım tanınmiycak hale gelsin denize atarız"dedi bi anda ayağa kalktım "ne saçmalıyosun sen ya herşeye rağmen o bizim babamız" dedim ablamda ayağa kalktı "asıl sen ne saçmalıyosun şu anda o baba dediğin adam varya beş para etmezin teki ve o çoktan öldü lavinya bunu o güzel beynine sok"

Ağlamak istiyodum artık Ama tek bir damla bile gelmiyordu Bunu da bana babam yapmıştı ama yine de ondan nefret edemiyordu beni ablamı kaç kere dövmüştü çok saçma nedenlerden dışarıya sadece okul için giderdik ama ablam bazen gizlice çıkıp Aras abi ile buluşurdu Ben babamı dinleyip gitmezdim Hatta Ablama da derdim Gitme anlarsa ikimizi de öldürür ama o beni dinlemezdi giderdi Ben de evde saatlerce ablamın korkusunu yaşardım ama her zaman yırtıyordu Aslında babam ablamı seviyordu sadece Ablam biraz dik başlı olduğu için kavga ediyorlardı her gün aralıksız ama bana öyle bir nefretle bakıyordu ki nedenini çok iyi biliyordum Çünkü ben doğarken annemi öldürmüştüm babamla annem birbirlerine çok aşıklarmış zamanında bunu Fotoğraflarında görmüştüm Ben babamdan ailesini almıştım bir karısı Bir de 4 yaşındaki kızı lidya'nın ortasına bir çığ gibi gelmiştim"LAVİN" babam bana böyle seslenir çünkü Lavin Çığ demek ama ablam Lavinya der ablam anlamına her ne kadar"yüzü ay ışığı kadar parlak ve güzel olan kadın" desede bir diğer anlamıda (ÖLÜM ÇİÇEĞİ).

Babam bana 10 yaşımdan sonra ağlamayı yasakladı hak etmiyormuşum ağlamayı Bence de öyle ama artık istesem de ağlayamıyordum zaten baba senden çok özür dilerim aileni senden aldığım için Affet beni.

"Lavinya,nereye daldın seninle konuşuyorum burda" diyordu ablam bakışlarımı yerden ablamın suratına çevirdim 4 yaşındaki Lidya en büyük kahramanı babasını öldürür müydü hiç? Asla yapmazdı benim suçumdu her şey"Tamam,ne yapıyosak yapalım"

...