6. Bölüm

Alarımın sesiyle kendime geldim çok fazla uyuyamamıştım ara sıra uyanmıştım yaklaşık yarım saattir uyanıktım ama kalkasım hiç yoktu önündeki cekete bakınca dün olanalar aklıma geldi bahoz abiden hep azar çok azar iştirdim kırıp dökerdi ama bana eli hiç kaklmamışti ondan bu kadar nefre edeceğimi tahmin bile edemezdim hakkı yoktu hiç bir şekilde hak etmemiştim o tokadı hiç bir kadın şiddeti hakedtmiyor hiç bir şekilde ne yapmış olursa olsun.

alarmım çalmaya devam ederken üzerimdeki ten rengi battaniyeyi kaldırarak yataktan kalkıp susturdum.

lavaboya girip işlerimi halledip dolabıma yöneldim.okul üstümün üstüne kısa kot ceketimi giyip aynanın önündeki pufa oturdum.çok makyaj yapmayacaktım kapatıcı ve rimel sürüp odamdan çıktım.

Aşağı indiğimde sofrayı kurmaya başlıyorlardı bende yardım edip oturmuştum yerime.aile üyeleri yavaş yavaş gelmeye başlıyordu.

”oğlum koşma düşeceksin şimdi.”diyen Dilan ablanın sesiyle yan tarafıma döndüm.adar hemen koşup yanıma geldi”günaydın berfe abla”dedi gülerek bende ona aynı şekilde karşılık verip”günaydın prensim”dedim yanağını sıkarak.”bençocuk muyum yanağımı sıkıyorsun ya”dedi

”yok sadece çocukların mı yanağı sıkılır”

”yani sen bahoz abimin yanağınıza mı sıkıyorsun”dedi.neyseki bahoz abi daha gelmemişti yerin dibine girerdim.

”adar geç annenin yanına ablan yemek yesin.”dedi bahoz abi.ne ara gelmişti ya utancımdan kahvaltı boyunca hiç konuşmadım.

Arjin”berfe dünen odanda deri ceket gördüm çok güzeldi”dedi sinsi bir şekile bu kızın benimle alıp veremediği neydi acaba.

”omu bir arkadaşımın sağolsun dünen yağmurdan dolayı sırılsıklam olmuştum üşüyordum diye ödünç verdi”

bahoz abiye bakmasamda sinirlendiğini çatalı sıkan ellerinden anlıkyordum.

”ben deydum afiyet olsun size.”diyip kapıya doğru ilerledim.

”düş önüme seni ben bırakıcam”dedi

“ama beni bekliyor-“diyecektimki çok sert bir şekilde”hadi”dedi

Çocuğun deri ceketini unutmadan odadan aldım aşağı inip ayıp olurdu geciktirseydin yıkamadım zaten siyah Porsche’ye doğru ilerlerdim.

arabaya bindim ona bakmadan”telefonumu verebilirimsin Viyana haber vericektim beklemesinler boşuna”dedim

iç cebinden telefonumu çıkartarak kucağıma fırlattı.gıcık ne olucak bir kaç çalışta açıldı telefon”berfe ağaç olduk kapıda beklemekten ya nerdesin”dedi beni yiyeceklerdi kessin

“Beklemeyin siz”

”neden”

”çünkü”dedim son harfini uzatarak.”çünkü bahoz abi bügün beni bırakacak okula.”dedi

”ha tamam o zaman.benle baran bugün okula biraz geç gelicez tamam berfem”

”tamam görüşürüz okulda”deyip kapattım.

“Serhat ve baranla çok yakın olma”dedi.resmen müptelası olduğum ses.

“Neden bahoz abi buna da katılamazsın”

“Karışırım”

“karışamazsın kimsin ya sen kimsin her şeyime karışıyorsun”

”kim olduğum önemli mi lan”dedi elini direksiyonuna vurarak.yine korkmaya başlıyordum.

”neden böyle yapıyorsun abi herşeyime karışıyorsun serhatla baran benim kardeşim gibi onlardan asla ama asla aramı bozmam”dedim

arabaya o kadar güçlü sürüyordu ki her iki taraftaki ağaçlar saniyesinde kayboluyordu kaza etmemiz an meselesiydi”yavaşla bahoz abi”dedim

“yavaşla abi”

”hay abini sikeyim”dedi

araba biraz yavaşlamıştı”sikeyim”dedi sakinliğini korumaya çalışarak direksiyonu tutan parmakları boğum boğum olmuştu.

Araba durmuştu okulun önüne gelmmiştik kemerimi açıp tam inecektim ki kolundan tutup durdurdu beni”ceketi yıkattın mı?”dedi

“efendim”dedim anlamamazlıktan gelerek.aslında anlamıştım ama anlamak istemiyordum.

“ceketi diyorum berfe”dedi çatık kaşlarıyla elimde tuttuğum deri ceketi göstererek

”yok”dedim.

”yok he”dedi elimdeki ceketi alıp arka taraftarı koltuğa fırlattı.

”ne yapıyorsun bahoz abi”dedim almaya çalışarak kolumdaki elini omuzluma getirerek kendine daha çok çekti çok yakındık.üç barmak kardar yakındık nefeslerimiz bir birimize deyiyordu.

ittim ama yerinden milim kıpırdamadı”kokunu herkese sunmaya çok mu meraklısın la bir erkekten hırkasını aldığın yetmiyormuş gibi bide yıkamadan çocuğa vermeye gidecektin lan”dedi.omuzlarımdan sarsarak.

”ben yıkayacaktım ama-“

“Kes sesini o oruspu çocuğuyla bir daha konuşmayacaksın.tamam”dedi kolumdan sarsarak

Gözlerim bulanıklaşıyordu daha fazla konuşmak istemiyordum şu an tek istediğim bu arabadan çıkıp rahat bir şekilde içim dışıma çıkana kadar ağlamak

“Tamam’mı lan!”dedi bedenimi kapıya doğru sert bir şekilde itti ‘ahh..’ tutuğum yaşlar daha fazla dayanamamıştı sesli bir şekilde ağlamaya başladım.

”çık git ağlama karşımda”dedi

Arkama bakmadan okulla doğru hızlıca yürüdüm. gözümdeki yaşları da silmeyi ihmal etmedim

sınıfa girdiğimde ben ve bir kaç kişi tek vardı sınıfta serhat daha gelmemişti kafamı sıraya koyarak sakinleşmeye başladım sınıfa bir kaç sınıf arkadaşım yanıma gelip ne olduğunu sordu bir şeyim olmadığını söyleyip göndermiştim yanımdan.

“Günaydın oturun yerlerinize”hocanın sesiyle kafamı sıradan kaldırdım.hiç iyi değildim. Bahoz abi eskisi gibi iyi değildi bana karşı.sanki düşmanıydım.

Arkamdan birinin kolumdan sürtmesiyle kendime geldim”figen hoca seni çağrıyor”dedi mert.

”kızım neredesin sen üç kere berfin dedim”dedi.

”üzgünüm hocam dalmışım”dedim.ayağa kalkarak

”ödevleri kontrol ettin mi?”

”unuttum hocam üzgünüm”

”tamam teneffüste gel yanıma seninle konuşacaklarım var”dedi

“tamam”deyip yerime oturdum.Figen hoca hem sınıf hemde edebiyat öğretmenimizdi o yüzden bu kadar ilgileniyordu

zil Çalıca beni yanına çağırdı çıkmadan önce o öden bende hemen arkasından ilerliyordum.durdu benim gelmemi bekledi yanına gidince”berfin neyin var canım derslerime hep katılan bir öğrencimsin sen fakat bu günlerde çok salgınsın neyin var ailevi bir şey mi hı”dedi.

”bir şeyim yok hocam sadece biraz dalmıştım o kadar”

”ama berfe sadece bir dersimde olsa böyle bir şey seni yanıma konuşmak için çağırmazdım.bugünlerde böylesin sen bana bir öğretmen değilde abla gözünde bakmanı istiyorum canım canını sıkan şeyi söylemek istermisin”dedi elimi omuzuma koyup yanımda olduğunu göstermek istercesine.

“Teşekkür ederim hocam anlatmak istediğim zaman anlatırım.”diyip bir şey demesine izin vermeden ordan ayrıldım.

Merdivenlerden üst kata çıkıp koridorda yürümeye başladım sınıfa doğru.

“Berfe”serhatın çağırmasıyla adımlarım durdu.arkama dönerek bana doğru gelmesini izledim”nasılsın”dedi.

”iyiyim sen”dedim durgun bir şekilde

“bende iyiyim gel kendine inelim bir şeyler atıştıralım kahvaltı yapmadan etkenden çıktım.”dedi

“neden”

”hiç”dedi tek omuzunu kaldırarak.

“Yok ya sen in ben kahvaltı yaptım tokum”

”yine yaparsın berfe ya”dedi sitemkâr bir sesle.

Kolumdaki saate baktım daha on dakika vardı.”peki tamam”dedim

kantinden içeriye geçtik”sen otur ben alıp gelirim.herzamnkinden değilmi?”

“Evet”dedim.cam tarafındaki sıralardan birine oturup serhatın gelmesini bekledim.