18. Bölüm

İrem ben ablan diyerek lafa başladım

Öncelikle özür dilerim seni koruyamadım o şerefsizden o adam seni bu hale getirdiği için çok pişman olacak ama şimdilik hiç bir şeyden haberin yokmuş gibi davran umarım hafızanı kaybetmemişsindir seni çok yakında o adamdan kurtarıcam senden tekrar özür dilerim

NoT;(o adam dedigim babamız )

Diyip kağıdı katlayarak iremin yastığının altına sıkıştırdım iremin alnını küçük bir öpücük kondurdum ve oradan yangın merdivenlerine yöneldim

Merdivenlere doğru koşarken o şerefsizin annemle beraber iremin odasına doğru gittiğini gördüm hemen saklandım

Anneme baktığımda çok üzgün gözüküyordu annemi uzun zamandır ilk defa böyle görüyordum

Ama o zaman annemi öyle görmek beni üzüyordu şimdi ise mutlu ediyordu ama maalesef buruk bir gülümseme

Babam yürürken aynı şekilde anneme bir şeyler söylüyordu iremin odasına girdiler annem iremin baş ucuna oturdu ve iremin saçlarını okşamaya başladı

İremi kıskanmıyordum ama şuan iremin yerinde olmak isterdim bu bir kaç dakikalık zaman için bütün kalan hayatımı verirdim annemin yüzünü görmesemde iremi gerçekten çok seviyordu babamda öyle ama şöyle bir gerçek vardı irem beni seviyordu

Son aylarda iremde onlardan nefret etmeye başladığını söylüyordu ben ise her zaman ona kızıp böyle söylememesi gerektiğini söylüyordum o ise sana hep kötü davraniyorlar nasıl onları sevebilirim diyip duruyordu ne kadar haklı olsada onunda aileden kopmasına izin veremezdim o aile şefkatine alışıktı benim gibi dayanamazdı

Gerçi bende dayanamıyordum oda ayrı dert

Bunları düşünürken kendimi gösterdiğimi fark etmemiştim babamın bana nefret ve alaylı bakışlarıyla kendime geldim sadece dalga geçiyordu ama gözlerini nefret bürünmüştü nasıl

Neden naptimki ben bu kadar onların benden nefret edecek kadar ne yapmış olabilirimki daha 15 yaşında beni öldürme noktasına getirecek ne yapmış olabilirimki bunları düşünürken aynı şekilde babamın beni öldüresiye dövdüğü gün aklıma gelmişti

Gözlerimden dökülen her damla yaş kalbimden bir parça daha alıyordu

Gözlerimi silmek için başımı sağa doğru çevirdiğimde hastane polislerinin temkinli bir şekilde bana doğru yürüdüklerini gördüm hemen başımı öne doğru çevirdim anneme artık irem ile ilgilenmiyordu ikiside bana bakıyordu annem ise o üzgün halinden eser yoktu karmaşık duygular içindeydi yarı kızgın yarı üzgündü anneme bakmayı bırakıp ireme döndüm o hayla aynıydı ölü gibi yatıyordu

Dudakları

mı oynatıp ona veda ettim