Anem lafa girerek;

Napalım yani kız bir haftadır hasta hastamı çalışacaktı dedi.

Anemin beni savunması çok hoşuma gitmişti çünkü normalde pek savunmazdı anem ne kadar bana

Kızsada normalde beni sevdiğine neredeyse emindim babamın lafa atlaması bütün düşüncelerim dağılmasına neden oldu

ve babama baktım anemin dediklerine o bile inanmamıştı.

Annemin normalde kendini dahi savunamadığını ikimizde biliyorduk malesef.

babama baktığımda onunda bana baktığını fark ettim

direk başımı öne eğdim sanki kovulmamızın tek suçlusu benmişim gibi sanki haftalardır hiç izin kulanmadan çalışmamışız gibi sanki dünyanın sonuymuş gibi hisetiriyor du.

Babam bana bakarak;

keşke sen hiç dogmasaydın

Sen doğduğundan beri herşey çok kötü oldu eğer

Sen doğmasaydın her şey çok da güzel ve farklı

olacaktı

Dedi.

Babam bu konuda biraz haklıydı annem ile babam

Üniversitede tanışmıştı ve üniversitenin ikinci yılında evlenmişler di evlilik onlara ilk başlarda zor gelmemişti ama ben bir yıl sonra doğduktan sonra benim için ikiside okulu bırakmak zorunda kalmışlar

Anneannem doğum yaptığını öğrenince kalp krizi geçirmiş ve annemi evlatlıktan red etmişti

Annem de bu duruma çok üzülmüştü

Eğer gerçekten ben olmasaydım belkide ikisininde çok güzel hayatları olabilirdi! Ama malesefki ben vardım o yüzden babamın bana olan nefratide bence bu yüzden vardı.

Babam o sinirle bizimle bir hafta konuşmamıştı

Bir haftanın sonunda bize yeni bir iş bulmuştu

Yine bir fabrikada çalışacaktık bu sefer çalıştığımız

Fabrika daha büyüktü yine benim gibi bir sürü çocuk vardı

Belli bir süre çalıştıktan sonra okular açılmasına çok az kalmıştı Babamın yanına giderek

Baba okular açılmasına çok az kaldı dedim ve babam lafımı keserek

Tamam ben haledicem dedi

2 gün sonra babam yanıma gelerek eline bir kağıt parçası tutuşturdu bu ne diye sorunca aç bak diyip oradan ayrıldı bende kağıdı büyük bir heyecanla açtım

Kağıdın icinde hangi okula gideceğim yazıyordu .

Büyük bir şok yaşamıştım ben avukat olmak istiyordum ve bunu babamda çok iyi biliyordu

Ama babam beni meslek lisesine göndermiş gerçekten sinirlenmeye başlamıştım.

şoku Biraz atlattıktan sonra kağıdı incelemeye devam ettim yazılım bölümüne yazdırmıştı

bilgisayardan hic anlamazdım daha telefonum bile yoktu ve telefon kulanmasını dahi bilmiyordum kağıdı alıp babamın yanına koştum kapıya geldiğimde durdum babama baktım gizlice telefonda birisiye Konuşuyordu ve gerçekten çok mutlu gözüküyor du babamı ilk defa o kadar çok mutlu olduğunu gördüm

Bütün düşüncelerimi bir tarafa bırakarak babamın yanına gidip bunu nasıl yaptığını sordum babam ise bana bağırarak

Ne yapacağımı sana soracak degilim benim istediğim bölümü okuyacaksın şimdi defol git

Diye bağırdı.

kendimi ağlamamak için Zor tutum annemin yanına giderek olanları anlatım anem beni çok şaşırtmıştı bana söylediği şey:

"Ne olacak o bölümü okusan zorla evde huzursuzluk cıkartıyorsun " dedi annemin bu soyledikleri babamın yaptığı şey kadar acıtmadı canımı

Bende o günden sonra okulu bırakmaya karar verdim o bölümü nasıl okurdum ki zaten herkez ben ile dalga geçerdi okula gitmediği mi onlara söylediğimde annem

Sana ne söylediğimi hatırlıyorsun değilmi bak yine aynı şeyi yapıyorsun dedi anemin ne demeye çalıştığını hemen anlamıştım

Babam ise;

bırak okula gitmesin çalışmaya devam eder bize hava hoş dedi.

Aneme baktığımda bana ne kadar kızdığını hemen

Anladım annemi gerçekten de anlamıyordum çünkü bazen çok iyi bazen çok kötü davranıyordu

Bazen acaba ben doğmadan öncede böylemiydi anem yoksa Anneannemden sonramı böyle oldu eğer öyleyse benim anemin öyle olmasında çok büyük bir payım vardı

Ailemin nasıl bir çocukluk geçirdiğini bilmiyordum ama anemin anlattığına göre babam hep şiddet görüyormuş

Ama şiddet gören bir çocuk büyüdüğünde kendi çocuğuna hayal etigi çocukluğu yaşatırmamalımıydı.

O yaşıma kadar öyle biliyordum büyüdükçe öyle olmadığını anladım malesef

Okul çoktan başlamıştı ve tam bir ay geçmişti

Okula tekrar dönmeye karar vermiştim çünkü artık

Dayanamıyordum yaptıklarına evde sadece ben yaşıyormuşum gibi hissediyordum ne annem nede babam benim ile konuşuyorlardı aynı evde yaşıyorduk ama ben orda görünmeyen sadece vir ruhtum sanki

bir gün salona annemlerin yanına

Gidip tekrardan okula başlamak istediğimi söyledim

annem çok sevinmişti babam ise umursamamıştı babam benim umrumda bile değildi artık çünkü ümidimi tamamen kesmiştim ondan

sabah kalktığımda babamdan para alıp okul eşyalarını almak icin kırtasiyeye gitim içimden geldiği gibi istediğim bütün malzemeleri almıştım bu beni biraz da olsa mutlu etmişti.

pazartesi okula başlayacaktım ve o gün bu gündü

pazartesi geldi çattı okulagitmek için çok erken kalmıştım annem uyanıktı sadece hemen onun yanına gittim