Medya : Bulut 🪽

Yeni bir bölümle karşınızdayım .

Nasılsınız bakalım.

İyi okumalar sevgili okurlarım.

Oy vermeyi unutmayın olur mu.

💙🫶

<✯>

Karanlık bir evdeydim etrafa bakındım ama sadece karanlıktı ama bir odada ışık vardı oraya doğru ilernedim kapının koluna dokunduğumda kapı kendiliğinden açılmıştı.

Ortada bir vardı yüzü bana dönüktü kapı sesi ona gitmesiyle bana döndü cehennemim tam karşımdaydı Tuğrul Yılmaz elinde siyah kemeriyle bana gülümsüyordu.

" Beni özledin mi canım kızım ." Dedi.

Bu gerçek olamazdı etrafa bakındım ama az önce içeri girdiğim kapı ortada yoktu.

Sol koluma kemer vurmasıyla kendimi yerde buldum yine kemer izleri , yine acı karnıma atılan tekme ile ağzımda kan tadı gelmesiyle yüzümü bürüştürdüm.

Artık halim kalmadığı için gözüm kapanıyordu yine aynı şey oldu ruhum parçalandı cehennemdeki adam beni görmezden geldi.

" Yazgım " Bir ses yakından geliyordu ama uyku gözlerimin açılmasını istemiyordu yine sesi işitmemle biri saçıma dokunuyordu narin bir el yasemin kokusu.

" Yazgım kızım uyan haydi ." Dedi Sesi artık tanıdık olmaya başlamıştı.

Gözlerimi sakin bir şekilde açtım sol taraftaki perdeden ince bir ayın ışığı vuruyordu geceydi hala odaya vuruyordu yanıma baktım Yaprak hanım elimi tutmuş korkmuş bir halde bana bakıyordu.

Hızlı bir şekilde yataktan doğruldum nefes alış verişim hızlanmıştı kabus görmüştüm Tuğrul burda yoktu .

" İyimisin." Dedi tedirginle.

" İyiyim ." Dedim titreyerek.

Ona bakıyordum galiba kabus gördüğüm için ses çıkarmıştım bu yüzden gelmiştir dudaklarını aralayıp konuştu.

" Kabus gördün galiba sık sık görür müsün ." Dedi.

Saçım açık olduğu için öne getirdim göz yaşlarım yine akıyordu ." Ben alıştım kabus görmekten sizi rahatsız etim galiba ben küçüklükten beri kabus görürüm ama o zamanlar kimse yoktu beni sakinleştirecek kanter içinde uyanırdım her sabah akşamları uyamazdım korkudan siz nerden bileceksiniz çünkü yanımda yoktunuz ." Dedim acımasız bir şekilde.

Hıçkırık sesi duymamla kafamı kaldırdım Yaprak hanım ağlıyordu çok fazla ağır konuşmuştum pişman olduğum için." Özür dilerim yaprak hanım lütfen affedin beni ."

Yanımdan kalkıp." Sıkıntı yok kızım hepsi bizim hatamızdı seni daha çabuk bulmanıydık asıl sen bizi affet ." Dedikten sonra arkasına bakmadan hızlı bir şekilde odadan çıktı.

Böyle konuşmamalıydım korktuğum için odadan çıkıp Toprak abimin odasına girdim mışıl mışıl uyuyordu rahatsız etmemek için arkama dönüp odadan çıkıcaken uykunu sesiyle Toprak abime baktım.

" Ne oldu papatyam." Dedi.

Usul usul yatağa yaklaşıp abime baktım uykulu gözlerle beni süzüyordu.

" Hasta mısın Bulutu uyandırma mı ister misin ." Dedi.

Kafamı hayır anlamında salladım.

" Abi kabus gördüm korktuğum için yanına geldim." Dedim.

Gülümseyerek yana doğru kayıp sol taraftı boş bırakıp yanında uzandım başımı omzuna gömüp uyudum en son Toprak abim başımdan öpmüştü.

Başımda abilerimin sesi gelmesiyle gözlerimi açmadan onları dinledim ayıp ama neyse dinliyelim bari.

Toprak abim konuşmasıyla herkes susmuştu." Kabus görmüş bu yüzden akşam yanıma geldi rengi atmıştı." Dedi.

" Niye bize haber vermedin ." Dedi Batı abim şaplak sesi geldiğinde gülmemek için kendimi zor tuttum bulut abim vurmuştur kesin.

" Bağırma kız yatıyor ." Dedi bulut abim.

" Ne olduğunu söyledi mi ." Bu kesin Tahaydı tatlı abim benim.

Batı abimin endişeli sesiyle saçıma dokundu." O evde ne yaşadığını bilmiyoruz bize anlatmıyor ." Dedi.

Gözlerimi açtığımda herkes susmuştu konuşmalarını duymamı istemiyorlardı ama ben hepsini duymuştum.

" Günaydın." Dedim

Abilerim koro halinde ." Günaydın." Hepsini teker teker süzdüm hepsi duşlarını almış işe gidicekleri için hepsi giyinmişti .

Yataktan kalkıp kapıya yöneldim .

" Ben giyinmeye gidiyorum ." Dedim.

Toprak kapıyı benden önce açıp " Çabuk aşağı gel papatyam ." Dedi ya ama maviş gözlerini yediğim böyle tatlı olma lokum lokum ya .

Odama yaklaştığımda Batı abim yanıma gelip.

" Akşam konuşcaklarımız var geçen günü unutuyu mu sanma kaçmak yok minik fare ."

Başımı tamam anlamında salladım odama girdim bir kaç kıyafet seçtikten sonra üzerime geçirip saçımı taradım kısaydı.

Kapı çalmasıyla gir komutunu verdiğimde Hakan bey içeri girdi .

" Umarım rahatsız etmiyorum kızım ." Dedi .

Elimdeki tarağı bırakıp yanına ilernedim.

" Yok ne rahatsızlığı." Dedim .

Elindeki bir kağıdı bana uzatıp elinden çekingen bir şekilde elinden aldım yüzüne baktım tatlı bir babaydı abilerimle çok iyi anlaşıyor du benimle de anlaşır miydi.

" Bu nedir ." Dedim .

Derin bir nefes alarak." Bu senin yeni kimliğin artık Akaysın güzel kızım ailemizin bir ferdisin bu yüzden kimliğini getirdim ." Dedi .

" Teşekkür ederim." Dedim .

" Asıl biz teşekkür ederiz senin gibi bir kızım olduğu için çok şanslıyım." Dedikten sonra ağlamamak için odadan çıktı.

Ağlamamla gözümdeki yaşlar kağıda döküldü beni seviyor muydu yani Tuğrul gibi değildi gerçekten bana değer veriyordu.

Bölüm Sonu...

<✯>

Instagram : roman_dakiperi

Bölümü beğendiniz mi.

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz.

Kurgu ilerneyişi nasıl.

Oy ve yorum yapmayı unutmayın.

Diğer bölüme kadar kendinize iyi bakın.

⬇️ Lütfen yıldıza basarmısınız.

  ⭐