“Ve Tanrı aşkına, neydik biz? Bana sadece arkadaş olduğumuzu söyleme, ne yapmam gerektiğini biliyorum.”

Tamamen Rosalin’in deneyimleri ve hisleri, iyi okumalar aşklarım

°˖ ⊹ ꒰🔥꒱ ♡

Uzun zamandır, gerçekten çok uzun zamandır terk edilmiş Ateş Krallığının artık tek ziyaretçisiydin, en azından bildiğin kadarıyla.

Diyarda hiç kimse Ateş Lordunun kapısına gitmez, Cehennem’in ayağına bizzat yürümezdi. Ama ne diyebilirdin ki? Sen yanmayı severdin.

Ve hiçbir şey, Ateş Lordu'nun ateş mavisi gözlerine çökmüş hüzün kadar yaralamıyordu seni. Sebebini hiç söylememişti, seni neden saraya aldığını bile bilmiyordun. Sonuçta o asil kandandı, sen ise tesadüfen karşısına çıkan halktan biriydin. Küçük kardeşi Eris'in anne tarafından kuzeni.

Bu, seni onun gözünde değerli yapmamalıydı ama öyleydin işte. Genç bir alfinken ne zaman göz göze gelseniz için giderdi, kalbin teklerdi. Daren'i kendi ailesi dışında neredeyse herkes severdi. Günahın tohumu olmasına rağmen.

Aklından geçen kötü düşüncelerden uzaklaşmak için başını salladın ve bir kez daha Ateş Lordu'nun ışıltısını kaybetmiş mavi irislerine takıldın. “Daha iyi olduğuna emin misin?” Bir kez daha mühür aracılığı ile seni çağırmıştı. Diyarda cevabını merak ettiğin çok soru vardı ama Daren hiçbir zaman cevapları önüne seren biri olmamıştı.

Solgunlaşmış teninden ter damlaları akarken yüzünü buruşturarak başını salladı. “Gitmelisin.” Olumsuz bir şekilde başını salladın ve elini onun omzuna koydun. Sırtı sarsıldı ve dudaklarından acı dolu ufak bir nefes kaçtı. Ellerini onun yanaklarına yasladın ve alınlarınızı yumuşakça birbirine yasladın.

Acı hala oradaydı ama Ateş Lordu sevgi kıvılcımını daha güçlü hissetti. Güçsüzleşmiş eli yanağındaki bileğini tuttu ama çekemeyecek kadar bencildi.

“Merhemi ıhlamur olsa da, ilacı yarayı açandır.”

Kesik görüntüler kapanan gözlerinin önünde patladı ama Daren direndi, yapabileceği başka bir şey var mıydı?

“Kıza dokunma, diyar senin olsun.”

Toprak Lordu'nun acımasız kahkahası yokluğu esir aldı. “Sadece bununla sevgilinin canını bağışlamam.” Yerden yükselen sütunlara derinin yırtılma sesi eşlik etti.

Zaman. Buradaydı, seninleydi. Bir şey bilmiyordun. Kafesi tutan Eris’in acıyla kırışmış yüzü son kez gözlerinin önünde canlandı ama Daren gözlerini açtığında gördüğü tek şey güzel çehrendi.

Ne söyleyebilirdi ki? Senden hiç pişman olmamıştı.