“Yağmurlu günlerde burası daha da bir güzelleşir” rafların arasında dolanırken.”Her bir eşya,her bir kitap
Kendi hikayesini fısıldar.”
Elime geçen ilk kitabı alıp sayfalarını çevirdim. Yağmurun tınısı, sayfalardaki kelimelerle birleşerek beni bambaşka zamanlara yerlere götürdü.
Dışarıda yağmur durmaksızın yağıyordu, Ama içeride, zaman durmuş gibiydi.Her şeyin bir hikayesi vardı ve ben o hikayeleri keşfetmeye hazırdım.
Raflar arasında dolanırken, eski bir
Saate rastladım. Zamanın dokunduğu
Yüzeyi hafifçe çizilmiş, ancak hâlâ
Zarif bir şekilde parlıyordu. Yaşlı Kadın benim saate olan ilgimi fark etti ve yaklaşıp konuşmaya başladı.
“O saat, büyükbabamdan kalma,” dedi
Usulca.”O, her saat bir anı anlatır gibidir. Sende duyabiliyor musun?
