Neyse Kerim beyi bir kenara bırakıp kaçan iştahımdan dolayı kahvaltımı yarıda bırakıp hastaneye gitme kararı aldım. Son defa aynada kendime bakmayı da ihmal etmedim. Uykusuzluktan şişen gözler parlak cam gibi beyaz tenim ve yeşil gözlerim... Gerçekten de dışarıdan çok güzel görünüyordum. Ama içimde ki o burukluğu hiç kimse dışarıdaki görüntümle anlayamazdı . Dışarıdan on numara hayat yaşayan biri gibiydim ama aslında öyle bir şey yoktu. İçimde bulunan eksikliği sadece gerçekten anlayan kişiler görebilirdi . Tabi anlayacak kişiler varsa orası başka...

Evden çıkıp hastaneye gitmem 10 dakikamı aldı. O sırada yine neden Kerim beyin yazdığını istemsizce düşünmeye başladım. Bir şeylerin peşindeydi ve bunun kokusu çok yakında çıkacaktı. Hastanede sıramın gelmesini beklerken elimde Sefiller kitabını okuyordum. Sekreterin çağırmasıyla doktorun yanına geçtim. Gözlerime damlalar döküp göz tansiyonuma göz uyumuma vs. baktı. Göz alerjim olduğundan dolayı ilaç yazdı ve gözümün derecesi büyüdüğü için bir tane de gözlük yazdı . O kadar yorgundum ki şuan ilaçları alacak mecalim yoktu. Bu yüzden eve gidip dinlenmek istiyordum. Hastaneden çıkarken bir yandan telefonuma bakıyordum ve Kerim beyin sonda ki mesajına yanıt verdim

A-Çok üzülme ağlama ayrılmış olabilirsin ama böyle şeyler geçer tamam mı

bu şekilde pek de ilgilenmediğimi belli etmeye çalıştım

o da anında mesajıma emojı attı oysaki ben saatler sonra yazdım. O ise dakikasında mesajıma cevap veriyordu.

Önceki mesajında biz kuzen olduğumuz için yazdığını söylediği için o mesajına yanıt olarak

A-Yalnız ben kuzenlerimle sohbet etmem dedim

K- Timamm. Kuzenlerle konuşmayarak en iyisini yapıyorsun

A-Aynen öyle

K- Kuzenlerle samimi olmadığın için kimseyle takipleşmiyorsun demek ki

A-Evet o yüzden akrabalarımla konuşmam takipleşmem senin de dediğin gibi kuzeniz ve seninle de sohbet edecek bir tarafımız kalmadığına göre konuşmayı bitiriyoruz kendine iyi bak.