3. Bölüm

Her ne kadar korkaksak da nick'in dediğini yapmak zorundaydık belki ayrılmak daha iyidir böylece birimiz çıkışı bulabiliriz.

Ben nick'in peşinden gidiyordum. Sanki uzaktan bir ses geliyor gibiydi sanki birisi kısı sesle ağlıyor gibi.

-Nick sesi duyuyor musun?

-Ne sesi emma ben hiç bir şey duymuyorum.

-Nick bir dinle sanki birisi ağlıyormuş gibi.

-Hayır emma hiçbir şey yok hadi devam edelim.

Nick sesi duymadığını söylemişti ama ben hala duyuyordum.Nick'e bir şey söylemeden onu takip etmeye devam ettim.

Yürümeye devam ediyorduk ama hiçbir şey yoktu.Anlamıştım artık biz burada kapana kısılmıştık.

Laura ve Mike karşıdan geliyorlardı.

-Mike laura,ama bu nasıl olur daha yeni ayrılmıştık.

-Aynı yerde dönüp duruyoruz.Kuyu'nun içinde ne işimiz vardı ki.

-Emma sakin ol.

-Ne sakin olmasından bahsediyorsun Mike! Şu olana bak geldiğimiz yerdeyiz ama çıkış yok,halatlar yok ve ayrıca da sürekli garip garip sesler geliyor.Annemi dinlemeliydim buraya gelmemeliydim.

-Gelmeseydin o zaman emma seni buraya zorla getirmedim!

-Evet keşke gelmeseydim!

-Çocuklar sakin olun kavga etmenin zamanı değil.

-Laura haklı emma,nick sakin olun. Olan oldu bir kere bu kimsenin suçu değil.

-Nick elinde bir harita falan yok mu senin.

-Hayır yok.

-Aferin sana gerçekten,madem kuyu'nun içine girmek gibi planın vardı harita falan bulsaydın ya.

Laura doğru söylüyordu ama ben yine de sesimi çıkarmadım çünkü nick'le daha fazla tartışacak gücüm yoktu.

-Ne biliyim ben böyle olacağını eğlencesine geldik diye hiç bir şey bulmadım.

-Neyse tamam.

Nick'e o kadar çok kızmıştım ki bir şey söylememek için kendimi çok zor tuttum.Eğer birşey söylersem yine kavga edeceğimizi iyi biliyordum ama

-Yardım edin!

-Kimse yok mu!

-Bağırmak bir işe yaramaz kızlar hem böyle bir yerde tehlikeli olabilir.

-Öyle mi bay zeka küpü peki ne yapmamızı önerirsin.

-Laura ben sadece uyarmak istedim.

-Uyarma nick uyarma!

Anlaşılan nick'e kızgın olan bir tek ben değildim luarda en az benim kadar kızmıştı.

-Bakın dinleyin!

Heyecan içinde bağırmamla herkes bana baktı.

-Emma noldu.

-Dinle nick yine aynı ses.

-Bak emma kim...

-Hayır nick dur dinle emma haklı.

Sonunda birisi benimle aynı fikirdeydi Mike çok dikkatli dinliyordu.

-Ses bu taraftan geliyor.

Biz hiçbir şey söylemeden Mike yola koyulmuştu bile arkasından sesleniyorduk ama sanki büyülenmiş gibiydi ve bizi duymuyordu.

-Mike dur!

Nick mike'ı kolundan tutup şiddetle sarstı Mike kendine gelmişti.

-Noldu nick?

-Asıl sana noldu sesi duyuyorum dedin yürümeye başladın ve hiçbirimizi duymadın bile.

-Ben hiçbir şey hatırlamıyorum.

İşler gerçekten çok garipleşmeye başlamıştı önce çıkışın kaybolması şimdi ise mike'ın bilincini kaybedip yaptıklarını hatırlamaması.

-Burdan çıkmak ıstiyorum.

-Evet laura hepimiz çıkmak istiyoruz o yüzden ağlamayı kes.

-Bir şey fark ettiniz mi?

-Ne?

-Ceset yok.

-Nasıl yani.

-Yok işte buradaydı.

-Emma burda olduğuna emin misin belki...

-Evet eminim buradaydı kan lekeleri bile yok.

-Karıştırmış olmalısın kan lekeleri ile beraber nereye kaybolabilir ki.

-Bilmiyorum tamam mı ama burada olduğuna eminim.

-Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun.

-Bakın bu işareti görüyor musunuz?

Hemen duvarın yanına gidip işareti onlara gösterdim bir çiçeğe benziyordu sanki,üzerinde korkunç yüz şekli olan bir çiçek.

-İşte ceset tam bu işaretin önündeydi.

Bunu dememle birlikte hepsi buz kesmişti sanki.

Bir çığlık sesi geldi yeniden bir çığlık sesi.Ama bu diğerlerinden farklıydı bu daha yüksek ve daha yakındı.