Ben sevilmiş miydim yoksa her zaman nefret mi edilmiştim bilmiyordum.

Ailem dediğim kişi beki terk etmişti,evim dediğim kişi beni istememişti, anılarımız var dediğim kişi tüm anıları yakmıştı...

Ağlayarak eve gelmiştim. Ağlamamı durduramıyordum. Ayaz beni sevmemişti. Eve girdiğim an birden yere oturmuştum ve tekrardan ağlamaya başlamıştım. Tek isteğim bu hayattan uzaklaşıp gitmekti. Belkide tek isteğim ölmekti...

Sinem Yılmaz'ın Anlatımıyla

Saat 5'e geliyordu ve Ayaz daha eve gelmemişti. 30 dakika sonra sonunda Ayaz eve gelmişti. "Sonunda gelebildin. Damla'yı bıraktın mı?" Ayaz bana bakmıştı fakat bu normal bi bakış değildi. Kahverengi gözleri artık kıpkırmızı olmuştu. Yorgun ve ağlamış gözüküyordu. "Sana diyorum Ayaz cevap verecek misin?" dediğimde ise bana bağırmaya başlamıştı. "Biz Damla ile ayrıldık. Bak hiç ayrılmayacak dediğin Ayaz ile Damla'nın aşkı burada bitti!" Sinirden gülmeye başlamıştı. Acaba korkmaya başlamalımıydım emin değildim. "Ne demeye çalışıyorsun Ayaz" "Sana diyorum sen anlamıyorsun. Ben Damla'yı sevmedim tamam mı. Bunu artık anla ve bana birşey daha sorma!" Bağırmasına dayanamayıp yere oturup kulaklarımı kapatmıştım.Birinin bana bağırması beni çok etkiliyordu. Annem sayesinde bu bende tranva yaratmıştı. Benim için aile demek babam ben ve Ayaz'dık. O ailenin içine hiçbir zaman annemi koymuyordum. Fakat annem yüzünden babam ölmüştü."Ö-özür dilerim gerçekten unutmuştum." Ellerimi kulaklarımdan çektikten sonra telefonumu elime alıp bildirimlere bakmıştım. Damla bana 6 dakika önce mesaj atmıştı ve ben bunu şimdi görüyordum. Mesajda ise "Benim yaşamaya hakkım yokmuş Sinem,bugün bunu anladım" Yazıyordu. Hayır Damla tahmin ettiğim şey olmaz, olamaz. Apar topar birkaç parça birşey giyip evden çıkmıştım. "Dur Sinem nereye" "Elinin körüne gidiyorum Ayaz" demiştim. "Sadece sorduk" "Senin yüzünden Damla ölebilir. Sen suçsuz bir kızı ölüme terk etmiş olabilirsin Ayaz" hızlı adımlarla sokakta yürümeye başlamıştım. Arkamı döndüğümde Ayaz'ında benimle birlikte geldiğini gördüm.

Hızlı bir şekilde Damla'nın evine gelmiştik. Yolda giderken ağlamamıştım ama içimdeki korku ağlamış kadar olmama yetiyordu. Tam kapının oraya geldiğimde kapının açık olduğunu görmüştüm. Damla sadece korktuğunda veya üzüldüğünde kapıları açık bırakırdı. Hızlı adımlar ile evin içerisine girmiştim. Ev çok dağınıktı. Yerde cam parçaları,yastıklar,kağıtlar. O dağınıklığın içerisinde gözüme sadece biri çarpıyordu. Kana bulanmış bedeni ile yerde yatan Damla'ya. Damla kendi canına kıymıştı. Bunu ise bir bıçak sayesinde yapmıştı. Artık dayanamayıp bağırarak ağlamaya başlamıştım. Birkaç yıl önce Damla bana "O adam beni öldürecek gibi duruyor Sinem ama ondan korkmuyorum. Eğer birgün o değilde ben kendimi öldürürsem sakın üzüleyeyim deme" demişti. Damla benden çok şey yaşamıştı. İnsan kendi annesini babasını seçemiyordu fakat kendi kaderini değiştirebilirdi. Ellerimi yavaşça Damla'nın yüzüne götürmüştüm. Gözlerinin altı ağlamaktan şişmişti ve uykusuzluktan morarmış gibi gözüküyordu. Alnında olan dikiş izine bakmıştım. Bu yara izini kendisine taciz eden adamdan kaçarken yapmıştı ve hâlâ izi geçmemişti. Ellerime baktığımda kan olduğunu gördümüştüm. Ağlamam daha fazla şiddetlenmişti. Damla'nın yanına baktığımda bir kağıtta birşeylerin yazılı olduğunu görmüştüm. Elime kağıdı aldığımda bunun bir mektup olduğunu anlamıştım. "Sevgili Sinem ve beni hiçbir zaman sevmemiş olan Ayaz;

Bu mektubu yazmak benim için tarifsiz bir acı. Yüzümde bir sonbahar yaprağı gibi hüzün ve yalnızlık var" Ağlayarak ve yüksek ses ile okumaya devam ettim. Ben okurken başımda duran Ayaz ambulansı aramakla uğraşıyordu.

"Artık bu dünyadan ayrılmak zorundayım ve içinde tarifsiz bir boşluk var,bir yalnızlık hissi var"

Ağlamam daha da fazla şiddetlenmişti.

"Hayatımın sonlarına yaklaşırken,arkamda bıraktığım üzüntü ve pişmanlık her geçen gün derinleşiyor"

Mektubun sonlarına gelmiştim. Ellerimdeki kan kurumaya başlamıştı. Fakat şu anda bu benim umrumda değildi.

"Size fazla zaman ayıramadım,sizi fazla sevemedim. Eminim Ayaz,sende beni tanıştığımız günden beridir beni hiç sevmemişsindir. Benim hikayem belkide burada sonlanmış olsa da siz hayatlarınıza devam edin"

Kağıdı yanıma koyup titreyen ellerim ile Damla'nın yüzüne,parmaklarına dokunmuştum. Ayaz'a baktığımda eline mektubu almış okuyordu. Belki de bütün suç Ayaz'daydı ve Damla buna katlanamayıp ölmek istemişti. Bir anda ayağa kalkıp Ayaz'a bağırmaya başlamıştım. "Hepsi senin yüzünden!" "Sinem sakin ol" "Herşeyi yapıp bana sakin ol diyemezsin Ayaz. Senin yüzünden Damla ölebilir. Beni mutlu eden birini öldürdün sen. Ona ne yaptın bilmiyorum ama bunu asla affetmeyecek" Bu söylediklerim yüzünden bana sinirli gözlerle bakmıştı. Ben ağlamaya devam ederken ambulans gelmişti

​​​​​6 Saat Sonra

Saat geçmiyordu. Belkide sabah asla olmayacaktı, artık Güneş doğmayacaktı.

6 saattir Damla yoktu,yanımda değildi. Çok fazla kan kaybettiği için kan vermiştim,Damla için kan vermiştim

1 Gün Sonra

Damla bıçağı çok ciddi bir bölgeye denk getirmiş ve bu yüzden gözetim altında tutuyorlardı. Biraz hızlı iyileşsen Damla,sensizlik çok zor. Tek başıma olmaktan korkuyorum.

6 Gün Sonra

​​​​​​Hâlâ uyanmamıştı. Belki de Ayaz onu çok üzmüştü ve o buna dayanamamıştı

6 Gün Önce

Ayaz Yılmaz'ın Anlatımıyla

Damla uyuyordu. O kadar güzel uyuyordu ki tüm zamanını onun güzel yüzünü izleyerek kullanabilirdim. Sessiz bir şekilde yataktan kalkarak balkona doğru ilerlemiştum. Yataktan kalkmamın tek sebebi telefonuma gelen bildirimdi. Yaklaşık 50 tane mesaj bildirimi gelmişti. Mesajı kimin attığını çok iyi biliyordum. Alev. Eski sevgilim bana mesaj atıyordu. Telefonumu alıp mesaj yazmaya karar vermiştim. "Neden beni rahat bırakmıyorsun Alev. Ben şu anda çok mutluyum ve bunu mahvetmene izin vermeyeceğim." Mesajı gönderdiğim an çevrimiçi olmuştu. Bu kız kafayı bozmuştu buna iyice emin olmuştum. "Peki sen istedin" Ne demek istiyordu. Neyi ben istemiştim. Hiçbir şey anlamadan mesaj ile bakışmaya devam etmiştim

Bir süre bekledikten sonra bana bir fotoğraf göndermişti. Fotoğraf Damla'nın evinin karşısından çekilmiş gibi gözüküyordu. Fotoğrafın altında "Eğer sevgilinden ayrılmazsan onu bir emrin ile öldürtebilirim Ayaz. Karar senin ya sevgilinden ayrılıp benim olacaksın ya da onun ölümüne şahit olacaksın"

Telefonu kapatıp olduğum yerde dakikalarca beklemiştim. Damla'nın zarar görmesini istemiyordum. Mecburen Damla'dan ayrılacaktım.

___________________________________

Selamlar efenimm🤭 Bu bölümü biraz uzun tutmaya çalıştım çünkü diğer bölümü yazmaya vakit bulamayabilirim😭 Yeni kurgu yazıyorum ve bunu yakın zamanda paylaşacağım🫣 Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim🎀