Sinem Yılmaz'ın Anlatımıyla

6 gün olmuştu. Koskocaman 6 gün. Asla uyanmamıştı. Damla'nın ablasına haber vermiştim. İlk uçakla İstanbul'a gelecekti fakat hâlâ gelmemişti.

Yine yoğun bakımın kapısında beklerken içeriden çıkan hemşire yanıma gelmişti.

"Kendinizi çok yordunuz. İsterseniz biraz dinlenin diğer yakınları falan size haber vericektir" "Hayır,hayır olmaz lütfen beni düşünmeyin. Benim kendimden önce düşüneceğim biri var şuan o yoğun bakımda yatıyor" Ağlamamak için kendimi tutsam da ayağa kalkıp hemşirenin yanından ayrılmıştım

Gideceğim tek bir yer vardı,kendimi huzurlu hissedeceğim ve yanımda Damla varmış gibi ağlıyabileceğim bir yerdi burası.

Damla'nın Evi

​​​​​Kendini öldürmeye çalıştığı yere gidecektim.

Artık çok yorulmuştum,hemde çok.

1 Saat Sonra

O yere gelmiştim. O evin karşısındaydım.

Herkes beni güçlü biri olarak tanımıştı fakat sevdiğim insanlara zarar verilince nasıl biri olduğumu hiç görmemişlerdi.

Kapının önüne geldiğimde kapının hâlâ açık olduğunu görmüştüm.

Hırsız girdiyse dedi zihnimin bir köşesinde duran ses

Hiç düşünmeden kapıyı açıp kendimi evin içerisine atmıştım.

Etrafıma baktığımda herşeyin hâlâ aynı olduğunu gördüm.

Sadece bir yer farklı gözüküyordu. Damla'nın o gün kanlar içinde yattığı yer

Geri adım atmak istesemde gitmedim,gitmek istemedim.

Yavaş bir şekilde o yere doğru adım atmaya başlamıştım.

Damla tıpkı benim babam gibi kendini öldürmek istemişti.

Birini unutmak için ölmeyi seçmişti

Benim babam da, annemi unutmak için ölmüştü zaten

Benim hayatım o gün son bulmuş gibiydi

Şimdi de babam gibi Damla'nın da gitmesine izin vermiyecektim. Bunu ona kimin yaptığını tahmin edebiliyordum fakat iyi bir şekilde araştırmaya devam edecektim.

Birkaç adım attıktan sonra durmuştum. Damla'nın kanlı bedeninin yattığı yerde notlar yazılıydı.

Buraya bizden sonra birilerinin geldiğine emin olmuştum

Notlardan birini elime aldıktan sonra yazılanları okumaya başlamıştım.

"Yakında ölümü benim elimden tadacaksın"

Yazıyordu bir notda. Yakında ölümü benim elimde tadacaksın ne oluyordu ki. Kim Damla'yı tekrar öldürmeye çalışacaktı.

Aklım çok karışmıştı hatta duygularım bile karışmıştı. Ağlamak istiyorum yapamıyorum, gülmek istiyorum o da olmuyordu.

Sevilmek istiyorum kimse beni fark etmiyor,sevmiyor hatta umursamıyordu

Notu yere bıraktığımda yukarıdan bir ses gelmişti.

Etrafıma baktığımda yanımda bir tavanın olduğunu görüp elime almıştım

Hızlı ve temkinli adımlarla yukarıya çıkmıştım. Karşımda Damla'nın odası vardı ve ses o odadan geliyordu. Elimdeki tavayı elimde sıkıca tuttuktan sonra odaya dalmıştım. Karşımda Ayaz duruyordu. Ağlıyordu ve Damla'nın fotoğraflarına,eşyalarına bakarak ağlıyordu. "Ayaz" dedim titreyen sesimle. Bana bakmamıştı fakat ağlaması durmuş gibiydi. Gözlerimin dolduğunu hissetmiştim fakat umursamamıştım. "Neden geldin buraya" demişti yorgun sesi ile. "Neden böyle dedin ki?" "Peki buraya gelsin konuşalım" Ayağa kalkıp bana bakmıştı. Gözleri kızarmıştı. Ne zamandır burda hiçbir fikrim yoktu. "Ben seninle birşey konuşmayacağım Ayaz. Damla senin yüzünden yoğun bakımda. Birde buraya gelmiş ağlıyorsun." "Öğrenmek istemiyor musun" Neyi öğrenmek istiyordum ki. "Neyden bahsediyorsun Ayaz" "Benim Damla'dan ayrılmamın sebebini" "Evet istiyorum hemde çok istiyorum" Eli ile yatağın üzerinde duran notları işaret etmişti.

Aynı notlardan burda da vardı. "Bu notları da kimin yazdığını merak ediyorsundur" Meraklı bir şekilde "Evet merak ediyorum tabiki de " "Bunu yapan kişi-" Telefonumun çalmasıyla birlikte sözü yarıda kesilmişti. Telefonu açıp kimin olduğuna bakmıştım. "Alo?" "Alo merhabalar Sinem Hanım,Damla Hanım uyandı bana haber vermemi söylemiştiniz" Heyecanla Ayaz'a bakmıştım. "Eee tamam teşekkür ederim geliyorum ben" Ayaz meraklı gözlerle beni izlerken hızlıca notlardan birkaçını alıp çantama koymuştum. "Ben hastaneye gidiyorum Ayaz. Damla uyanmış sende artık burda ağlamaya devam mı edersin gider misin hiç bilmiyorum." Hızlı adımlarla evden çıkıp hastaneye doğru yol almıştım.

Damla Kandemir'in Anlatımıyla

Ben neden yaşıyordum ki. Yaşamayı hak etmiyordum.

Ayaz'ı özlemiştim,onun sesini duymak,kokusunu içime çekmek istiyordum. Omzunda ağlamak istiyordum fakat o da beni sevmiyordu.

Ne zaman uyanmıştım hatırlamıyordum.

Gözlerimi açtığımda kapının açıldığını duymuştum. Gelen kişiyi tahmin etmek zor değildi. Ya Sinem gelmişti ya da ablam yanıma gelmişti. Kapı kapandığında içeriye yayılan koku birinin kokusuna benziyordu. Ayaz'ın kokusu vardı odada

"Damla ben geldim" derin nefes almıştı. Bunu duymak zor olmamıştı. "Biliyorum benim sesimi duymak,beni görmek istemiyorsun biliyorum ama sana anlatmam gereken konular var" Gözlerimi açtığımda karşımda oturduğunu görmüştüm. Yüzünü dikkatli incelediğimde gözlerinin şişmiş ve morarmış olduğunu gördüm.

Bu kadar mı kötü olmuştu ayrılmamız ve benim ölmeye çalışmam.

"Ayaz" "Damla. Sesini duymayı özlemişim" Oturur pozisyona geçmeye çalıştım fakat vücudumdaki ağrı yüzünden bu biraz zordu. "Yardım etmemi ister misin?" "Gerekmez ne anlatacaksın anlat ve bana Sinem'i çağır" Gözlerini benden ayırmıyordu

"Sinem burda yani kapıda gelecek fakat ilk ben geleyim dedim" "Ayaz bizim ilişkimiz bitti. Ben senin yüzünden kendimi öldürüyordum. Ben seni bu kadar çok severken sen beni neden sevmedin" Gözlerim dolmuştu. Ben Ayaz sayesinde gerçek aşkı öğrenmiştim. "Özür dilerim çok özür dilerim fakat bilmediğin şeyler var" "Bana mı anlatacaksın bu bilmediğim şeyleri söylesene bana. Hadi bekliyorum ne anlatacaksın dinleyeceğim" "Tamam bunu sen iyileşince anlatırım ama senden birşey isteyeceğim" Gözlerim şaşkınlıktan açılmıştı. Hem birşey anlatmak isteyip hem de birşey istemek saçmaydı. "Tabiki söyle"

"Sana sarılabilir miyim. Gerçekten özledim,çok özledim" Tekrar gözlerim şaşkınlık ile dolmuştu. Bende özlemiştim hemde çok.

"Tamam sadece birkaç dakika" Bir çocuğun istediğini almışımda verio sevindirmişim gibi yanıma gelip oturmuştu. Kollarımı iki yana açıp sarılmasını beklemiştim.Hiç düşünmeden sarılmıştı. Bende sarılmasına karşılık vermiştim. Kokusunu çok özlemiştim,ona sarılmayı sesini duymayı çok özlemiştim. Kapı açılınca biz Ayaz ile ayrılmıştık. Kapıya baktığımda Sinem'in geldiğini görmüştüm. Arkasında ablamın ve yeğenimin olduğunuda gördüğümde içim birazda olsa rahatlamıştı. "Damla ablangil ve biri daha geldi" "Kim geldi?" "Annen geldi"

___________________________________

Selamlar,kaç aydır bölüm atmıyorum biliyorum ve bu bölümü uzun tutmaya çalıştım💙 iyi okumalar umarım bu bölümü seversiniz🐰kurguya eklemem gerekenleri veya bu bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorumda belirtirseniz sevinirim🎀 Sizi seviyorum🐰🤏🏽