Aradan 4 saat geçmişti fakat ben hâlâ yatağımdan çıkmamıştım. Ailem şehir dışında olduğundan dolayı kimse benim böyle birşey yaşadığımı bilmiyordu. Dayanamayıp telefonumu elime almıştım. Biri bana mesaj göndermişti. Mesajı kimin attığını bilmiyordum. Bana yabancı numaralardan biri mesaj attığında hemen profil fotoğrafına bakıyordum. Bu numarada da öyle yapmıştım. Profil fotoğrafına baktığımda ise sokakta gördüğüm o çocuk olduğunu anlatmıştım. Heyecandan yerimde duramazken mesajına cevap vermeye karar vermiştim. Ben nasıl bir işin içine düştüğümün farkındaydım. Ne diye cümleye başlayacaktım onu dahi bilmiyordum. İlk başta işe telefon numarasını kaydederek başlayacaktım. Acaba telefonumu kırıp atmalı mıydım? Bir nefes alarak mesajına cevap vermeye başladım.

Sokaktaki sanatçı:Kimsin ve telefon numaran neden bende var

~D:Biliyorum beni

tanımıyorsun ama tanışalım mı?

Sokaktaki sanatçı:Ne saçmalıyorsun.

Daha seni tanımıyorum ve

çantamda birinin numarasını

buluyorum

~D:Off tamam çantana ben numaramı

koydum. Sokakta şarkı

söylerken sesin çok hoşuma gitti. Belki

arkadaş oluruz diye düşündüm

Sokaktaki sanatçı:Ama ben tanımadığım kişilerle arkadaş olmam güzelim. O yüzden tanışmamız lazım

Daha tanımadığı kişilere güzelim diyor. Kesin başka kızlarada demiştir.

~D:Tamam yarın uygun mu?

Sokaktaki sanatçı:Uygun ama akşam olmazsa iyi olur.

~D:Tamam o zaman saat 14:20 senin şarkı söylediğin yerin ilerisindeki cafe de

Sokaktaki sanatçı:O zamana kadar kendine iyi bak gizemli kız

~D:Yarına kadar kendime iyi bakacağım (gözlerini kapatan emoji)

Telefonu kapattığımda ise içimde tuhaf bir his oluşmuştu. Bu hissi nasıl tanımlarım bilmiyordum.Size göre bu bir aşk olabilirdi fakat benim için farklı bir duyguydu. Telefonumu alıp saate baktıktan sonra uyumuştum.

🎀

Hırs,cesaret bunlar basit şeyler. Hayaller bazen gerçekleşmez. Damla hayallerini gerçekleştirmek için ölümden dönmüştü. Hayatında ilk defa annesine karşı çıkmıştı. İlk defa aşık olmuştu. Bunu annesine söylediğinde annesi sabaha kadar durmadan Damla'yı dövmüştü. Hayatın kanunu bunlardı. Nasıl hayat yaşayacağınız bile önceden belirleniyordu. Belki iyi bir anne babaya sahip olunabiliyordu fakat kötü anne babaya da sahip olunabiliyordu. Damla o gün kendine bir söz vermişti "Eğer başaramayacaksam bile savaşacaktım. İnsan savaşarak başarıyor" demişti. İnsanlara göre hayat kötü olsa bile başarmak herşeyi kolaylaştırıyordu. Umudu asla sönmeyecek.