16 Eylül 2017

"Damla balerin olmyacaksın. Derslerine çalışıp iyi bir meslek seçmek zorundasın!" "Tamam Ayşe kızımızın üzerine gitme" "Nasıl gitmeyeyim Cengiz. Bale kursuna gideyeyim diyor. Allah aşkına bale ne. Para kazanılmaz birşey olmaz" Damla 15 yaşındaydı. Artık kendi kararlarını vermeye başlamıştı. Hayalini gerçekleştirmek istiyordu fakat annesi sürekli olay çıkartıyordu. "Bu işi senin aklına o ne yaptıkları belirsiz arkadaşların soktu demi." Damla kafasını kaldırarak annesine bakmıştı. Annesinin sinirden yüzü kızarmıştı."Eğer kendin için birşey yapmak istiyorsan bu kararından vazgeç" demişti. Damla hayalinden vazgeçmek istemeyen bir kızdı."Şu zaman kadar sen ne dediysen evet dedik Damla ama annen ne istiyorsa o olmalı." Damla sinirden ayağa kalkınca bağırarak konuşmaya başladı. "Siz benim ne istediğimi biliyor musunuz da böyle konuşuyorsunuz. Hayatmda ilk defa bir şeye bu kadar ilgi duydum o ilgiminde içine sıçtınız. Ben sizin kızınızım benide önemsemeniz lazım. Ama sizin aklınızda sadece mesleğimi elime alayım iyi bir maaşım olsun ve etrafınızdaki herkese hava atmak var. Bu dediğim sadece senin için geçerli anne. Küçüklüğümden bu yana kadar sen ne dersen onu yaptım. Ama artık bırak da kendi istediğim olsun. Dersine çalış dediniz çalıştım ve güzel bir liseye gidiyorum,kitap oku dediniz evde kitaplığımda dolu kitabım var. Arkadaş edin dediniz edindim fakat annem şuanki kararımdan dolayı arkadaşlarımı suçluyor. Benim için doğru olan bu anne. İster inan ister inanma. Ben hayallerimin peşinden koşacağım. Yıkılsamda,başıma olaylar gelsede ben kararlıyım" dedikten sonra hızlıca odasına doğru gitmişti. Kapıyı kilitleyip kapının arkasına oturmuştu. "Ben güçlüyüm. Beni kimse yıkamaz. Bunu deneseler bile işe yaramayacak. Ben güçlü olduğum sürece kimse bana birşey yapamaz" demişti fakat bunu sadece kendinin duyabileceği bir şekilde söylemişti. Hayallerimizin peşinden koşmayacaksak neden hayattayız ki.