(Bu kısım giriş bölümüdür. Burdan baslayin 1. Bölümde başlıyor ama burayı okumdan geçmeyin çünkü her şey burda başlıyor Sizi seviyorum canolar ©)

******

Hani bazen gerçekleşmesi için çalıştığımız hayaller vardır. İşte o hayalleri gerçekleştirmek için elinizden geleni yaparız. Çalışmamız gerekiyorsa çalışırız, yapmamız gerekiyorsa yaparız yeterki hayalimiz gerceklesin diye. Bende çok çalıştım. Başarmak için, başardım da. Önüme bir engelmi çıktı aşabilmek için herşeyi yaptım. Engelleri kendime rakip görmedim. Çünkü; eğer onları rakip görseydim, her engel karşıma çıktığında artık yorulup pes ederdim. Babam ben küçükken böyle bir şey demişti. "Engeli kendine rakip görürsen çabuk yorulur pes edersin. O yüzden engeli kendine rakip değil bir hayat gibi gör. Çünkü; hayata o kadar çok engel var ki kaderindeki engel de senin hayatına bağlı. Anladın mı güzle kızım?"

İşte bende o günden sonra engelleri aşan ve kendime rakip görmeyen biri oldum. Takı bu güne kadar. Şuan öyle büyük bir engel vardı ki karşımda. Belki hiç aşamayacağım. Askerlik okudum annem ve babam gibi. Abim hayalini gerçekleştirdi, oda asker oldu, bende oldum. Ama hesaba katmadığım bir şey vardı. Abim tahini Karadeniz'e çıkmış ve benide peşinden suruklemisti.

Yılardır İstanbul'da teyzem ve eniştemin yanında yaşamış ve orda okumuştum. Asker olmak için. Teyzem ne kadar istemesede benim hayalim olduğu için kabul etmişti. Ama korku ile. Çünkü kardesi yani annemi bu meslekten dolayı kaybetmişti. Benim annem ölmemişti. Şehit olmuştu aynı babam gibi. Vatan uğruna şehit düşmüştü annem ve babam. Bende vatanım için bu mesleği seçmiştim.

Annem ve babam tam 22 yıl önce Karadeniz'de düzenlenen bir operasyonda şehit düşmüştüler. Ve bu operasyon Karadeniz'in acısı olmuştu çünkü o operasyonda bir tek benim annem ile babam şehit düşmedi, orda bir çok asker şehit düşmüştü. Ailelerin feryadı dün gibi kulaklarımda yankılanıyordu. Annem ve babamı kaybettikten sonra ând içmiş ve bir daha o topraklara adım atmıyacağıma dair bir söz vermiştim. Ama bu söz takı bu sabah gelen habere karşı.

Abim 6 yıldır Karadeniz'de komtan olarak çalışıyor ben ise İstanbul'da okulumu bitiriyordum o zamanlar. Şimdi ise okulum bitmiş ve mesleğimi elime almıştım, İlk görev yerim Karadeniz çıkmıştı. Bu sabah aldığım haber beni bir nebze olsun mutlu etsede bir yandanda üzmüştü. Ama buna mecburdum gerçeklerle yüzleşmem gerekirdi. Ve yüzleşiceğimde.

Derin nefes alıp oturduğum koltukta biraz daha yaslandım. Düşüncelerimin arasından en çok korktuğum şey ise geçmişimde saklı olan kişi. Oda ordamidir? Oda hayallerini gerçekleştirdimi? Şimdi ne yapıyordur? Acaba hayatında biri varmı? Hala beni seviyormudur? Veya beni hatırlıyormu?

Elimi koltuk kenarına sertçe vurup."offff Deniz saçmalama yeter." Sinirle soldum. "Bunları düşüneceğine abine ne diyeceksin?" Abim kizmazdi

*+*+*

Helluu nasılsiniz canolar şimdi bu kitab suanki hesabın yeni kitabı umarım beğenirsiniz sizi seviyorum oy vermeyide unutmayın..

⚠️Önemli ⚠️

⚠️Yeni bölüm her hafta pazartesi günü yayınlanacak.⚠️

Bu tanıtım denile bilir. Diğer bölümde hikaye başlıyacak , arkadaşlar kitap iyi ilerlerse bastırmayı düşünüyorum ama siz olmadan olmaz...

Bu arada arkadaşlar Deniz'in ikinci ismi ırmak bunu da söylüyorum. Arada ırmak derlerse karıştırmayın ismi Deniz ırmak Atasoy.

⭐⭐ Vermeyi unutmayın gelecek bölümde görüşürüz kendin

ize iyi bakın hoşçakalın 👋👋💞