⭐️🌕🌃 GÖLGELERİN ARASINDA🌃🌕⭐️

⭐️🌕🌃 GİRİŞ ⭐️🌕🌃

ASPOVA~ESKİMİŞ SENELERE YAN

18 MART 2022 Pazartesi

Bilinmeyen kişi~

Günlerden Pazartesi, Takvimler 18 Mart 2022'yi, saatler 02.00' ı gösteriyor ve şuan karşımda bir kadınla bir çocuk cesedi..

Onların cesedini ceset torbalararına koyan Adli Tıp Uzmanları ile olay yerini inceleyen polis memurları...

Cesetlerin bulunduğu odanın içinde etrafa yayılmış olan mermi kovanları ve kan izleri...

Cesetler uzun bir süre odada kaldığı için odaya kötü bir koku bırakmıştı ve bu koku burnumun direğini sızlatmıştı.

Sımsıkı yumruk yaptığım ellerimde ve giydiğim kot ceketimde o kadın ve çocuğun kanı vardı. Sadece ellerimde ve giysilerimde kan yoktu aslında, gözlerimde de kan vardı.

O kan gördüklerimin ve göreceklerimin yansıması olacaktı...

Dolu olan gözlerimi odada gezdirdim. Karşımda benim gibi yumruklarını sıkmış ağlayarak cesetlerin torbaya koyulmasını izleyen kardeşlerime, can yoldaşlarıma baktım.

Bakışlarımın üzerlerinde olduğumu hissettiler ve onlarda ağlamaktan kızarmış olan gözlerini bana sabitlediler.

Gözlerindeki hüzün duygusunun yanına birkaç duygu daha oturdu. Öfke ve İntikam duygusu...

Gözlerindeki intikam duykusu benim gözlerimdeki intikam duygusuyla yarışırdı ama kazanamazdı...

Korkutucu bir şekilde tebessüm ettim. Gözlerimden son bir kez gözyaşı düştü. Birşey söylemeden sadece kafalarını bir kere aşağı yukarı salladılar.

Bana seslenildiğini anladığımda sesin geldiği tarafa döndüm ve bir Adli Tıp Uzmanının bana doğru yürüdüğünü gördüm. Duruşumu dikleştirdim ve gözüme dolmaya çalışan yaşlarımı geri döndürdüm. Üzüldüğümü anlasın istememiştim.

Yanıma geldiğinde yüzündeki maskeyi çıkartıp hafifçe tebessüm etti. Benim yüzümde ise gülümsemenin izi yoktu. Bunu oda fark etmişti ki tebessümü benim soğuk suratıma bakarken yavaş yavaş solmuştu.

"Başınız sağ olsun" dedi kafasını hafif aşağı yukarı sallarken.

"Dostlar sağolsun" dedim düz,duygusuz bir sesle. Sesimde hüzünle alakalı hiçbir şey yoktu. İçim kan ağlasa bile...

"Çok acı olacak sizin için biliyorum. Unutamayacaksınız da ama yine de bu acıyla yaşamaya çalışacaksınız. Yapacağınız birşey yok."

Haklıydı. Bu çok sinir bozucu bir durumdu ama yinede haklıydı. O acıyla yaşamaya çalışacaktık.

Gözlerimi kırptım sadece onayladığımı belirtmek adına. Omzumu destekleyici bir tavırla sıkıp yanımdan uzaklaşan adamla beraber siren seslerinin de uzaklaşmasıyla dikildiğim yerden ayrılıp ağır adımlarda kendimi koltuğa bıraktım.

Başımı koltuğun üst kısmına yaslayıp gözlerimi kapattım. Gözüm kapalıyken yanımdan gelen ağlama seslerini duyuyordum. Bu sesler hiç duymak istemeyeceğim seslerdi. Bu sesleri duymamak için sağır bile olmak isterdim.

Başım ağırmaya başlamıştı. Ellerimle şakaklarımı ve yüzümü ovuşturdum. Sonra hatırladığım bir detayla yüzümü ovuşturmayı bıraktım.

Ellerimde kan vardı... Ellerimde iki masumun kanı vardı...

Ellerime bulaşmış olduğu yetmezmiş gibi yüzümede bulaşmıştı o kan... Sadece yüzüme değil ruhuma da...

Uyuşmuş bir halde ayağa kalkarak sarsak adımlarla aynaya doğru ilerledim.

Aynaya baktığımda her zaman gördüğüm görüntüyü görmedim. İki kaş, iki göz yada dudak görmedim..

O yansımada yüzü masumların kanıyla kirlenmiş çatık kaşlı, gözlerinde intikam ve öfke duygusundan başka bir duygu olmayan ruhen yıkılmış ama pes etmeyecek kendi acısını başkalarından çıkaracak olan bir adamın görüntüsünü gördüm. Bu göründü beni daha öfkelendirdi.

Ellerime baktım, ten rengi kandan görünmeyen ellerime. Artık bu ellerde masumların kanı olmayacaktı.

Artık bu ellerde masumların canını acıtanların kanı olacaktı. Yani yeni kurbanlarımın...

Hiç kimseye acımam,merhametim olmayacaktı. Merhamet gibi bir duygunun beni ele geçirmesine de izin vermeyecektim bu günden sonra. Hiçbir zaman.

"Ne düşündüğünü biliyorum" irkilerek arkamı döndüğümde erkek olan kuzenimi gördüm. Ağlamaktan gözleri kızarmıştı fakat gözlerinde intikam almak istemenin verdiği duyguyu net bir şekilde görebiliyordum. " Çünkü bende aynı şeyi düşünüyorum. Eğer aklımdan geçeni yapacaksan durma yap ! Ama bensiz yapma!"

Sadece bunu yapanlardan intikam alacağımı düşünüyordu muhtemel ama aklımdaki öyle birşey değildi. Dediğine karşı çıkmak için dudaklarımı aralayacaktım ki arkamda kız kardeşim ve kuzenimi gördüm. Onların da bizden farkı yoktu. Hiçbir zaman kadın erkek ayrımı yapmazdım aslada yapmam çünkü biz neysek kadınlar da oydu. Tek farkımız sadece cinsiyetimizdi fakat onların gözlerinde gördüğüm görüntüyü başka hiçbir kızın gözlerinde görmemiştim.

O an ne kadar güçlü kardeşlerim olduğunu kendime birkez daha hatırlatmadan duramadım.

"Bu işte yalnız olmayacaksınız" dedi kız kardeşim. Gözleri şişmişti ama başı dimdikti.

" Benim intikamım bunu yapanlarla sınırlı kalmayacak kardeşim. Siz benim yanımda olamazsınız" dedim başımı dikleştirerek"

Bu söylediklerim onlarda hiçbir duygu değişimi yaratmamıştı" Bunu biliyoruz zaten abicim! Seni en iyi biz tanıyoruz. Ne olursa olsun bizde bu işin içindeyiz. Bu işten dönüş yok!!" Kuzenlerim kardeşimin dediklerinden sonra korkusuzca başını salladı. Karşı gelmek istedim ama kabul etmekten başka seçeneğim yoktu. Ben ne dersem diyim onlar yinede bu işte benim yanımda olacaklardı

Bu bir sözdü... Bu bir yemindi... Asla ayrılmayacağımızın ve bu işte her zaman beraber olacağımızın bir yemini..

Kız kardeşimin dediği gibi BU İŞTEN DÖNÜŞ YOK!!!

🌌🌕⭐