Çakan şimşek Imelda'yı korkutmuştu. Bu açık havada şimşek çakması normal değildi. Imelda bunu garipseyerek etrafına bakındı. Gölün diğer kıyısında bağdaş kurmuş Raden'ı görmeyi beklemiyordu. Şok olmuş gözler ile ona baktığında Raden kollarını birbirne dolamış rahat bir tavırla oturuyordu. Imelda gözlerini endişe ile Meriç'e çevirdiğinde Meriç'in sızmaya yakın bir şekilde uzandığını gördü.

"Meriç ben gidiyorum"

"Git git burada yatıcam ben"

"İyi geceler o zaman"

Meriç cevap vermemişti. Imelda'nın şuan düşüneceği şey bu değildi Raden'i kimse görmeden geri göndermesi gerekiyordu. Ha bir de o şimşekleri o mu yapmıştı onu soracaktı. Ayağa kalkıp etrafına baktığında Raden yoktu.

"Nereye kayboldu bu?"

Evine doğru yürürken bir yandan da etrafına bakınıyordu. Karanlık sokakta yürürken bir anda havalanması ile çığlık atmıştı. Ne olduğunu anlamak zor olmamıştı. Raden'in kuacağında uçuyordu..

"Ya sen deli misin? Biri görecek indir beni"

"Sessiz olur musun?"

Raden'in ona cevap vermemesi Imelda'yı sinirlendirirken bir yandan da nereye gittiklerini anlamaya çalışıyordu. Bir evin çatısında durduklarında yavaşça yere bıraktı Imelda'yı. Çatıdan ayaklarını aşağı sarkıtarak oturan Raden belinden tuttuğu kadını da yanına oturtmuştu.

"Raden ne yapıyorsun?"

"Ne yapıyormuşum?"

"Bir de soruyorsun niye iki de bir buraya geliyorsun? Kimse görmüyor mu geldiğini?"

"Kimse görmüyor merak etme"

Raden'nin rahatlığı Imelda'yı sinir ediyordu.

"Dünya'ya görev harici gelmen yasak. Nasıl kimse görmüyor seni?"

"Zamanın da Lucifer'dan dersimi iyi aldım. Biliyorsun gizlilik deyince kimse onun eline su dökemez"

"Sakın bana hala o iblis ile görüştüğünü söyleme Raden"

"Niye görüşmeyeyim?"

"O bir şeytan. Hem biz onlardan çok farklıyız görüşme yani"

"Onlardan tek farkımız kişiliklerimiz ve aşık olamamamız. Bu da bir sorun teşkil etmiyor neyse biz asıl konumuza gelelim"

Gözlerini devirdi Imelda. Bu aralar "aşk" kelimesini çok sık duyuyordu.

"Neymiş asıl konumuz?"

"O adamla fazla yüz göz olman asıl konumuz"

"Ne var bunda görevimi yapıyorum?"

"Görevin adama sarılmak değil dileğini öğrenmek"

"Sen yaptın değil mi?" deyip sinirle diklendi Imelda "Şimşeği sen çaktırdın. Sarılacağız diye"

"Evet ben yaptım"

"Ya sen manyak mısın? Neden yapıyorsun?"

"Çünkü senin görevin adamın dileğini öğrenmek. Fiziksel temas kurmak değil"

"Adamla yakın olmadan nasıl öğreneceğim dileğini Raden?"

"Olmayacaksın yakın falan" dedi Raden bastıra bastıra

"Hayırdır Raden Alastor kıskandın mı?"

Afallayan Raden ne diyeceğini bilememişti. Onlar kıskanamazdı ki onlar insan değildi.

"Boş konuşma hadi seni evine götüreyim"

Imelda itiraz etmeyince yine kollarının arasında buldu kendini. Siyah kanatların gökyüzünde savruluşunu izledi hayranlıkla. Raden gerçekten eşi benzeri olmayan bir ceza meleğiydi... Evin balkonuna geldiklerini anlamamıştı bile.

"Rahat mısın? Hayır yanlış anlama ben seni böyle sonsuza kadar kucağımda tutarım da rahat eder misin ona emin olamıyorum"

Imelda olayı aydığında hızla kucağından indi.

"Pislik" diye tısladığında Raden kahkaha atmıştı.

Kahkaha atarken izlediği adamın gözlerine gözlerini kenetledi.

"Ne yapmaya çalışıyorsun Raden Alastor?"

"Sadece hata yapmanı önlüyorum meleğim"

Gözlerini birbirlerinden hiç ayırmadan kurdukları cümleler Raden de farklı duygular uyandırıyordu ne olduğunu bilmediği duygular...

"Meleğim mi? Lütfen sahiplenici ekler kullanma Raden"

"Neden? Meleğim demem hoşuna gitmiyor mu?"

"Gidip gitmemesi mi konu? Ben sana Raden'im desem hoş mu?"

"Ne desem dedin?"

"Raden'im..." demesi ile belinde çekilmesi bir oldu Imelda'nın. Onu belinden tutup çeken adam tutku ile bakıyordu gözlerinin içine.

"Uzaklaş Raden"

"Yapamam" dedi Imelda'nın saçının bir tutamını parmağına dolarken "Sen bana o ses tonu ile Raden'im dedikten sonra nasıl uzaklaşırım"

Imelda suspus kalırken tekrar konuştu Raden

"Imelda?"

"Hı"

"Şuan seni çok öpesim var. Neden bilmiyorum ama öpsem olur mu?"

Imelda sessiz kalırken Raden dudaklarına yol almıştı bile. Neden öpmek istediğini bilmediği dudaklara dayanacağı sırada şiddetli bir şimşek sesi daha duyuldu. Deminkinden kat kat yüksek olan bu ses ikisini uzaklaştırmaya yetmişti. Soran gözler ile bakan Imelda'ya açıklama da bulundu;

"Bu sefer ben değildim"

Neler olduğunu anlayamayan ikili yukarıdan gelen ses ile aydınlanmıştı.

"Yasak olana dokunamazsın Raden" dedi Zenuris

Görünmüyordu ama sesi netti anlaşılırdı. Raden ve Imelda da birbirine bakıp aynı şeyi fısıldadılar.

"Yasaksın"