"Benim kafam hala çok karışık. Şuan ne yapmam gerekiyor Lucifer?"
"Imelda ile konuşmalısın o da öğrenmeli"
Raden bunu mantıklı bulmuştu. Gerçe Lucifer ne derse mantıklı buluyordu..
"Lucifer..."
"Efendim"
"Senden son bir şey istesem?"
"Söyle Raden" diye azarladı onu Lucifer
"Ama böyle sinirlenince söyleyemem ki"
"RADEN!"
Lucifer bağırınca Raden bir iki adım geri kaçmıştı. Azıcık sinir etmişti iblisi..
"Şey Dünya'ya benimle gelir misin?"
"Elini de tutayım mı Raden?"
"Ya lütfen tek başıma gitmek istemiyorum. İnsan kılığında gideriz Imelda ile konuşur döneriz. Lütfen.. Ne olur Lucifer beni yalnız bırakma"
"İyi gidelim"
Onların geleceğinden habersiz olan Imelda, Meriç ile yapacakları piknik için hazırlık yapıyordu. Bir ayda haddinden fazla yakınlaştığı adam ile artık hiç ayrılmıyordu. O Meriç'e iyi geliyordu, Meriç'te ona..
"Her şey tamam hadi gidelim" dedi Imelda arabaya binerken.
Araba ile göl kenarına geldiklerinde hemen yere piknik alanını hazırlamışlardı. Yan yana oturmuş yine gülüşerek konuşuyorlardı.
"En büyük isteğin ne?" diye sordu Imelda Meriç'e
"İmkansız bir şey ama karım geri gelsin çok isterdim"
Imelda duyduğu şeyden sonra üzülse de belli etmemişti. Meriç oturduğu yerde kıpırdanıp kafasını Imelda'nın kucağına koydu. Arada bir kaç kez sarılsalarda hiç bu kadar yakınlaşmamışlardı. Imelda şaşırıp kalmıştı.
"Saçımı sever misin Imelda?"
Bir şey söylemedi Imelda yavaşça saçlarını okşadı kucağında yatan adamın. Görevi kim olduğu kafasından tamamen çıkmıştı. Sadece Meriç ile olmak istiyordu. Onun olmak istiyordu.
"Karım öldü evet bir daha geri gelmeyecek bunu biliyorum. Artık yoluma bakmam lazım ve bakıyorumda. Artık ne yapacağımı biliyorum"
"Ne yapacaksın?"
"Acımı dindireceğim meleğim"
"Ona bir daha meleğim dersen seni öldürürüm" diye bağırdı Raden.
Kaç saattir Lucifer ile onları izliyorlardı. Son damla ise Meriç'in meleğim demesi olmuştu. Raden'den başka kimse ona meleğim diyemezdi... Aniden ayaklanmışlardı. Imelda sinirlenirken Meriç şaşkın bakışlar atıyordu karşındaki iki kişiye.
"Sen kimsin birader?" dedi Meriç
"Emin ol kim olduğumu bilmek istemezsin"
"Allah Allah bilmek istiyorum belki"
"Şeytan diyor..." diye tısladı Raden.
Lucifer onun kulağına eğilip fısıldadı;
"Ağzımı bile açmadım"
Raden gülmek istese de şuan ciddi bir işi olduğu için bunu 2. plana atmıştı. Karşısında ki adama daha fazla katlanamadığı için Imelda'yı kolundan tutup sürüklemeye başladı. Lucifer orada kalırken onlar uzaklaşmıştı.
"O kim oluyorda götürüyor kadını"
Meriç peşlerinden gitmeye kalkınca Lucifer onu tek hamlede durdurmuştu.
"Yerinde kal"
"Pardon da sen kimsin tam olarak yer cücesi"
"Sen bana mı dedin yer cücesi diye?" dedi Lucifer baştan sona Meriç'i süzerken. Meriç'in kafasını olumlu anlamda sallaması ile suratına yumruk yemesi bir olmuştu.
"Tek yumrukla yıkıldı salak" deyip Raden'i bulmak için oradan uzaklaştı Lucifer...
-------
"Ne yapıyorsun sen ya? Neden buradasın Raden?"
"Bağırma zaten çok sinirliyim"
Güldü Imelda
"Neye sinirlisin acaba?"
"Neden olabilir o adam sana meleğim dedi"
"Diyebilir ne var bunda"
Raden sinirlerine hakim olamayıp Imelda'yı duvara yapıştırdı. Imelda'nın kolunu morartacak güçte sıkarak tutuyordu.
"Diyemez"
"Der" diye diretti Imelda
Sinirli gözlerini Imelda'ya diken Raden ne kadar yakın olduklarını fark etmedi.
"Kimse sana meleğim diyemez. Duydun mu? Dİyemez. Sen sadece benim meleğimsin... Sadece benim."
Sonlara doğru yumuşarken kafasını Imelda'nın boyununa yaklaştırdı. Derin derin nefesler alırken bir yandan en hafifinden öpüyordu artık aşık olduğuna emin olduğu kadını.
"Kimse sana yaklaşamaz" dedi boynundan yanağına çıkarken. "Kimse.." fısıldadı yanağını elinin tersi ile okşarken. Gözleri dudağına kayarken çekinmeden yaklaştı. Dudaklarına uzancağı anda kafası büyük bir şiddetle yana savruldu. Imelda ona tokat atmıştı..
"Bana yaklaşma. Duydun mu? Sen benimsin ne demek ya ben senin değilim. Hiç de olmayacağım. Şunu da o kafana sok isteyen kişi bana istediğini söyleyebilir. Yeter artık saçma sapan hareketler yapmandan bıktım. Gelme buraya, beni merak etme. Ben seni hiç merak etmiyorum. Sen benim için bir hiçsin şimdi git buradan"
Raden uzun süre konuşmadan öylece kalmıştı. Hiç böyle olacağını düşünmüyordu. Daha yeni öğrendiği gerçek ile baş edemeden Imelda'nın gazabına marus kalmıştı. Artık ona aşık olduğuna emindi ama Imelda onu istemiyordu...
"Peki gidiyorum" dedi Raden ağır ağır uzaklaşırken.
Yolun karşısında onu bekleyen Lucifer'ı görünce gözünden akan tek yaşı sildi hemen. Hiç konuşmadan hızla uzaklaştılar oradan...

"Hadi ama Raden bir kadın için bu kadar üzülemezsin" dedi Lucifer elini Raden'in omzuna atarken.
Kayalıklar da yan yana oturan ikili uçurumdan aşağı bakıyorlardı..
Parmaklarının arasında duran sigarayı dudaklarına değdirince dumanı içine çekti, ardından gözleri gibi koyu olan gökyüzüne doğru üfledi Raden.
"Söylediği her şeyi duydun değil mİ?"
"Duydum"
"Kalbimi param parça etti... Ben daha önce hiç bu kadar üzülmedim"
"Raden"
"Efendim Lucifer"
"Imelda'ya gerçekleri anlatacak mısın?"
Evet asıl sorulması gereken soru buydu. Imelda'ya yarı insan olduğunu söylemeli miydi? Ya da aşık olabildiğini?
"Hayır" dedi Raden buz gibi sesiyle.
"Söylemelisin"
"Söyleyeceğim ama şimdi değil. Konuştuklarını duyduk, o adamın dileğini öğrendi. Dileğini gerçekleştirip geri dönmesi lazım. Eğer düşünüğüm şey olduysa.."
"Meriç'e aşık olduysa mı?"
"Evet.."
"O zaman ne yapacaksın Raden?"
Elinde ki sigarayı kayalıklardan aşağı attı Raden.
"Öyle bir şey olmayacak. O adama aşık olamaz. O sadece bana ait, bana"
"Sana ait olanı almaya ne dersin?" diyip göz kırptı Lucifer
Ya her şey çok güzel olacaktı yada tepe taklak olacaklardı. Raden öfkesine yenilirse hata yapması çok yüksekti. Peki Lucifer onun hata yapmasını engelleyebilir miydi? Yoksa tam tersini yapıp Raden'i o hataya mı sürükleyecekti?