Tuğrul Abi: Seviyor musun?

Açıkçası durumumu açıklamam gerekirse telefona öylece bakıyorum. DAKİKALARDIR...

Siz: Kimi abim?

Tuğrul Abi: Beni

İşte şimdi yandım...

Siz: Hayır abi ne alâka

Tuğrul Abi: Bilmiyorum T diyince ben sandım bi an, kime aşıksın?

Siz: Hiç kimseye abi

diyip interneti kapattım. Abim neden hoparlöre almıştı ki zaten? Acaba gerçekten sevgili olmuşlar mıydı? Aman banane canım... Dimi? Evet evet öyle.

1 Ay Sonra

"Buyur Tuğrul abi?"

"Sultan bi gelsene bir şey konuşacağız"

Tatile girmiştik ve ben bavullarımı hazırlıyordum çünkü tatile çıkıyoruz. Ben, abim, Tuğrul abi, Kutay abi, Emre abi, Zeynep ve Umay. Bu arada Umay benim çok yakın bir arkadaşım. Her neyse Tuğrul abi beni çağırıyor bu yüzden ben kaçar.

"Nereye geleyim abi?"

"Bizim odaya" İkimizin odası değil arkadaşlar, abim ve arkadaşlarının odası. Abim herhalde odadan çıktı o yüzden oraya çağırıyor. "Tamam abi"

Odaya gittiğimde ışıklar kapalıydı. Sonra bir anda açıldı ve...

"Doğum Günün Kutlu Olsun Asena"

"Ne?" Bugün doğum günümdü değil mi? O gün her şeyin başladığı o gün... Kahretsin 17 yıl önce bugün ben doğmuştum ve bu dünya saf kötülükle dolmuştu...

17 Yıl Önce Yazarın Anlatımıyla

"Beyefendi lütfen sakın olun, karınız iyi birazdan çıkacak" çıkmıyordu. Serhat Bey doğumhanenin kapısında karısı Büşra Hanım'ın çıkmasını bekliyordu.

Altay ise bir yandan çok mutluydu ama bir yandan da korkuyordu. Mutluydu çünkü bir kardeşi olacaktı hemde kız, onunla oyunlar oynayacaktı belki oyuncaklarını da paylaşırdı kim bilir. Ama bir yandan da korkuyordu çünkü annesi odadan çıkmıyordu, kaç dakika geçti bilmiyordu ama babası, babanesi, halası ve 2 amcasıyla birlikte bir kapının önünde bekliyorlardı.

Doğumhanenin içerisinde ise işler hiç yolunda gitmiyordu, doktorlar çok zor durumda kalmıştı. Anneyi kurtarmaları pek olağan gözükmüyordu tek şansları bebeği kurtarmaktı, kurtaracaklardı.

Serhat Bey umutsuzdu, karısının doğumhaneden sağ çıkamayacağını düşünüyordu. Ama kızı... Bilmiyordu...

Saatler geçmişti tüm aile üyeleri çok umutsuzdu ve ikisinin de o odadan sağlam çıkamayacağını düşünüyorlardı ama Altay hâlâ umutluydu. Kardeşi de annesi de yanına gelecekti... Yani o öyle sanıyordu.

Bir kaç dakika sonra doktor doğumhaneden çıktı ve aile üyelerinin yanına gitti. Altay doktorub dediklerini anlamıyordu ama hayatını değiştirecek tek bir şeyi duymuştu; "Kızı kurtardık ama anneyi maalesef kaybettik"

Aradan bir yıl geçmişti ve Asena'nın ilk doğum gününde babası kendini asmıştı. Asena ve Altay ise üvey annelerinin ve üvey babalarının yanında kalmaya başlamışlardı...

***********

Bölüm Sonuu

Arkadaşlar uzun bir süredir bölüm yazamıyorum farkındayım bu yüzden çok özür dilerim. Okulların açılması ve benim hastalığım üst üste gelince bu bölüm bile zor yazıldı.

Bölüm nasıldı??

Görüşmek üzere...