Hızlıca bara geçtim ve düşünmeye başladım acaba gerçek ailemle kalsaydım nasıl olur diye ama sonra hepsinin öz kardeşleri olarak bildikleri kızı doğal olarak daha çok sevdikleri geldi aklıma. Oğuz Bey ve Melek Hanım her ne kadar cana yakın davransalar da onlar da yıllarca öz kızları olarak bildikleri kızın yerine başka bir yabancıyı koymakta zorlanabilirler. Onlara hak veriyorum ancak kendime bir aile isteyecek hakkı veremiyorum, kimseye güvenemiyorum kendime bile, kimin ne olacağı belli olmaz diye boşuna dememişler. Gerçi sanırım bunu ben uydurdum ama olsun, güzel laf. Saatler geçtikçe bunalmaya başlamıştım düşünmekten mi çalışmaktan mı bilmiyorum ama sabah saatlerine doğru işten çıktım, şimdi nereye gidecektim?

Ev diye bildiğim yere gitsem üvey ailem beni eve almazlar, öz aileme gidecek kadar yakın hissetmiyorum ama arkadaşlarıma yük olmak da istemiyorum sanırım bir günlüğüne sokak bana ev sahipliği yapacaktı, sorun değildi çünkü zaten sokakta kalmaya alışıktım. Çocukken evden atıldığımda ve ya kaçmaya çalıştığımda bana sokaklar ev sahipliği yapardı, korkmazdım.

Sahile doğru adımlamaya başladım. Aslında eve gitmem ve eşyalarımı almam gerekiyordu ama gidemezdim, eşyalarımı onlardan alamazdım çünkü vermezlerdi hatta belki de yakmışlardı belki yeni kızlarına vermişlerdi bilmiyorum, ne yaparlarsa yapsınlar. Sahile gelince boş banklardan birine oturdum ve sigara paketimden bir sigara çıkartıp yaktım, düşünmek zorunda kaldığımda kafamı dağıtmama yardım ediyordu.

Sigaram bitince bacaklarımı banka uzattım, sırtımı yandaki tutamaçlara (isimlerini bilmediğim için böyle diyorum) yasladım ve telefonda göz gezdirdim. Grubumuza mesaj gelmişti, hemen açtım.

Yıkık Kardeşler Cemiyeti

Melo: Arya'm işten çıktın mı?​​​​

Ben: Hayır güzelim bugün biraz fazla çalışmam gerekiyor

Melo: Okeyy

Bana lütfen kızmayın yalan söylediğim için çünkü eğer işimin bittiğini öğrenirse onlara gelmemi ister ama anne ve babası beni istemediği için ona ve abisine yük olmak istemiyorum. Serin hava yüzünden biraz üşümüştüm bacaklarımı kendime çektim ve kollarımı dizlerime doladım. Sonra kulaklığımı takıp rastgele bir şarkı açtım. Listem çok karışıktır bu yüzden her tur olabilir ama umursamadan şarkının başlamasını bekledim önce reklam çıktı ve ardından Sadraddin - Taxi çalmaya başladı. Dediğim gibi ne çıkacağı hiç belli olmuyor.

(Belki dinlemek istersiniz diye ama olaylarla bağlantısı olmayacaktır.)

Şarkılar ilerledikçe yavaş yavaş uykuya daldım ve soğuk benim için bir günlüğüne de olsa etkisiz olmuştu.

Altay Kayahan

"Oğlum lütfen bul şu kardeşini, kalbim sıkışıyor" Annemin ağlarken söyledikleri yüreğime oturmuştu, Arya'yı bulmamı istiyordu ancak ben nerede olabileceğini bilmiyordum.

"Anne sakın ol, eğer bu kız yüzünden annem ölürse ne olacak abi !?"

"Kes sesini Vefa!" dayanamıyordum, daha yeni bulduğum öz kardeşim bizi istemezse ne yapacağımı bilmiyordum, onu kesinlikle bulmalıydım aslında bir fikrim vardı. "Arda ve Alaz siz Arya'yla karşılaşmış mıydınız, yanıyor gibiydiniz birbirinizi?" Arda hızlıca başını salladı ancak Alaz tepki vermiyordu, anneme kilitlenmişti.

Arda yanıma gelip konuşmaya başladı, "Çalışırken karşılaşmıştık abi, bir barda çalışıyordu yakın bir abisinin barıymış" Çalışıyordu öyle mi? Okuması, arkadaşlarıyla eğlenmesi gereken yaşlarda çalışıyordu öyle mi? Bu işte bir iş vardı da hadi hayırlısı, önce onu bulalım.

Arda'nın tarif ettiği bara gitmiştik ancak orada çalışanlar işinin bittiğini ve gittiğini söylemişti. Kahretsin! Nereye gidebilirdi tek başına !? Onu kesinlikle bulacaktım, bulmalıydım, bulmak zorundaydım...