Gözümü açtığımda boş bir odadaydım en son hatırladığım şey ise gökalpın bana sıkıca sarılmasıydı olamaz!! Araba uçurumdan yuvarlanmış ve ben şuan hastanedeydim hızla üzerimdeki çarşafı bir kenara atım ve zorda olsa oturur pozisyona geldim zar zor hareket edebiliyordum zaten ben böyle bir haldeyim Gökalp nasıldı acaba bunları düşünürken ağlamadan edemedim odadan çıktıktan sonra koridorun sonunda bars özgür ve tuna yı gördüm arkamdan hemşire "hanımefendi çok ağır yaralısınız dinlemeniz lazım" diye bağırıyordu ama umurumda değildi sendeleyerek onların yanına gittim özgür beni görünce hemen koluma girdi "melis senin burda ne işin var çabuk odana git ve dinlen" dedi ama ben onu umursamadım ve barsa dönerek "Gökalp nerde" diye sordum bars kafasını aşağıya indirdi sinirlenmiştim alt tarafı bir şey olmadığını aşağıda beni beklediğini söyleyecekti o kadar dimi "GÖKALP NERDE BARS BİR ŞEY SÖYLEYİN BANA"diye bağırdım bars "durumu ağırmış ameliyathane aldılar" dedi kısık bir sesle bunu duyunca gözlerim karardı tam yere düşeceken özgür tutu beni "TUNA KOŞ HEMŞİRE ÇAĞIR" diye bağırdı bars ben gerek olmadığını söyleyecektim ama ağlamaktan hiç bir şey söyleyemedim özgür beni otuturduktan sonra tuna bir hemşireyle yanımıza geldi hemşire tansiyonumu ölçtükten sonra "evet tuna bey tahmin ettiğimden fazla düşmüş dinlenmesi lazım" dedi kadın tuna bir şey söyleyeceken sözünü kestim "hiçbir yere gitmiyorum ben Gökalpı bekliycem ben" dedim tuna tam itiraz edeceken bars onu susturdu artık sadece ameliyathanenin kapısına bakıyorduk yarım saar sonra dışarıya bir doktor çıktı

YAZARIN ANLATIMIYLA

doktor yavaş ama ağır adımlarla onların yanına gitti zavallı küçük kızın ağlamaktan kızarmış küçük gözlerinin içinde umut vardı ama umudun arkasındada bir korku evet meliste gökalpa aşıktı ama korkuyordu onu kaybetmekten "ne oldu doktor Gökalp kurtuldu bir şey olmadı değilmi" diye sordu küçük kız tirek bir sesle doktor maskesini çıkardı ve kafasını büktü "biz elimizden geleni yaptık geri kalanı zamanla göreceğiz ama siz yinede her şeye hazırlıklı olun" dedi doktor küçük kız dahada şiddetli ağlamaya başladı artık boş koridorda sadece hıçkırıklar ve ağlama sesleri ameliyathanenin kapısı açıldı sedyenin üstünde yatan bir genç ve onu bekleyen büyük bir umut......

MELİSİN ANLATIMIYLA

gökalpı ameliyathaneden çıkardılar ve odaya doğru götürmeye başladılar bense zar zor ayağa kalkarak elinden tutum ve onlarla beraber gitmeye başladım korkmasın diye saçlarını okşuyordum odaya gelince beni almadılar içeriye "hanımefendi içeri giremezsiniz dedi bu esnada diğerleri çoktan gelmişti "ama" tam birşey söyleyeceken tuna beni durdurdu ve oturttu

12.00

saat tam on ikiydi bars tuna ve özgür çoktan uyumuşlardı herkes gittikten sonra odaya girdim ve gökalpın elini tutum yüzüne baktım uzun uzun "merak etme ben yanındayım" dedim bunu söyler söylemez eli hareket etti

_____________________

Bu kadar canlar kitaba gösterdiğiniz ilgiden dolayı çok teşekkür ederim sizleri çok seviyorum diğer bölümde görüşmek üzere♡♡♡♡♡