Bazı hisler zamana ihtiyaç duymaz , bazı aşklar tanışmadan doğar. İlk görüşte aşk, yüreklerin gözle buluşmasıdır.

"İlk görüşte aşka inanır mısın?"

Bu soru her sorulduğunda "İnanmam" derdim nereden bilebilirdim esiri olacağımı , gözlerinde boğulacağımı...

Karşımdaki adamı görmemle onun olduğunu anlamıştım...

Güneşim...

Bakışlarımı çekmedim, çekemezdim ki zaten bi kere o gözlere bakmıştım nasıl çekebilirdim ki ?

Aynı gözler, aynı tebessüm...

Beni hatırlamış mıydı?

Yağmurun altındaki anımızı hatırlıyor muydu?

Bunun gibi sorular bedenimi ele geçiriyordu.

Kalbim onu görmem ile yeniden atıyordu.

Ben o gözlerlerinde boğulmuşken telefonumdan gelen aramyla bakışlarımı çekmek zorunda kaldım.

Fidan arıyordu. Araması bana iyi gelmişti çünkü çekmez isem bakmaya devam edecek ve nasıl çekebileceğimi bilmiyecektim.

Telefonu açtım.

"Kuşum ben geldim girişteyim sen nerdesin?"

"Tamam canım bekle beni yanına geliyorum."

"Tamam kuşum bekliyorum."

Diyerek telefonu kapattı. Yanına gitmeden tekrar bakışlarım ona kaydı bana bakıyordu derin bir nefes aldım ve izin isteyerek girişe ilerledim .

Girişe geldiğimde Fidan beni bekliyordu.

Fıstık yeşili uzun tül bir elbise giymişti altında aynı renk ayakkabı ve gümüş çantasıyala kombin yapmıştı benim canım arkadaşım.

Beni farketti ve gülmsedi yanına varmadan çoktan gelmiş sarılmıştık.

"Canım benim fıstık gibi olmuşsun." Bunu derken elini tuttum ve kendi etrafında döndürdüm.

"Kuşum benim sen keni güzelliğine bak su gibisin."

En çok yaptığımız şeydi birbirimize iltifat etmek böyle bir arkadaşa-kız kardeşe sahip olmak çok değerliydi.

Fidan yüzüme dikkatlice baktı ne oldu ki acaba? Bakışları değişti

"Kuşum sen iyi misin yüzün kızarmış " diyerek elini yanaklarıma ve alınıma getirmişti.

Yüzüm neden kızarmış olabilir di ki? Yüzüm bi tek ateşim olduğu zaman kızarırdı , Fidan da bunu biliyordu

"Sen iyi misin kuşum ateşin de yok " diyerek iyice endişeleniyordu.

Bende bilmiyordum neden kızardı ki?

Ben böyle düşünürken Fidan tekrar elini koydu.

"Hayır sen allık da sürmesin ki ne bu kızarıklık ?"

"Bir şey mı yedin de böyle oldu alerjinde yok ki ?" Konuştukca daha çok endişeleniyordu.

"Bilmiyorum canım bir şey yemedim ama önemli değil ben iyiyim merak etme " diyerek geçiştiriyordum her ne kadar ben de endişelnsemde iyiydim.

"Nasıl endişelenme kuşum haline bak ateşin olmamasına rağmen."

"Bir şeyim yok canım tamam hadi içeri geçelim" diyerek onu içeri sürükledim demesem sorulara devam edecekti .

İçeri geçer geçmez 'annem ile babamın ' bakışları bizim üzerimizde idi aldırmadan ikizlerin yanına geçtik.

"Beyler nerdeydiniz bakayım siz bi anda yok oldunuz" dedim yarı ciddi yarı alaycı bir tavırla.

"Burdayız ablacım başka nerede olucaz ki değil mi ?"

"Aynen abla biz hep buradaydık asıl sen neredeydin?" Diyerek beni geçiştirmeye çalışıyorlardı.

"Hoşgeldin Fidan abla " diyerek konuyu kapatma çabaları vardı .

"Hoşbulduk çocuklar" dedi Fidan ve sohbet ettik.

Üzerimde hissetiğim bakışlarla etrafıma baktım. Bakışların sahibini görene kadar herşey sakin gibiydi. Onun olduğunu görmemle sakinleşmiş gibi yapan kalp attışlarım bana ihanet ederek ona bakıyordum.

İlk bakışta tesadüf zannetsemde tekrar bakışlarını yakalmamla şüpheye düştüm.

Yoksa beni hatırlıyor muydu acaba ?

☀️🌒⭐

Benim Ay yüzlüm...

Zaman durmuş biz birbirimize bakarken onun telefonu çalmasıyla bende gerçekliğe dönmüştüm.

Telefonla konuşması bittiğinde kısa bir bakış attı ve izin isteyerek oradan ayrıldı.

Gözlerimle bakış açımdan çıkana kadar takip ettim. Sanki girişe doğru ilerliyordu, gidiyor muydu? İçimde korku duygusu oluştu . Ya onu tekrar göremez isem ? Bu düşünce ile izin isteyerek peşinden gitmek istedim. Ne yapabilirdim ki ya giderse bunu göze alamadım en azından adını öğrenmeliyim. İnsanların arasından geçerek ona yetişmeye çalıştım.

Hayır girişe doğru ilerliyordu gidiyor muydu? İzin vemeycektim olmaz onu bulmuştum tekrar kaybedemezdim. Beni unutsa bile kendimi hatırlatacakaktım.

Girişteki kadın ona gülümsedi buluştukları da birbirlerine sarıldılar.

Herhalde yakın arkadaşlardı, gözlerinden belli oluyordu birbirlerine olan sevgileri. İçim rahatlamıştı. Konuşmasını duymamla sesinin zarifliği yüzümde istemsiz olarak tebessüm oluşturdu. Konuşmalarını dinlemeli miydim bilmiyorum ama istesemde gidemezdim. Seslerini fazla duymasamda anlayabiliyordum, arkadaşı ellerini yüzüne götürdü endişeyle konuşuyordu . İyi miydi bir şey mi olmuştu acaba ? Arkadaşına birşey yok dese de o hala endişeliydi. Tekrar bir şey yok diyerek onu salona doğru ilerletiyordu. Onlar gelmeden bende salona geçtim . Gelir gelmez gözlerim tekrar ondaydı. Birilerinin yanına gittiler. 20 yaşlarda iki gençti birbirlerine ne kadar da benziyorlardı. Kardeşleriydi herhalde. Onları izledim sohbet ediyorlardı.

Etrafına bakındı ve en son gözleri beni bulunca durdu hisseetti mi beni acaba ?