8. BÖLÜM

Salonun duvarına asılmış ortasından boylu boyunca kırılmış aynadan kendime bakıyordum.

“Hadi kızım gel!” diye bağırdı babam dışarıdan.

Son kez aynadan kendime bakıp üstümü düzelttikten sonra çantamı da alıp dışarıya çıktım. Babamı Bora’yla konuşurken gördüm. Pardon Bora abiyle. Yanlarına gittim.

“Bu sene üniversite sınavına girecekmişsin Naz. Çok çalışman gerekiyor biliyorsun değil mi?” dedi çok bilmiş kitap kurdu Bora abi.

“Biliyorum Bora abi.” dedim gözlerimi devirerek.

“Hangi bölümü istiyorsun Naz?”

Ay bunun da soru sorası varmış.

“Gastronomi istiyorum Bora abi.”

Ellerini cebine soktu.

“İyi şanslar.”

“Teşekkürler.” dedim ve babama baktım.

“Hadi gidelim kızım.”

Arabaya bindiğimizde babam konuşmaya başladı.

“Naz… Bora abinle konuşayım mı, sana özel ders versin?”

“Nereden çıktı bu baba? Gerek yok ben hallederim.”

“Geçen seneler özel ders alıyordun. Bu sene malum o kadar pahalı hocalar ayarlayamam. Bora’ya güvenebilirsin.”

“Babacım gerçekten hiç gerek yok. Hem anlamadığım konu olursa abime sorarım. Malum mühendis adam.”

“Peki sen öyle diyorsan. Nasıl istersen öyle olsun.”

…

Okula gelip kayıt işlemlerini hallettikten sonra babam gitti. Okulun ilk günü heyecanı vardı üstümde. 12A sınıfındaymışım. Dördüncü kata çıkıp sınıfın kapısını çaldım. Öğretmenler masasında saçlarını topuz yapmış, kitaptan birkaç satır okuyan hocaya baktım. Herkesin gözleri beni bulmuştu.

Anksiyetem halay çekiyor dostlar!

Bütün ciddiyetimle “Merhaba hocam ben-” sözümü keserek,

“Tamamdır Aybüke. Müdür bey aradı biraz önce. Boş bir yere geçebilirsin.”

Sınıfın kapısını kapatarak boş bir yer aradı gözüm. En arkada birinin yanı boştu. Çantamı koyup oturdum. Hoca bana bakarak,

“Yavrum kendini tanıtabilirsin.” dedi.

Ayağa kalktım ve konuşmaya başladım.

“Merhaba ben Aybüke Naz Biltekin. Siz bana kısaca Naz diyebilirsiniz. İstanbul’dan geliyorum.” diyerek oturdum. Hoca bana bakarak,

“Edebiyat dersiyle aran nasıl?”

“En sevdiğim ders.”

“Çok güzel. Miraç ile yan yana oturmanız iyi denk gelmiş.”

Yan tarafıma baktığımda Miraç bana göz kırptı. Miraç kumral saçlarını sağa tarafa doğru yatırmış ela gözleriyle bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırarak çantamdan defter ve kalem çıkardım.

“Hadi çocuklar ilk konumuzla başlayalım.” dedi hoca.

Bütün sınıf bir anda oflayarak isyan etmeye başladı.

“Çocuklar bu sene son seneniz ayrıca önünüzde önemli bir sınav var.”

Sınıftan biri atıldı. “Hocam ben mezuna kalmayı düşünüyorum.”

“Aferin çocuğum.” dedi oflayarak hoca.

Sınıftan başka biri “Hocam bence Naz’a kendimizi tanıtalım bu ders. Bizi tanımıyor yazık kıza. İlk ben başlıyorum.” diyerek benim sırama geldi ve elini uzattı “Ben Kuzey Viran.” elini tutarak, “Naz.” dedim. Yerine geçti Kuzey.

“Çocuklar Naz ile teneffüste tanışırsınız. Hadi bu derslik sizi serbest bırakıyorum ama bir sonra ki ders, ders işleyeceğim.”

Bir anda sınıfta yaygara koptu. Herkes Hoca’ya teşekkür ediyordu. Yanımdaki,

“Naz. Güzel isimmiş.”

“Teşekkürler. Miraç’tı değil mi?”

“Evet. Miraç.”

“Senin de edebiyatın iyi sanırım.”

“Saçmalama Hayriye Hoca benimle dalga geçiyor. Edebiyattan nefret ederim.”

“Hım. Anladım.”

“Ben fizik seviyorum.”

“Ben de fizikten nefret ederim.”

“Niye öyle diyorsun ya fizik mükemmel bir ders.”

“Bana göre de edebiyat mükemmel bir ders.” dedim ve tebessüm ettim.

“İhtiyacın olursa sana fizik çalıştırabilirim. Seversin.”

“Pek sanmam. Ama deneyebiliriz. Ben de sana edebiyat çalıştırırım. Ne dersin.”

“Anlaştık. En kısa zamanda yapalım.”

Gülümseyerek önüme döndüm. Miraç da arkadaşlarının yanına gitti. Yanıma ansızın bir kız oturdu.

8.BÖLÜM SONU

Bölüm nasıl olmuş?

Yorum yapıp beğenmediğiniz noktaları söyleyebilirsiniz:)))