Gözleri, açmayalı uzun zaman olduğunu belli edecek şekilde sızlamaya başlamıştı. Yoldaydık en son, ne olmuş olabilir ki? Evet, yine onu yardım etme isteği batırmıştı bu bataklığa. O yaşlı adama yardım etmeyecektim diye düşünürken gözlerini açmayı unuttuğu geldi aklına. Gözünü açtı, yoksa açmadı mı? Her yer karanlık. Kapalı mı açık mı ayırt etmesinin tek yolu dokunarak anlamasıydı. Elini yüzüne attı, yani atmaya çalıştı. Evet elleri de bağlı. Biraz hareket etmeyi denedi ama kıyıya vuran balıktan farkı yoktu. Karanlığın derinliğinden gelen adım sesleri onu ürkütmekle kalmadı, belki bir umut yardımcı olur diye düşünüp heyecanlanmıştı. Kendisi daha kaçırıldığını bile anlamamıştı. Adım sesleri hala devam ediyordu. Adam neden hala bir yere ulaşamadı? Belki de bir hedefi yoktur. Kendi kendine düşünürken karanlığın derinliğinden gelen adım seslerinin sahibinin nefesini duymaya başladı. Demek o kadar yakındı. Saçlarında bi hareketlenme vardı, böcek mi girmişti? Bunları düşünürken gözü açıldı. Aslında karanlık sandığı yerin lüks lambalarla aydınlatıldığını gördü. İçinden "aslında fena değilmiş bu oda" diye düşünürken o adamın sesi kulağını cızırdattı. Belli ki kulakları da uzun zamandır işlevini yerine getirmiyordu.

Adam; 

"Bana odaklan bana, bırak lambaları."

Yüzüne döndüğünde 20'li yaşlarda bir genç olduğunu gördü. Oldukça şık görünüyordu, siyah gömlek ve siyah kumaş pantolon. Böyle adamların vazgeçilmezi. Kahverengi gözleri ona aşık olması için bir neden oluşturmuştu bile. Ama hayır, Sena'nın erkeklerle işi yoktu. O kendi hayatına bakacaktı.

Adam;

"Anlat, seni buraya oturman için getirmedik. Anlat her şeyi."

Neyi anlatmamı istiyordu? Sena hiçbir şey bilmiyordu.

Sena;

"Fazla kabasın, seni biraz kibarlığa davet ediyorum adını bile bilmediğim fazla resmi Adam. Nolur sanki iki sempatik davransan?"

Adam;

"Seninle sempatik konuşacağımın düşüncesine nereden kapıldın? Seninle işimiz bittiğinde gideceksin. Bir daha ne sen beni göreceksin ne ben seni demek isterdim, seni istediğim zaman görebilirim. Ama konumuz bu değil. Anlat artık bildiğin her şeyi."

Neyden bahsediyordu bu adam? Kendi kendine ne biliyorum diye düşünürken bu sefer aydınlığın derinliğinden adım sesleri yükselmeye başladı. Ve adım seslerinin sahibi yavaş yavaş seçilmeye başlandı. O da çok yakışıklı diye düşünürken onun Selim olduğunu fark etti. Ne oluyordu?

Bana, beni seçmeye çalışan gözlerle bana bakarken bir yandan yürümeye devam ediyordu. Evet tanımıştı beni.

Selim;

"Lan yanlış kızı almışsınız amına koyayım."

Adam;

"Nasıl olur Selim abi. Bahsettiğin kızla birebir uyuyor."

Selim;

"Oğlum ben bu kızı yakalamayın diye tarif ettim. Götünüzden mi dinliyorsunuz amına koyayım."

Ne oluyordu? Bu Selim denen herif neden beni yakalamalarını istemiyordu?

Selim;

"Geri bırakamayız artık bunu. Kalacak bizimle. Yapacağınız işi sikeyim. Al kızı gel peşimden."

Selim'in son talimatıyla adını bilmediğim adam ipleri çözüp beni kucağına almaya yeltenmişti. Karşı gelecek gücüm olmadığı için kendimi teslim ettim bile.

Önde Selim arkada biz, boşluğa doğru ilerliyorduk. Bence Selim de bilmiyordu nereye gittiğimizi. Uzaklarda kocaman gri duvar tarzı bir şey seçilmeye başladım. Biraz daha ilerledikçe onun garaj kapısı olduğunu anladım. Kucağında olduğum adam beni Selim'in şoför koltuğuna oturduğu arabanın arkasına bırakmıştı. 3 araba yola çıkmıştık. Artık gözüm kapanıyordu dayanacak gücüm kalmamıştı.

🌑

Uyandığımda lüks bir odada olduğumu anlamıştım zaten. Yatıyordum bir yatakta. Kafamı çevirdiğimde Selim'in koltukta beni izlediğini gördüm.

​​​​​​Normalde daha uzun bir bölüm olacaktı ama uygulama hata verdi ve ben daha indirmeden attı yazdıklarım da gitti bi dahakine daha uzun olur