5. Bölüm

Bölüm şarkısı:Danit-Cuatra Vientos

Güneş'den

Yataktan kan ter içinde kalktım.Yine aynı kabusu görmüştüm ama be sefer daha çok acı çekiyordum.Tam o sırada kapı çaldı ve yavaşça açıldı.Kafamı yavaşça kapıya doğru çevirdim ve gördüğüm şeyle donakaldım.Ben aslında uyanmamışmıydım.Halen kabusun içinde miydim.Her gece kabuslarıma uğrayan o şey yavaşça bana doğru gelmeye başladı.Yatağımda geriye kaymaya çalıştım ama sanki birşey beni O'na çekiyordu.Yine aynı melodiyi söylüyordu.Çığlık atmak istedim ama sanki sesim kesilmişti.Konuşamıyordum.

Tam o sırada birşey boğazıma doğru sarıldı.O şey sıkmıyordu ama varlığıyla tehtid ediyordu.Gözlerimden istemsizce yaşlar akmaya başladı.Durduramıyordum.Hem gözyaşlarımı hem de bu kabusu.Bir anda herşey sallanmaya başladı.Gözlerimi daha sıkı kapattım.Birisi adımı sayıklıyordu.Bu oydu.O gecenin başlangıcındaki adam.Hayatı bana zindan eden adam.Gözlerimi açtım ona bakmak için ama karşımda ki o adam değil abimdi.Etrafa bakındım ne olduğunu anlamak için.O karanlık sokakta değil odamdaydım.Gözlerimi abime çevirdiğimde bana endişeli gözlerle baktığını gördüm.Ona boş gözlerle bakmaya devam ettim.Tam kabuslarımdan kurtuldum sanarken geri gelmeleri hiç hayra alamet değildi.Büyük ihtimalle dünkü olay tetiklemişti.En kısa sürede psikoloğuma danışmalıydım.Abimi hafifçe itip banyoya doğru ilerledim.Ilık bir duş bana tüm bunları unutturacakmış gibi hissediyordum.Banyonun kapısını açıp içeriye girdim.Üzerimdekileri çıkarıp sadece iç çamaşırlarımla kaldım.Aynanın karşısında kendime bakmaya başladım.Açık renk tenim sanki biraz daha solmuştu.Yüzüm ağladığım için hafif kızarıktı.Yavaşça gözlerime belime indirdim.Elimi kaldırıp oradaki eski yaraların üzerinde gezdirdim.Aklıma yine kötü anılarım gelmeye başlayınca üzerimde kalan parçalarıda çıkarıp duş kabininin içine girdim.

Suyu açıp ılığa getirdim ve yavaşça ısınmaya başlayan suyun üzerimden akıp gitmesini hissettim.Üzerimden akıp giden suyla sanki dertlerimde akıp gidiyordu.Suyun altında biraz daha durduktan sonra yavaşça çıktım duşakabinden.Havluma sarılıp odama girdim.Abim gitmişti.Üzerime koyu gri bir sweat ve altıma siyah eskitme bir baggy pantolon giydim.Ağır adımlarla odamdan çıktım ve oturma odasına geçtim.Herkes buradaydı-annem,babam,abim-onlara ağzımın içinde geveleyerek günaydın dedim.Annem bana bir bakış atıp ayağa kalktı.Tabi babam ve abimde.Her ne kadar karnım aç olsada sesimi çıkarmadım.Tam çıkıcakken telefonumu unuttuğum aklıma geldi abime söyleyip odama doğru koşar adım gittim ve masanın üstünde olan telefonumu ve bir miktar para ile cüzdanımı alıp aşağıya indim.

Kapının önünde ayağıma kül rengi ayakkabılarımı giydikden sonra şaçlarımı cebiden çıkan tokayla tepeden bağladım.Bugün galiba abimin değil babamın arabasıyla gidicektik.Koşar adım arabaya giderken bir yandan da yolu kontrol ediyordum.Arabaya varınca arka kapıyı açıp arabaya bindim ve emniyet kemerimi boğazıma değmeyecek şekilde taktım.Taktıktan sonra abimin bana elini uzattığını gördüm.Elinde yıldızlı kolyem ve küpem vardı.Ona teşekkürler dedikten sonra ikisini de taktım.Nasıl unutabilmiştim aklım almıyor.Doğrusu bugün kafam fazla karmaşıktı.Ve araba yola çıktı.15 dakikalık yolun ardından hastaneye varabilmiştik.Emniyet kemerini çıkarıp arabadan indim.Abimler de inince hastaneye girdik babam resepsiyona nereye gideceğimizi sorup bilgi aldıktan sonra bize gelin işareti yapıp asansöre doğru ilerledi.

Asansörü çağırıp beklemeye başladık.Asansör gelince binip 3. kata bastı babam.Asansörün kapıları açılınca hepimiz indik ve babamı takip ettik.Tam o anda baba dediğim adamın gerçek babam olmayabileceği aklıma geldi.Kalbimi yine keder ve üzüntü esir aldı.Hemen yüz ifademi silip ifadesiz suratıma geçiş yaptım.Geldiğimizi anladığımda babam kapıyı tıklatıp yavaşça kapıyı açtı

Lütfen oy atıp yorum yapın hacılar :)