İnsanlar Tanrı'nın emriyle Azâzil'e düşman olmuşken, Azâzil ise Tanrının verdiği başka bir emirle insanların ve Tanrının ezeli düşmanı olmuştu.

"Secde edin!"

Azâzil'in gururu ve kibri onu içten içe yozlaştırmıştı, lakinancak Tanrıya olan sevgisi onun bu yönünü bastırıyordu, ta ki ilk insanın yaratıldığı gün gelene kadar.

İki kelimelik bir emir milyarlarca meleği tek bir insanın önünde yere sererken, Azâzil sadece şaşkınlık ve yüzündeki kocaman hayal kırıklığı ile Tanrının verdiği emri idrak etmeye çalışıyordu.

Bizler için durum aynıydı,ancak biz tereddüt etmeden verilen emre uymuştuk.

Bugüne kadar asla bir emir ikinci kez tekrarlanmamıştı.

"Secde et!"

Bu seferki tek bir kişiye yönelikti, Tanrı ona ikinci bir şans daha vermiş, fakat onun kibri gün yüzüne çıkmak için bu günü beklemiş gibi bütün benliğiyle onun bedenini sarmıştı. Ondan asla almadığım nefret ile harmanlanmış kötü bir enerjiyi o an öyle bir yoğunlukla almıştım ki kendimi o iblisin karşısında bir insan kadar aciz hissetmiştim.

Değişti. Bir insanın gördüğünde hayret edebileceği, dilinin tutulacağı her şeyi soğukkanlılıkla gören ben, bir melek olmama rağmen o gün Azâzil'in değişimi karşısında bütün varlığım büyük bir acizlikle yok olma korkusu ile çepeçevre kuşatılmıştı.

Biz melekler ölümsüzdük, ta ki o güne kadar.

Tanrı rakipsizdi, ta ki o güne kadar.

Azâzil, kendi gibi ateşten yaratılan, lakinancak ondan binlerce kat daha düşük seviye olan zebanileri ve kara ateş ırkını tarafına alarak Melekler ve iblisler arasında görülebilecek en büyük savaşı başlatmıştı.

Milyarlarca melek, daha önce kimsenin varlığından bile haberi olmadığı beyaz alev ile birer birer yanarak can verdi. Yanan her melek, beyaz alevi harlandırıyor, Azâzil'in gücüne güç katıyordu.

Tanrı savaşa müdahil olmadı, ta ki geriye 13 melek kalana kadar.

Savaşta bize verilen tek emir "insan ölürse siz de yok olursunuz" olmuştu.

Tek bir hamle ile ateşten yaratılan bütün yaratıkları Yeraltı cehennemine hapsetmişti.

Bir bildiği vardı değil mi? Ne de olsa sonsuz bilgiye sahipti, geçmişin ve geleceğin kaderi onun ellerindeydi, bir bildiği olmak zorundaydı. Kardeşlerim boşuna ölmemişti, bir hiç uğruna ölmüş olamazlardı.

13 melek dışında hayatta kalan bir diğer melek bendim, çok iyi savaştığımdan değil, bile isteye bana dokunmamıştı.

Nedenini ise bu minik cadı sayesinde öğrenecektim.