Hayatın belirsizliği ile yüzleşmek: Korku, Ölüm ve Zorluk karşısındaki cesaret

Günlerim fazlasıyla sıkıcı geçiyor. Evden dışarı çıkmama izin vermiyorlar odamdan, salondan, lavabodan başka hiçbir yere girmeme izin yok. Bahçeye bile çıkamıyorum. Çok bunalmıştım hava almak istiyordum ama dışarı çıkabilseydim eğer, kesinlikle buradan kaçıp sürüme geri dönerdim. Onları düşünmeden edemiyordum. Gastel nasıl idare ediyordu herkesi? Karınlarını doyurabiliyorlar mıydı? Yuvaları hala duruyor muydu? Beni düşünüyor olmalılar.. Bunları düşündükçe başım ağrılar giriyordu ve mideme kramp giriyordu. Bu gece için bir kaçış planım var, buradan kaçmayı deneyeceğim ve eğer kaçabilirsem sürümü de alıp farklı bir istikamete gideceğim. Bizi bulamayacakları bir yere. ormanımız Vampirler tarafından istila edilmişti. Makyaj masasına geçip saçlarımı siyah tokayla bol bir şekilde bağladım, üstümde hala Astrin'in bana verdiği kıyafetler vardı kahvaltı etmek için mutfağa indim ama tam kapıda duraksadım. Jans, Astrin ve Laxi birbirleriyle konuşuyorlardı. Kapı dinlemenin kötü bir huy olduğunu biliyordum ama bu kötü sayılmaz, sonuçta onlar beni kaçırdılar. Sessiz bir şekilde kulağımı kapıya yasladım ve onları dinlemeye başladım. Konuşmalarını duyabileceğim kadar sert ve sesli konuşuyorlardı. Ses çıkartmamaya dikkat ederek kulak kabartarak onları dinlemeye başladım. O kadar odaklanmıştım ki kaşlarım çatılmıştı.

Laxi: "Ona neden güzel bir hayat sunuyoruz? O bizim düşmanımız değil mi neden bizim gibi rahatlık içinde yaşıyor? Bir kurdu aile üyesi olarak kabullenmemi beklemeyin! Onu neden evin altındaki zindana kapatmıyoruz?"

Jans: "Kızdan biraz hoşlanmış olabilirim ama Laxi haklı gibi Astrin. Sonuç olarak o bir kur ve bizler onun düşmanıyız. Şöyle düşün bir de, bu kız aptal bir kurt değil, bizi kandırıp kaçabilir, tuzak kurup bizi kapana kıstırabilir. Bu ihtimalleri hiç düşünmüyor musun?"

Astrin: "Beyler, kız bize alıştı. Neden kaçmaya çalışsın? Neden bize tuzak kurmayı düşünsün ki? Bence abartıyorsunuz. Bu kız saf, istediğimiz gibi kandırabiliriz, istediğimiz gibi manipüle edebiliriz. Onu kullanabiliriz. Anlıyor musunuz şimdi ona neden bu kadar iyi davrandığımı?"

Jans: "Bu çok zekice."

Laxi: "Ben yine de onu zindana atmanın daha kolay bir çözüm olacağını düşünüyorum."

Jans: "Ama yine de ona fazla sert davranmamızın doğru olmadığını düşünüyorum ben."

Astrin: "Onu dönüştürelim diyorum ben."

Jans: "Ne?"

Laxi: "Ne?"

"NE!?"

Duyduklarıma inanamadım, duyduklarıma gerçekten inanamıyordum şok olmuştum. Bunlar ne diyordu ya? Ne dönüştürmesi kafayı yiyeceğim en sonunda. Kalbim çarpıyordu ve terliyordum. Ev birden bire çok havasız kalmıştı.. Şaşkın tepkimi verirken farkında olmadan çok fazla bağırmışım.. Kapının ardındaki sesler benim bağırmamla ölüm sessizliğine dönüştü. Hızlıca bir adım geriye gittim ama kapı açıldı ve üç Vampirle göz göze geldim. Kalbim ağzımda atıyordu, yanaklarımın yandığını hissediyordum. Şok olmuştum..

Astrin: "Kapı dinlemenin kötü bir şey olduğunu bilmiyorsun galiba Tori."

Jans: "Adı Tori miymiş?"

Laxi: "Tori mi? Daha şaşalı bir isim bekliyordum açıkçası. Gizlenecek bir özelliği yokmuş."

Jans: "Ve bunu sadece sana mı söyledi Astrin?"

Laxi: "Neden sadece sen biliyorsun?"

Astrin: "Bu o ve benim aramdaki özel bir konu."

Laxi: "Şimdi de özeliniz mi var?"

Astrin: "Bana bak Laxi, Bu kız geldiğinden beri sende bir haller var. Bu durum iyice canımı sıkmaya başladı, anladın mı beni? Ya kendini toplarsın ya da ben toplattırırım."

Şaşkınca onları dinliyordum, yine ben yokmuşum gibi davranıyorlar bu oldukça sinir bozucu olmaya başladı.

"Yine ben yokmuşum gibi davranıyorsunuz! Beni ne sanıyorsunuz ya pardon da ben oyuncak mıyım? Benim hakkımda konuşuyorsanız, konuşmaya dahil olma hakkına sahibim. Ayrıca, tüm konuştuklarınızı duydum, hepsini dinledim ve onaylamıyorum. Eğer bana dokunursanız canınızı yakmaktan çekinmem duydunuz mu beni?!"

Çok sinirlenmiştim ikinci defa bunu yapıyorlardı ve artık dayanamıyordum gece olmasına biraz daha vardı ve ben buradan kaçıp kurtulmak için sabırsızlanıyordum. Astrin beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Odanın içi loştu sadece duvara monte edilmiş meşaleler vardı. Burası bir villaydı ama meşale kullanılıyordu. Öfkemi kusuyordum onlara. Beni buraya getirdiklerinden beri kendimi tutmak için elimden geleni yapıyordum ama ben bu kadar güçlü bir kız olduğumu düşünmüyordum. Sınıra ulaşmıştım artık. Odadan çıkacaktım ki bir el bileğimi tutup kendine çekti. Bu Astrin'di.

"Ne yapıyorsun ya?"

Astrin: "Nereye Tori?"

Jans: "Ah tanrım başım ağrıdı sizinle uğraşamıyorum artık."

Laxi: "Bende."

Jans: "Tori, tutsak birisin sen sadece bunu anlayamayacak kadar aptal mısın?"

Laxi: "İstesem seni burada tek hamlede öldürebilirim."

Astrin: "Öyle bir şey olmayacak Laxi."

"Olamaz da zaten. Asla sizin gibi bir kan bağımlısına dönüşmeyeceğim!"

Hızla odadan çıktım, kendi odama çıktım. Astrin peşimden bağırıyordu ama onu duymazdan geldim ve sertçe kapıyı çarpıp kilitledim. Buradan kaçacaktım. Bu gece buradan kaçacaktım. NOKTA.

Astrin: "Tori, aç şunu."

"Hayır."

Astrin: "Son kez söylüyorum, tekrar etmeyeceğim, aç şu kapıyı."

"Açmıyorum Astrin. Defol git!"

Astrin: "Bana başka seçenek bırakmadın Tori."

Neler yapabileceğini bilmiyordum bu yüzden kapıdan uzaklaştım. Biraz korkmadım değil aslında. Astrin'in ne kadar ileri gidebileceğini bilmiyordum. Kapının arkasındaki sesler ve kıpırtılar kesildi bu demek oluyor ki kapıyı kıracak.. Yapabilir miydi? Astrin'in bu kadar psikopat olabileceğini biliyordum aslında çünkü Astrin'i tanıdığım günden bu yana her zaman ağır başlı ve tahmin edilemez hareketler sergilemişti. Her seferinde beni ters köşeye sıkıştırıyordu. Ben düşüncelere dalmışken bedenimi saran hafif bir rüzgar, beni düşüncelerimden sıyırdı. Başta fark etmedim ve havanın karardığını düşündüm ama başımı kaldırıp karşıma baktığımda bir anlığına donup kaldım, hareket edemedim bir kaç saniye pencereden içeri atlayan Astrin'i gördüm. Yüzü sinirden kızarmıştı ve burnundan soluyordu. Bana yaklaşıp bileğimden tuttu ve vücuduna yaklaştırdı. Yüzü benimkine çok yaklaşmıştı.

Astrin: "Çocuk musun sen Tori? Neden sana söylediğimde kapıyı açmıyorsun? Beni ne kadar sinirlendirdiğin hakkında bir fikrin var mı?"

"Sende delinin tekisin Astrin, pencereden girmek ne ya psikopat! Madem kapıyı açmıyorum bana saygı duyacaksın."

Astrin: "Sana hatırlatmama gerek var mı Tori, sen bu evde tutsaktan başka bir şey değilsin. Kendini bizden biri olarak sayamazsın. Başka vampirler bizim gibi sana iyi davranmaz. Çünkü sen zavallının tekisin. Sen, sadece zavallı, tutsak alınmış bir kurt kızsın. Yerini bileceksin duydun mu beni?"

Bileğimi o kadar sıktı ki acıdan gözlerimi sıktım ve kaşlarımı çatarak ona baktım. Beni hafife alıyordu. Tori Bell hafife alınacak bir kız değildi ama bunu henüz bilmiyordu. Tamam bakışları beni biraz korkutmuştu ama korktuğumu ona asla belli etmeyecektim. Eğer belli edersem ondan korktuğumu açık açık kabullenmiş olurdum. Güçsüz olduğumu kabullenirdim. Bunu kabullenmeye hiç niyetim yok.

"Asla güçsüzlüğümü kabullenmeyeceğim Astrin Lively. Duydun mu beni?"

Diğer boşta duran elimle suratının tam ortasına sert bir tokat attım. Şaşkınlıkla beraber yana doğru sendeledi ve gözlerini kısarak bana baktı.

Astrin: "Sen az önce ne yaptın?"

"Kör müsün?"

Astrin kendini tutuyordu. Yüzünden ne kadar sinirlendiğini, ne kadar canının yandığını bilerek sırıttım.

"Ne oldu? Daha önce hiçbir kız sana tokat atmadı mı yoksa?"

Tatmin olmuş bir şekilde sırıtıp geri adım attım ve ondan uzaklaştım.

Astrin: "Seni hafife alıyormuşum. Kapı dinlemeler, plan yapmalar, Güç şovları.. "

"Ne sandın ki? Benim ufak, çelimsiz, güçsüz öylesine bir kurt kız olduğumu mu sandın? Hah! Yanılıyorsun. Ben öylece manipüle edebileceğin, saf bir kız değilim Astrin. Gerekirse canını yakarım. Gerekirse."

Astrin gözlerini kısarak bana baktı. başımı yan tara çevirip arkaya doğru baktım Laxi ve Jans, gardını almış gibi kapıda bekliyorlardı. Bu durumdan çok sıkılmıştım. Gerçekten gına gelmişti. Kaçırıldığımdan beri itilip kakılıyordum, Hafife alınıyordum, Varlık olarak bile anılmıyordum. Beni kolayca manipüle edebileceklerini sanıyorlardı.. Yanılıyorlar.. Yanılıyorlar. Bu sefer oynama sırası bende. Top, artık bana geçti ve kolay kolay almalarına izin vermeyecektim. Safı oynayacak ve hepsini elimde oynatacaktım. Onlarla dalga geçecek ve ondan sonra buradan kaçacaktım. Laxi, Jans ve Astrin daha gerçek Tori'yi tanımadılar. Ve asla tanıyamayacaklar. Beni hafife almamayı öğrenecekler ama en kötü şekilde öğrenecekler. Kurtlar savaşçıdır, özgürdür. Ve ben özgürlüğüm için onlarla oynayıp hepsini en zayıf noktalarından vuracağım. Benimle uğraşamazlar. Ben bir kadınım. Onlardan daha zekiyim, bunu kabul etmeseler bile.

"Düşündüğün şeyleri keşfet, yalnızca o zaman gerçekten başlayabilirsin."