Üç Vampir beni evlerine getireli tam iki gün geçti henüz hiçbiriyle düzgünce konuşmadım. Bana yaklaşmalarına izin vermiyordum, Astrin hariç. Bana ait geniş, sade renklerle ve modern mobilyalarla dolu bir oda vermişlerdi. Dolapta bana ait olmayan bir sürü kıyafet vardı yatağım iki kişilik, yuvarlak model bir yataktı ve çok rahattı ama ben uyuyamıyordum.. Sürümü merak ediyordum. Şimdi ne yapıyor olabilirlerdi? Minik Annie ne yapıyordu? Yemekleri bitmiş miydi? Pek fazla endişelenmiyordum çünkü ben olmadığım zamanlarda sürüye Gastel bakıyordu. Gastel, benim sürü yardımcımdı. Benden sonra en güçlü ve saygın kurt oydu ve en önemlisi iyi bir liderdi. İki gündür pek uyuyamadığım için çok uykusuz ve yorgundum. Yatakta dönerek kalktım ve ön taraftaki makyaj masasına ait aynaya baktım. Açıkçası berbat görünüyordum. Gözlerim şişmiş ve altında torbacıklar oluşmuştu, saçlarım birbirine dolanmış ve kabarmıştı. Yüzümü buruşturarak aynaya bakıyordum.. Düşüncelerime dalmadan önce kapım tıklatıldı.

"Evet?"

Sesim fazla çıkmadı yorgundum ve tedirginliğim hala geçmemişti. Olayların ağırlığı tuğla gibi üstümdeydi. "Girebilir miyim?" Yumuşak bir erkek sesiydi.

"Girebilirsin."

Astrin içeri girdi. Onu görünce vücudumdan bir sıcaklık gelip geçti. Nefes verdim ve ona baktım yatağın içinde üstüm beyaz pamuklu örtüyle kapalıydı. Astrin bana kendi pijamalarını vermişti o yüzden bol ve rahattı. Elindeki kahvaltı tepsisini görünce biraz şaşırdım.

"Bu da ne?"

Astrin: "Geldiğinden beri hiçbir şey yemedin Kurt, sana kahvaltı getirdim."

Bana gülümsedi. şüphe ile bir ona birde getirdiği tepsiye baktım. Astrin bana gözlerini kısarak baktı ve elindeki tepsiyi yatağın yanındaki çekmeceli şifonyerin üzerine koydu. Gözümle onu takip ettim. Yavaşça yatağın kenarına oturup bana baktı. Kaşlarımı çattım ve sağ tarafa doğru kaydırdım kendimi yaptığım hareketi görünce kaşlarını yukarı kaldırıp bakışlarını bana çevirdi. Bende bu bakışa karşılık kaşlarımı çatıp gözlerimi kıstım.

Astrin: "Sana dokunmayacağım kurt kız. Sadece yemeni istiyorum, eğer yemeyeceksen umurumda değil."

Sesi sert çıkmıştı tonunda bıkkınlık vardı ve iç çekti. Anlamaya çalışarak başımı yana eğdim ve ona baktım.

"Neden bana iyi davranıyorsun? Neden aç olup olmamam senin için önemli? Bunu neden umursuyorsun? Beni yakaladın, isteğim dışında buraya getirdin, Arkadaşların benimle dalga geçti. Ve şimdi neden bana yiyecek getiriyor ve ne halde olduğumu umursuyorsun?"

Onunla konuşurken sesim iyice şüphe ile gerildi. Bana yaklaştı ama özel mesafesini korudu. Bunu yapacak aklı olduğu için şanslıydım. Diğer iki kişiden daha düşünceli gibi geldi.

Astrin: "Çünkü.. Çünkü diğer kurtlardan farklısın kurtçuk. Mantıkla hareket ediyorsun ama çelişkili olduğunu gördüm. Bu yüzden sana iyi davranmaya karar verdim. Mantıklı hareket ediyorsun ama aynı zamanda çok fazla inatçısın. Madem bizi sevmiyorsun, Kendi sağlığını da mı önemsemiyorsun?"

O haklıydı. Yemek yememek için direniyordum buraya geldiğimden beri. Acıkmıştım, susamıştım, temizlenmeye ihtiyacım vardı. Bakışlarım yumuşadı ve iç çektim.

"Haklı olmandan nefret ediyorum Astrin, bunu biliyor muydun?"

Pişkin pişkin güldü. Bende ona yastık attım ama tek elle yakalayıp yastığı yanına koydu. Elindeki kahvaltı tepsisini önüme yerleştirdi. İçim ona karşı soğumuş gibi hissettim bu hislerim yanlıştı.

"Tamam yiyeceğim."

Astrin: "İşte akıllı kurt."

"İşte aptal vampir."

İkimizde güldük. Bunun olacağını pek sanmıyordum.. Bana iyi davranıyor ve diğerlerine karşı kolluyordu. Bir sebebi olmalıydı ve ben bunu yakın zamanda öğrenecektim ama şimdilik yemeğimi yemeye odaklanmalıydım. Tabağımdaki yumurtadan biraz bölüp ağzıma attım. Tadı gayet normaldi. Astrin bana gülümsedi. Oda çok sıcaktı ama merak ettiğim şeyler vardı.

"Şimdi birinci sorum, Beni neden kaçırdın, yada kaçırdınız mı? diye sormalıyım sanırım. ikinci sorum, Bana neden o uyuşuk bakışlarla bakıyorsun, üçüncü sorum, Sende aç mısın? birlikte yiyelim mi? dördüncü sorum, Neden yorgun görünüyorsun? beşinci sorum, Vampir evinde böyle yiyeceklerin ne işi var? altıncı sorum, Burası neden bu kadar sıcak ve bunaltıcı? yedinci sorum, Bu evi nasıl buldunuz? sekizinci ve son sorum, Zengin misiniz?"

Astrin kahkahalarla gülmeye başladı. Ağzı genişçe açılmıştı ve Vampir dişleri tamamen ortaya çıkmıştı. Dişleri bembeyazdı ve parlıyordu ama bunu neden umursadığımı anlayamadım. Karnından gülüyordu ve gülmesi hiç durmuyordu histerik bir şekilde gülüyordu. İstemeden bende gülmeye başladım, kabul ediyorum üst üste çok fazla soru sormuştum.. Ayrıca Zengin misin ne ya?

"Hey komik mi?! Kaçırılsan sende böyle sorular sormaz mıydın? Yani bazı sorular hariç işte."

Gülmesi bitince nefes nefese kalmıştı bir süre nefesini düzeltmeye çalıştı ve düzenlediğinde başı bana döndü bakışlarını bana çevirdi ve konuştu.

Astrin: "Sorularını şimdi cevaplamayacağım kurt kız. Şimdilik kahvaltını bitir ve temizlen. Hepimiz seni aşağıda bekliyoruz."

Yemin ederim bir vuracağım suratına şimdi..

"Pekala, bugün gayet sinir bozucusun."

Yatağımdan kalkıp odadan çıktı ve arkasından kapıyı kapatırken bana göz kırptı ve kapıyı kapattı. Arkasından sinirle iç çektim ve yanıma koyduğu yastığı ve diğer yastığı elime alıp kapıya fırlattım. Kapının dışında gülme sesleri geliyordu. Kapıya doğru bağırdım.

"Gülmeyi kesmezseniz bu güzel ve bakımlı pençelerimi boynunuza geçirmekten asla çekinmem, duydunuz mu beni?! Kapımdan uzaklaşın!"

Gülme sesleri anında kesildi ve adım sesleri. Korkmuş olmalılar, Korkmalılar da. Kendi kendime gülümsedim ve keyifle dizlerimdeki kahvaltı tepsisini kendime yaklaştırdım ve yemeye devam ettim.. O kadar yavaş yedim ki zamanın ne kadar hızlı geçtiğini fark etmedim, Öğlen üç olmuştu. Boş tepsiyi şifonyere koydum ve kalktım. Üşengeç bir hisle odamdan çıkıp koridorun sonundaki banyoya girdim ve kendimi duşa attım. Su tüm yorgunluğumu, gerginliğimi, stresimi, içinde bulunduğum bu durum yüzünden başlayan baş ağrımı benden alıp unutturdu. Hafif bir tebessüm ile keyfimin tadını çıkarttım. 20 Dakika boyunca suda kaldım ve daha sonra kabinden çıkıp sarı, kocaman bir havluya sarındım. Hızlıca banyodan çıkıp çıktığım odaya tekrar gittim. Yatağın üstünde bol, ince siyah bir gömlek, bir tane mavi bol bir kot pantolon ve bir tane de kemer vardı.

"Kemer iyi düşünülmüş. Bu hareketin sorumlusu ancak Astrin olabilir."

Şifonyerin üzerindeki mavi renkli yapışkanlı not kağıdı fark edince kaşlarım istemsizce çatıldı ve kağıda yaklaşıp elime aldım. Yazılanlar şunlardı:

"Kıyafetinin olmadığını biliyorum, diğer kıyafetlerin çok pislenmiş ve yırtılmıştı bu yüzden onları çöpe attım. Şuan bana sinirden bağıracağını biliyorum ama umurumda bile değil. Sana kendi kıyafetlerimden bıraktım. Mutfakta da yemek var, leydi kurt.

-GICIK VAMPİR ASTİ"

Notu okurken gülümsediğimi ve yanaklarımın kızardığını hissettim ve notu tekrar şifonyerin üzerine koyup bana bıraktığı kıyafetleri üzerime geçirdim. tam tahmin ettiğim gibi pantolon bol gelmişti ve kemer çok işime yaradı. Saçlarımı tarayıp salık bıraktım. Aşağıya mutfağa indiğimde Jans, Laxi ve Astrin bana çevirdi başlarını. Jans ve Laxi'yi es geçerek Astrin'in yanındaki sandalyeye oturdum.

Jans: "Hoş geldin Kurt."

Laxi: "Pf."

"Hoş buldum Jans."

Laxi'ye kaşlarımı çattım Jans'a gülümsedim ama Astrin'e bakmadım. Şimdi beni görmezden geliyordu. Madem bana böyle davranacaktı neden yardım ediyor? Astrin'e dönüp bakmadım.

Jans: "Artık adını öğrenebilecek miyiz?"

Laxi: "Jans, çokta önemli değil söylemese de olur. Buna mı takıldın?"

Astrin: "Düzgün konuşun."

Ben yokmuşum gibi hakkımda konuşup tartışıyorlardı. Sesimi yükselterek elimi havaya kaldırıp salladım.

"Huhu, ben buradayım. Farkında mısınız ya?"

Jans: "Kurtçuk çok alıngan demek."

Laxi: "Yanımızda olman bir şey ifade etmiyor. Hala çok değersiz bir Kurttan başka bir şey değilsin. Haddini ve yerini bil Kurt."

Astrin: "Yeter! Kesin sesinizi. Kurt kız.. Hadi biraz yemek ye."

Bana gülümsedi ve kahvaltı tabağını önüme itti. iç çektim ve başımı sallayıp kahvaltımı yemeye başladım. Astrin'in bağırmasıyla herkes susmuş ve kendi önüne dönmüştü. Laxi sürekli üfleyip püflüyordu.

Astrin: "Doydun mu Kurt?"

"Evet, doydum."

Bana derin bir şekilde baktı ve biraz yaklaştı. Gerildim biraz ama bunu belli etmemeye karar verdim.

Astrin: "Sana en yakın zamanda bir kaç parça kıyafet alacağım Kurt. Tamam mı? Ayrıca yukarda önünden geçtiğin sarı kapılı odada kalabilirsin. Orayı gece senin için kalınabilir hale getirdim."

"Gerçekten sabaha kadar bununla mı uğraştın sen?"

Şaşkınca, biraz da mutlu bir ifadeyle Astrin'e baktım.

Astrin: "Elbette."

Şaşırmıştım. hafif bir tebessüm takındım yüzüme. Tebessümüm giderek yayıldı ve diğerlerine baktım.

"Bana alışsanız çok iyi olur."

Laxi: "Ego tavan mı yaptı Kurt?"

Jans: "Kendini ne sanıyorsun sen ya? Seni kaçıran biziz ve bizim dediklerimizi yapacaksın. Öyle hemen ailemizin bir üyesi gibi davranamazsın."

"Kendimi aranızdaki tek kız ve saygı duyulması gereken bir Lider Kurt olarak görüyorum. Ayrıca ben bir kızım, yani bana isteseniz de istemeseniz de saygı duymak zorundasınız."

Dişlerimin arasından konuştum. Hepsi sustu ve yemek masasından kalktılar.

Astrin: "Aferin sana. Kendini savunabilen kurt kızlar nadide parçalardır."

Bana sırıtarak baktı ve peçete ile yaklaşarak ağzımın kenarını temizledi. Ne?! Gerçekten bunu yaptı mı? Ugh.. Kızardığımı hissettim.

"Teşekkür ederim."

Astrin: "Bana teşekkür etme.. Kurt."

Kurt demeden önce bir süre duraksadı. Ona baktım.

"Benim adım Tori."

"Tori Bell."

"Böyle acımasız büyülü bir dünyada kendinden başka herkes için dünyayı yıkabilen Tori Bell."