Gözlerini sımsıkı kapadı. Açık mıydı? Ondan da şüpheliydi.Kendini fazlaca sıkmış olacak ki ellerinin ve ayaklarının uyuştuğunu fark etti.Karşısında beliren siyah gölgenin üzerine doğru geldiğini görünce deli gibi ağlamaya başladı. Gözlerini bir açıyor bir kapatıyordu.Siyah gölge üzerine geldikçe ayakları istemsiz geri geri gitmeye başladı.

''Kimsin... Kimsin sen?Lütfen dur artık.Rahat bırak beni.''

Gözlerini tekrar kapadı. Bir sessizlik. Yoksa gitmiş miydi? Yine hayal mi görüyordu? Yoksa rüyada mıydı? Hangi rüya bu kadar uzun sürerdi? Söz konusu O ise rüyaların kabusa dönüşmesi an meselesiydi.

''Şimdi gözlerimi açacağım ve her şey bitecek.Yardım et Allah'ım ''dedi kendisine.

Yanı başındaki sessizlik yerini tatlı bir nağmeye bıraktı. Tatlı ses, tanıdık kelimeler fısıldıyordu kulaklarına. Bir yandan saçlarını okşuyor biryandan dualar ediyordu.

Sımsıkı kapattığı gözlerini,yavaş yavaş açmaya başladı. Gözlerini açtığında yanı başında oturmuş saçlarını okşayan kişinin biricik arkadaşı, çiçeği Selda olduğunu gördü.Selda biryandan elindeki bezle arkadaşının terlerini siliyor bir yandan korunma duası okuyordu.

Ellerini sıkı sıkı tuttuğu arkadaşının korkmuş yeşil gözlerinin içine bakarak:

''Defnem ,yine mi kabus gördün?

Defne yatağın içerisinde doğruldu.Vücudunun terden sırılsıklam olduğunu fark etti. Çok şükür yine bir rüyaydı diye geçirdi içinden. Bir türlü çözümleyemediği rüyalar bu sıralar fazlalaşmıştı. Uyandığında sadece bir rüya olduğuyla kendisini teskin etse de korkusu bir süre üzerinde geziniyordu. Boş gözlerle etrafa bakmayı kesmiş.Kendisine gelmeye çalışıyordu.

''Evet sadece bir rüyaydı Selda'm. İyiyim şimdi. Her zamanki saçma rüyalardan işte.''dedi. Aklı sıra onun için endişelenen can kardeşini rahatlatmaya çalıştı.

Defne tebbesüm ederek:

"Biraz daha böyle durursam hasta olabilirim çiçeğim,hasta defnenin huysuzlukları ile uğraşmaman için ben en iyisi hemen üzerimi değiştireyim."

Selda da arkadaşını mütebessim görünce endişeli de olsa gülümsemeye çalıştı. Defne ile birlikte büyümüşlerdi. Defne daha uçarı bir kızdı. Selda bir yaş büyük olmasına rağmen her zaman ablalığını konuşturuyordu.

Defne lavaboya doğru giderken gözü duvarda duran saate kaydı. Saat daha sabahın beşiydi okula gitmesine daha iki saat vardı. ''Offf şu rüyalar yüzünden uyku düzenim şaştı ''diye geçirdi aklından. Hızlı adımlarla lavaboya girdi.

Üzerini değiştirip odaya geri geldiğinde Selda'nın sabah namazını kıldığını gördü. Selda'yı namaz kılarken izlemek içine bir huzur veriyordu. Defne öylece oturduğu yerden Selda'yı izledi. Selda şuan sanki dünyadan soyuttu. Bu zamana kadar yaşadıkları sanki hiç olmamışçasına büyük bir huzur kaplamıştı yüzünü. Defne bunu oturduğu yerden rahatça görebiliyordu. Keşke diyordu içinden bende böyle kılabilsem.

Yatağının içine girmiş tekrar uyumayı deneyecekti. Selda yanına gelip yatağın kenarına oturdu.

"Defnem istersen uyuyana kadar yanında beklerim sen biraz daha uyu."

"Allah kabul etsin Ay yüzlüm. Ama sen uyumayacak mısın?"

Selda eliyle köşede duran kitapları işaret etti. Üst üste yığılmış üniversiteye hazırlık kitaplarını.

"Kendini çok yoruyorsun ama Selda. Bu saatte ne ders çalışması. Sende yat dinlen."

Selda ayağa kalktı kitapları yanına gitti eline aldığı soru bankasını göstererek.

" Ben iyiyim canım benim. Hem bu sene son senem büyük sınav yaklaştı. Biliyorsun tek çaremiz kazanmak. "derken kitabı sallamaya başladı.

Defne hüzünlenmişti.Selda'sı sınavı kazanırsa üniversiteye başlayacak ve başka bir okula geçecekti. Defne yalnız kalacağını düşündü biran. Göğsüne ağırlık çöktü.

Elindeki kitabı bırakıp Defnenin yanına gelen Selda elleriyle havadaki kara bulutları bozar gibi hareketler yapıp.

"Aaa bu nedir böyle hüzün adasına çevirdin yine odayı. Sen benim galiba yüksek puanlar almamı istemiyorsun öylemi küçük hanım" dedi yanağını sıkarak.

Yanağının sıkılmasıyla geri sıçrayan Defne offlayarak.

"offf ama ya soldurdun yanaklarımı sıka sıka. Bana bak Selda Hanım bozuşuruz. Bende seninkileri sıkarım" diyen Defne, Selda'nın üzerine hamle yapınca ikisi birden yataktan aşağıya düştüler.

İki kızın yere düşmesi ve ardından gelen gülüşme sesleri ile diğer oda arkadaşı Ayça uyanmıştı. Onların yerdeki hallerine bakarak

"Kızlar ama burada uyuyoruz değil mi? Sabah sabah ne bu enerji. Azcık sessizlik lütfen biraz saygı." diyerek ellerini hemşireler gibi dudaklarına götürdü sus işareti yaparak tekrar yattı.

Defne ve Selda yerden sessizce kıkrdayarak kalktılar. Birbirlerine kocaman sarıldılar. Defne yatağına tekrar yatarken Selda dağılan başörtüsünü düzeltip kitaplarının başına geçti. Defne gözlerini yumarken arkadaşı Selda ya "İyi ki varsın" dedi. O kadar kısık sesle söylemişti ki, Selda bunu duyamadı. Kendisini huzur kokan arkadaşının yanında uykuya teslim etti.