4.Bölüm - KENDİMİ ARARKEN SENİ BULDUM

KENDİMİ ARARKEN SENİ BULDUM

Gün doğumu mu insana huzur verir yoksa gün batımı mı? İnsanlar en çok hangisini izlemeyi tercih eder? Defne bu sabah gün doğumunu izlemeyi tercih etmişti.Yeni gün gibi yenilenmeyi,ışık saçarak önünü aydınlatmayı dilemişti.Şekerine kavuşmayı bekleyen çocuk gibi erken saatte kalkmış,koşup Selda'sı ile konuşup bildiği sureleri tekrar etmiş ve sabah namazını kılarken ona yardımcı olmasını istemişti.Defnenin bu hareketi Selda'nın gözlerini doldurmaya yetmişti..Yatağından kalkarken Ya Hayy, Ya Kayyum demiş daima baki ,bütün varlığı gökleri,yeri ve her şeyi varlığıyla ayakta tutan Yüce Allah'a şükretmişti.Birlikte sabah namazlarını kıldırlar.Ne muhteşem bir görüntüydü.İki arkadaş kötülüğe meydan okurcasına omuz omuzaydı.

Kahvaltılarını yaptıktan sonra okula gitmek üzere hazırlandılar.Selda kahve tonlarında bir şalı takarken,Defne bugün sade giyimine karşılık sarı bir kurdele ile saçlarını bağlamış öyle çıkmıştı yurttan.Birlikte servise doğru yol aldılar.Defne cam kenarına oturmayı severdi.Her zaman olduğu gibi biricik arkadaşı ona cam kenarına buyur etmiş oda hemen yerine kurulmuştu.Camdan etrafı seyrederken bazen bir manzarayı hafızasına kazımak ve sonrasında onu resmetmek, bazen ise yeni bir mekanı keşfetmek onun hobileri arasındaydı.Ama bugün biraz düşünceliydi.Aklı başka diyarlarda gezdiği için geçtiği sokaklara boş gözler ile bakıyordu.Arkadaşının söylediği bakmak ile görmek arasında ki fark ne idi?Bunun için kafa yoruyor fakat bir örnek dahi bulamıyordu.Acaba her gördüğüm bana doğruları mı söylüyordu?Ya da her gördüğümüzü aklımız ile idrak edemeyince bakmış oluyor muyduk?Rüyaları da onu korku ile yanıltıyor olabilir miydi?Bir çok soru beynini kemirirken o susmayı tercih etti.Tüm cevapları yaşayarak öğrenecekti.

Servisten inerken köşede bulunan bir kafe Defne'nin dikkatini çekti.Gitmek ile kalmak arasında ikilemdeydi.Bu kafe ona sanki senelerdir görüşmediği bir arkadaşını görmüşsün ama tam olarak kim olduğunu çıkaramıyormuşsun hissi verdi.Ayakları gitmek istesede aklı bir adım geride dur,yaklaşma diyordu.Her zaman ki gibi merakı galip geldi ve köşede bulunan yeşil dış cepheli olan kafenin önüne kadar geldi.Selda ise arkadaşının ne yapmak istediğini çözmeye çalışıyor biryandan tedirgin oluşunu gizlemeye çalışıyordu.

Defne kapının sağında bulunan camdan içeriye bir göz attı.Çokta kalabalık değil diye geçirdi içinden.Nezih bir mekan olduğu daha kapısındaki işlemeli otantik detaylarıdan belli oluyordu.Kapıdan içeriye doğru süzüldü.Selda ise sessizdi.Bir gölge gibi Defne'yi takip ediyor,hiç konuşmuyordu.

Köşede bulunan buhurdanlıktan çıkan bir koku tüm kafeyi sarmıştı.Bu hoş koku ve ılık esinti Defne'nin yüzüne vurdukça rahatlamıştı.Acaba bu ne kokusuydu.İçine çektikçe vücudunun gevşediğini hissetti.Mekanı şimdiden sevmeye başlamıştı.Bir yandan ilerliyor biryandan masalarda oturup ders çalışan,kitap okuyan,çaylar ve kahveler eşliğinde muhabbet eden insanları gördükçe mekanın daha sıcak bir ortam olduğuna karar verdi.

Kafenin içiriden merdivenini farkeden Defne,2. katınıda merak ederek merdivenlere doğru adımladı.Selda gideceği yeri anlıyarak kolunu tuttu ve :

''Artık okula gitsek mi Defne'm.Yeterince geç kaldık ilk ders başlamıştır.''

Defne kolundaki zincirli saatine şöyle bir baktı.Geç kalmış olması pekte umurunda değil gibiydi.

''Evet geç kalmışız çiçeğim.Madem geç kaldık bizde gelmişken ikinci kata da bir merhaba der öyle çıkarız.Hem senin böyle yerleri sevdiğini biliyorum.Neden daha önce bu kafeyi keşfetmedikte gelmedik.

Selda boş bulunarak ''Geldik'' dedi ve yaptığı gafı farkedip hemen sustu.

''Geldik mi? Nasıl olur,ne zaman?Ben ben..''Biranda Defne duraksadı ve hatırlayamadığını farketti.Selda hatasını toparlamaya çalışarak ''Şeyy aslında arada geliyorduk.Ama sen kısmi hafıza kaybına uğradığın için güzelim ''derken arkadaşının koluna girdi. ''İşte o günden sonra rüyalarında sıklaşınca seni zorlamamak adına bir daha gelemedik.

Defne,Selda'nın dediklerinden pek bir şey anlamadı.Rüyası ile hafızası ile ne ilgisi vardı şimdi bu kafenin.Selda tam söze girecekken Defne eliyle dur işareti yaparak karşılarında bulunan duvarda ki tabloya gözlerini dikmişti.