Sabah annemin sesi ile uyandım. Yatağımın başında beni uyandırmak için bekliyodu.

"Sare, hadi kalk kızım"

"Anne yaz tatilindeyiz biliyosun değil mi? "

"Kahvaltı hazır kızım. Kalk gel."

"Tamam, birazdan geliyorum" Yataktan çıktım ve banyoya girdim. Dişlerimi fırçaladım, yüzümü yıkadım ve giyinip mutfağa geçtim kahvaltı yapmak için. Ben ve babam dışında herkes sofradaydı. Babam sabah 08.00 de iş için evden çıkıyordu. Babam çok iyi bir doktordu ve yaşadığımız yer İzmir de tanınıyodu. Annem ise ev hanımıydı. Ailesinin eskiden okutmak için imkanı olmamış. Ablam hemşireydi. Onun bazı günler nöbetleri oluyordu sadece her gün işe gitmiyordu. Abim şehir dışında tek başına yaşıyordu. Kahvaltımı yaptıktan sonra odama Efe'ye yazmak için gittim. Çok heyecanlanıyodum. Anlamsız geliyodu bu bana ama gerçekten zararda veriyodu bana. Yoruluyorsun duygularımı en derininde yaşamaktan. Efe'ye günaydın yazdım ve heyecanla ne yazacağını bekledim. Mesaj anında ekranıma düşmüştü.

"Günaydın, gizemini koruyan kız"

"Haha çok komik." Sinirlenmiştim bana böyle hitap etmesinden.

"O zaman kim olduğunu söyle bir daha sana böyle bişey demeyeyim"

"Hayır, asla."

"Neden, bu kadar gizemli kalmaya meraklısın?" Amacım onun gözünde gizemli olmak değildi ki. Bu, benim amacımla uzaktan yakından alakası yoktu. Yanından bile geçmiyodu. Fakat o öyle düşünüyodu. Bu beni biraz olsun sanırım kötü hissettirmişti.

"Öyle bir amacım yok. Ahmak mısın sen?"

"Bir de hakaret yiyorum ya. Ben sana kötü bişey demedim ki." Haklıydı kötü bişey dememişti fakat ben yine de kırıldığım için terslenmiştim. Bunları düşünmeyi bırakıp yazmaya başladım.

"Napıyosun?"

"Eğer yazmasaydın film izleyecektim"

"Tühh alıkoymuşum. Yazıkk"

"Bence de çok yazık banaa. Ama bana bir iyilik yapmak ister misin?" Ne diyeceğini çok merak ediyordum. Fakat yüzümdeki aptal sırıtışımı da silip yazmaya başlayamadım. Ta ki o tekrar mesaj atana kadar.

" Heyy cimcime nereye gittin ya? İyilik meleği ol demedim korkma." Gülümsememin büyümesine sebep oldu bu yazdığı.

" Tamam, isteyebilirsin fakat yapıp yapmayacağım bana kalmış."

"Kim olduğunu söyle"

"Hayır"

"Yine başa döndük"

"Sen yapıyosun bunu"

"Söylersen kim olduğunu yapmam"

"Vakti gelince öğrenirsin fakat şu an hiç zamanı değil."

"Ne zaman gelir o vakit?" Israr etmesine anlayış gösterebilirdim fakat gerçekten hiç zamanı değildi şu an kim olduğumu açıklamamın.

"Nasıl biri olduğınu çözmem lazım ilk önce"

"Neyse, işim var benim sende doğru vakti bul da açıkla bana kim olduğunu"

"Bakarız" Görüldü atmıştı. Şu an hiç olmadığım kadar heyecanlı atıyordu kalbim. İlk defa heyecandan öleceğimi düşündüm. Hemen olanları anlatmak için Sevimlere gitmeye karar verdim.

"Anne ben Sevimlere gidiyorum"

"Tamam, çok geç kalma"

"Kalmamm" Sevimler alt katımızda oturduğu için terliklerimi giyip hemen aşağı inmeye başladım. Sevimlerin ziline basarken Efelerin evinden biri çıkmak için kapılarını açmıştı. Arkamı döndüğümde Efe'nin çıktığını gördüm. Yüzü ifadesiz duruyodu bana kıyasla. Çünkü ben onunla çok hoş sohbet etmesek de sadece konuştuğumuz için bile heyecanlıydım.

"Selam, Sare nasılsın?" Benim adımı bildiğini bilmiyordum. Evet aynı apartmanda komşuyduk annelerimiz arkadaştı fakat biz hiç konuşmamıştık.

"İyiyim" Dedim heyecanla fakat hemen heycanımı bastırmam gerektiğini fark edip durumu toparlamaya çalıştım.

"Efeydi değil mi?"

"Evet, ama aşk olsun annelerimiz yakın arkadaş ismimi bilmiyo olmana kırıldım" Konuştuğun fake hesapta benim demek istedim ama olmadı. Bilerek ismini bilmiyormuşum gibi davranmıştım. Çünkü daha adımı bilmiyor bir de fake den mi işletecek diye bi fikir vermeye çalışmıştım ona. Daldığımı fark etmemle Sevimin kapıyı açması bir oldu.

"Hoş geldin, Sare" diyerek sarıldı bana Sevim. Efe'yi fark ettiğinde duraksadı ve senin ne işin var burda der gibi bir bakış attı. Efe de kendini açıklama ihtiyacı hissetmiş olacak ki hemen konuşmaya başladı.

"Evden çıkıyodum. Sare'yi gördüm de bir merhaba diyeyim dedim" Sevim bakışlarını benle Efe arasında gezdirdikten sonra kendini toparlayıp eliyle evlerinin içini işaret etti.

"Gelmek istersen sende gel Efe. Herhangi bir işin yoktur umarım. "

"Yok babamın ofisine gitmem gerek. Size iyi eğlenceler" Dedikten sonra bize el sallayıp merdivenlere yöneldi. Konuşma ihyacı hissetmiştim.

"Görüşürüz Efe"

Efe'nin babasının tekstil şirketi vardı. Ve baya popüler bir markaya da sahiplik yapıyolardı.

Gülümseyerek Sevim'e döndüğümde bana başı ile içeri geçmemi işaret etti.