Hayal kırıklığına uğratmıştı Nazlı’yı karşısındaki görüntü. O da biliyordu bu savaşa girerken kaybedebileceğini ama tam kazandığını zannederken yenildiğini görmek daha ağır gelmişti.”Ne yapacağız ?” dedi korkuyla karışık panikle.

Arabanın hızını düşürdü Yağız. “Sakin ol, onlara kartımı gösterince sorgulamadan bırakırlar” dedi ama sadece onu rahatlatmak için öylesine söylemiş gibiydi çünkü normalde konuşurken her zaman gür çıkan sesi bu sefer rahatsız edicek sessizdi.“Beni tanırlarsa ?”

”Yüzünü net görmesinler diye saçlarını iyice aç ve uyuyormuş gibi yap”

Nazlı’nın titreyen elleri adamın emriyle saçlarına çıkmış ve tokasını çıkarmıştı. Şimdi o uzun siyah saçları omuzlarından dökülüyordu.

”Oldu mu ?” dedi Yağız’a dönerek, fikrini almak için ama onay alamamıştı çünkü adam onu duymamış gibi gözüküyordu.

“ Düşüncelisin komiser ?” bu garip halinin nedenini merak etmişti Nazlı. Sonunda adamdan bir yanıt geldi.

”Ters giden bir şeyler var” dedi ve devam etti ”Gecenin bir vakti, uçsuz bucaksız bir yerde neden çevirme olur ki ? “ cümlesini bitirir bitirmez varmıştılar o noktaya.

Önlerinde bayrak sallayıp dur işareti yapan trafik polisi gibi giyinimli adamı gördüğünde durmuştu. Arabanın camları siyah kaplı olduğu için şimdilik sadece onlar dışardakileri görebiliyordu.Toplam altı kişi ve iki araçları vardı ama sadece bazılarının üstünde üniforma vardı.Onları durduran kişi adım adım araca yaklaşıyordu belinde silahıyla o sırada Yağız da kartlarını çıkartmış camı açmaya hazırlanıyordu.

”Oyun başlasın..” dedi.

Evet kızın uyuma numarası yapmasından bahsediyordu, Nazlı başını sağa çevirmiş tam gözlerini kapatacakken gördüğü kişiyle adamın kolunu tutması bir olmuştu.

”Dur, sakın açma!” dediğinde son anda camı indirmesine engel olmuştu.” Ne oldu ?” diyen Yağız’ın bakışları koluna sarılan elleri bulmuştu.“ Haklıymışsın tahmininde..”

” Nasıl !”

“Bunlar polis değil!” dediğinde tamamen kapana kısıldıklarının farkına varmıştı Nazlı.“Nerden anladın ?” Emin olmak istiyordu Yağız yoksa başlarına büyük bela alacaklardı. Parmağıyla sivil giyinen bir adamı gösterirken,”Şurdaki adamı görünce hatırladım, bunlar kasabadaki insanları canları ile tehdit edip paralarını alan haydutlar.” diyen Nazlı bir gerçeği daha saklamıştı.Onlar kayınpederinin en sağlam adamlarıydı da aynı zamanda.

“ Emin misin ?”

O şeytan suratlı adamı kim tanımaz ki...
“Hı hı…”Kız hala korkudan kolunu bırakmamışken adam arabanın gözünden silahını çıkartıp emniyetini çekmişti.Onlar altı kişiyken nasıl başa çıkacaktı ki tek başına,üstelik yardıma gelecek kimse yokken.

Yağız"Güveniyor musun bana ?” dedi keskin bakışlarını yola sabitlemişken.Nazlı duyduğu şeyle şaşkına uğramış “ Ciddi misin ? “ demişti. inanamıyordu.” Evet..”

Şimdi savaşın ortasındayız ve birazdan belki öldürüleceğiz ama tek derdin bu mu komiser ?

Birkaç saniye düşündükten sonra ”Hayır” demişti kız.Yağız aldığı yanıttan hiç memnun olmamış ve”Madem öyle ne diye iki saattir kolumu sıkıyorsun, kangren olacak neredeyse” diyerek tepkisini orataya koymuştu.Nazlı duyduklarından sonra elektrik çarpmış gibi elini çekmişti “Pardon, unutmuşum.””Neyse önemli değildi zaten.”

Hangisi önemli değildi? Sana güvenmediğim için mi yoksa kolunu sıktığım için mi ?

Onun umursamaz çıkan sesinden sonra susmayı tercih etmişti kız. Arabanın içindeki sessizlik adamın sesiyle bozulmuştu. “Başını eğ ve camdan uzak tut” dedi Nazlı nedenini soramadan arabayı çalıştırmış, son süratle yola koyulmuştu bile. Önlerindeki adamı da caddeye savurmuş bunu gören diğer arkadaşları silahlarına sarılmış ateş etmeye başlamışlardı.

” Sana başını eğ demiştim !” diyerek kendisi yapmıştı bunu Yağız çünkü kız anın verdiği şokla hareketsiz kalmış kulaklarını sesten dolayı kapatmıştı.Arkalarından ateş ederek geliyorlardı ve silah sesleri hiç susmuyordu, gittikçe daha da aradaki mesafe azalıyordu.
Başını zorlukla yerden kaldıran Nazlı“Durdur arabayı “dedi hiddetle.Yağız bir saniye yan dönüp"Sen ne dediğini biliyor musun !” diye bağırmıştı ardından dikkatini yine yola vermişti

” Buldular beni! Kaybettim anlıyor musun ?” Çaresiz bir kabullenişti bu ve gözlerinden durmada yaşlar akıyordu."Sakin ol..” diyordu daha ılımlı bir sesle.Kızın haline üzülmüştü Yağız.

"Öldürecekler, ikimizi de gözlerini kırpmadan öldürecekler.”Sürekli tekrarlamaya başlamıştı bunu, sayıklar gibi.

” Nefes al…Nefes al” diye avazı çıktığı kadar bağırdı adam. Kız yine kriz geçiyordu ama bu sefer arabayı durduramazdı intihar olurdu." Öyle bir şey olmayacak, söz"

Onu kendine getirmek için ağzına gelen her şeyi söylüyordu. Birkaç dakika sonra sakinleşmişti Nazlı.

Benim kurtulmam için bir mucize gerekiyor ama senin değil.

Eliyle gözünü silip bakışlarını adama çevird. Güçlü olduğunu düşündüğü sesiyle,“Ben teslim olucam ve sende burdan gideceksin!” dedi Nazlı.

Kızın dediği onu zıvanadan çıkarmıştı. ” Saçmalamayı kes!”Son sürat arabayı sürmeyi devam ederken bir yandanda kızı ikna etmeye çalışıyordu Yağız.

“Anlamıyorsun değil mi bana yardım ederken göz göre göre canından olucaksın ben bunu kaldıramam!” sonlara doğru sesi kısılmıştı, gücünün sonuna gelmişti.

”Peki sen ?” Bunu duyduğunda buruk bir tebessüm geçti dudaklarından“Benim için değişen hiçbir şey olmayacak çünkü yıllardır zaten bir ölüden farksız yaşıyorum bunun iyi yanı artık bir mezar taşım olacak. Seninse hayallerin ve sevdiklerin var bu yüzden fırsatın varken gideceksin.”Arabayı durduracağını zannedip elini kapıya atmıştı Nazlı.

” Sırf sen dedin diye seni öylece bırakacak mıyım ?”

Hayır kendin için yapacaksın bunu.

Adamın ısrarına anlam verememişti kadın çünkü başına bu belayı açan kendisiydi ve bundan kurtulması için ona bir fırsat veriyordu ama geri tepiyordu.“ Mecbursun” derken son hamlesini de kullanmıştı.Üzerlerine kurşun yağıyordu ama bu Yağız’ın umrunda bile değildi düşündüğü tek şey kadını nasıl ikna edeceğiydi.“Onları atlatabiliriz…” kendisi de polisti ve zorlansa da başarabilirim diye düşünmüştü. Kızın hayatını kurtarmak istiyordu anlaşılan ama Nazlı onun ne yapmak istediğini anlamıştı. “Yapma bunu..”

“Asıl sen yapma! Bu kadar yol gelmişken neden şimdi vazgeçiyorsun hayatından ?”

Senin için, bu yolda tek başıma olsaydım sonuna kadar giderdim belki ama ikimizde yakalanırsak öldürüleceğiz. En azından birimiz devam etsin hayatına.

”Lütfen dur ve kapıyı aç yoksa ben kendimi atarım.”İnadı yüzünden kararından vazgeçmeyen kızı kendiyle vuracaktı.

”Madem öyle tamam, ikimizde teslim oluruz o zaman.”Bunu kanıtlamak için de biraz yavaşlamıştı. Nazlı duyduğu şeyle bir hışım ona dönerken,“Delirdin mi Komiser ?” dedi.

Kızın verdiği reaksiyon adamın istediği şeydi ve amacına ulaşmıştı.”Senin kadar.” Uzun bir süre sonra ilk defa sesi keyifli çıkmıştı, bulundukları ortama rağmen.”Değer mi bunu yapmana ?” sesinin titremesine engel olamamıştı Nazlı.

Benim gibi kimsesiz biri için.

”Fazlasıyla..”Yağız ona sığınan bu çaresiz küçük kızı göz göre göre ölüme yollamayacaktı çünkü onun kitabında böyle bir şey yazmıyordu.”Ya sonradan pişman olursan ?”

O zaman kendimi nasıl affedebilirim bunu da söylesene

”Olmam, olursam da seni suçlamam.”

”Ya kurtulamazsak ?” dedi, korkunç ihtimali düşündü Nazlı. “ En fazla beraber ölürüz.” adamın rahatça bunu söylemesi son derece rahatsızlık vermişti kıza.

Canının hiç mi kıymeti yok ya! ”Neden bunu yapıyorsun ?” başından beri aklından geçen soruyu sonunda sormuştu.

“Keşke bilsem…” dedi Yağız ağzının içinde geveleyerek.

”Eğer kurtulursak sana birgün borcumu mutlaka ödeyecem.”Yaşı küçük olabilirdi ama düşünceleri kendinden büyüktü kızın, ona yapılan iyiliği asla unutmayacaktı.”Misliyle alırım merak etme”İki tarafta bir süre sessiz kaldı ve öylece akıp giden yolu izlediler. Arkalarındaki araçlarda silah sesi kesilmiş ama mesafeleri çok azalmıştı. Bu da onları sağ ele geçirmek istediklerini gösteriyordu.Nazlı çaresizce elini uzatmıştı, her ne kadar kullanmak istemese de kendini mecbur hissetmişti.

“Ne istiyorsun ?” diyen Yağız onu anlamamıştı. “ Silahını”

Her şeyi duymayı bekliyordu ama bunu değil anlaşılan öyle şaşırmıştı. “ Kullanmayı biliyor musun ?”

Bilmiyordum, zorla öğrettiler.

“ Evet..”Nasıl öğrendiğini merak ediyordu Yağız ama sormaya dili varmamıştı.“ Sen arabayı sürerken bende ateş ederim. Bir tekerleklerini patlatsak yeter” Planını anlatmıştı böylelikle.Adam elindeki silahı uzatır uzatmaz kız camı açıp bedenin yarısını dışarı çıkarıp ateş etmişti. Onları takip eden araçlar bunu görünce afallamıştı çünkü atağın sol taraftan geleceğini düşünürken sağdan gelmişti. Bununla beraber öndeki aracın arka tekerleğini patlatmıştı Nazlı.Geriye sadece biri kalmıştı.Adam hayranlıkla kızı izliyordu bu kadar iyi olcağı aklının ucundan bile geçmemişti.Kadın ikinci defa atağa geçmek için hazırlandı ama adam önündeki yolu gördüğünde onu durdurdu. Arkayı işaret etti,

”Baksana bilerek gerimizden geliyor.”

Nazlı dikiz aynasından bakarken” Neden ki ? Ona kurşun isabet etmedi ki" Yağız şimdi onların neden böyle takip ettiklerini ve kurşunlarını boşa sıktıklarını anlamıştı ama geç kalmıştı. Sıkıntıyla sakalını sıvazlarken acı gerçeği söyledi ”Amaçları başından beri buymuş” Az önce verdiği sözlerin acısını çekiyordu şimdi de. Tuzağa çekilmişlerdi.

” Neymiş ?”Çaresiz kalan bu sefer Yağızdı ama kızdan bunu saklayamazdı,

"Bizi uçuruma doğru sürüklemek ve başardılar, kenarındayız.”

" Sonumuzun geldiğini mi söylüyorsun ?"

Yorum ve oylamadan geçmeyin

İnstagram @sarsfarah_ kullanıcı adıyla editleri ve gelecekten kesitler görebilirsiniz