Herkese rahatsızlık vermiş bir hayat yaşayan kendime bile.

Oturduğum koltuk bir bataklık gibi beni boğmaya başladığında kendi odanın dışına attım. Onca ihtimal geçiyordu aklımdan bir kere amcam o kadar zeki bir adamsa tüm bunları nasıl fark etmezdi. Ferit abim neden gelip bana anlatmamıştı ben yıllarca keşke bende onunla gitseydim diye delirdiğim onca anda neden gelip babamın planıydı dememişti. Peki Dilara neden samimi olamamıştı hiçbir zaman. Mete tüm bu gerçekleri annesinden nasıl saklamıştı etrafımda bu kadar iyi oyuncu onlarca insan nasıl olurdu. Yengem beni tehdit ederken kocasının kendi kızına kıydığını biliyor muydu? Tüm bunlardan sonra ben insanlara nasıl güvenecektim nasıl affedecektim nasıl kendimi suçsuz bulacaktım.

İçimi yakan öfke serbest kalmak için çırpınırken dışarıda bir yaprak oynamıyordu bende adımlarım beni salonun tersi yönüne yönlendirirken nefes alma ihtiyacı ile dışarıya çıktım. Kadir karşımda durup bir şeyler anlatırken bile sesini algılayamıyordum. İçime değen soğuk ile etrafımızı saran bahçede kendime bir yer arıyordum. Nefes alabileceğim bir yer olmalıydı. Ağaçların arasına doğru ilerlerken kendimi tutmadım. Çığlığım kendine bir yol bulurken neden demekten başka bir şey düşünemiyordum tüm bunlara sebep olan şey gerçekten de amcamın hırsı mıydı? Alin abisini babasını kaybetmişti. Meryem hanım aşık olduğu adamı ilk göz ağrısı ile beraber gömdüğünü sanıyordu. Kendi kızını öldürmüştü. Hırsın bu kadar gözünü döndürmüş olması yalan olmalıydı. Kendim için bir şey düşünemiyordum bile hesap soracak kimsede yoktu amcam kaç güne çıkıp bu sefer ona ihanet ettiğine emin olduğu bana kurşun yağdıracaktı. Gerçekten de onu içerde tutabilecekler miydi?

Bir ağaca yaslanıp olduğum yere çöktüğümde gözümün önünde defalarca kendi kızına sıktığını hayal ediyordum namlunun ucu bir Dilara'da bir Haldun Bey'de bir benim yüzümde dolaşıp duruyordu. Annem biliyor muydu bunları. Bu yaşanacakları bildiği için mi Dilara ile arama mesafe sokmuş beni eve kapatmıştı. Aldığım kilolar değil de gerçek sebep amcamın delicesine planları mıydı?

Annemi yanımda istiyordum bak bunlar böyle olmuş biliyor muydun ? Beni korumaya çalıştığını söylemiştin o yüzden gönülsüzce evlenmeme ses çıkarmamıştın tüm bunların sebebi bu muydu? Etrafımda benim fark edemediğim daha neler yaşanıyordu. Karanlıktan gelen ayak sesleri ile irkildiğimde karşımda duran Mete ile göz göze geldim

'Geçecek' geçmeyecek diyen iç sesimi ona inanmayı reddederken bana sardığı kollarının arasına saklanıyordu. Etrafımı saran sıcaklık ile beni kaldırmaya çalıştığında engel oldum. Şuanda buradan ayrılmak istemiyordum nefes almak bile zorken yeniden dört duvar arasına girmek istemiyordum.

'Güzelim geçecek '

Doğduğum ana pişman oldum keşke bu lanet olasıca aileye doğmaktansa hiç varolmasaydım. Annemde sevdiği adamla gidebilseydi en azından mutlu olsaydı. Çünkü beni doğurmuştu ama kocaman bir enkazdım. Hem de kaldırdıkça daha çok çöken bir enkaz.

'Biliyorum geçmeyecek gibi geliyor ama geçecek '

' Bunca yalan nasıl geçecek'

'Geçecek emin ol geçmesi için her şeyi yapacağım ama önce nefes al'

Geçmeyecek herşey daha kötü olacak. Bir eli sırtımda dolaşırken bir yandan da saçlarımla oynuyordu. Kaç dakika boyunca öyle durduk bilmiyorum ama ayaklarıma değen sıcaklık ile irkildiğimde yaslandığım boyundan ayrılıp ayaklarıma baktım. Yalın ayak dışarı çıkmıştım. Kadir muhtemelen bununla alakalı bir şeyler diyordu. Ayaklarımı ısıtmaya çalışan Mete'ye baktığımda yüzünün her yanına yayılmış bir öfke ile gözlerini ayaklarıma dikmişti.

'İçerde kalacağına emin misiniz?'

Sorum ile gözleri bana döndüğünde yüzünde ki öfke ifadesi dağılmıştı. Kendinden emin bir şekilde bana bakarken planını iyi yaptığına emin oldum.

' Annen biliyor mu?'

'Bilmiyor risk alamazdık'

'Risk mi?'

'Maalesef doğanız gereği muhteşem varlıklar olsanız da duygusalsınız güzelim. Annem bilseydi bu kadar iyi oynayamazdı.'

'Seni affetmeyecek'

Meryem hanımın Mete'ye sırtını çevirdiğini düşündüm bir içime yayılan sızı ile yeniden ona sarıldığımda beni kucakladı. Yerden kalktığımızda sessizce ilerledik.

'Affeder beni Meryem Sultan'

'Ne zaman doğruyu söyleyeceksiniz'

' Dava süreci bittiğinde'

'Mete amcam tüm bunları biliyor olmasın'

'Amcan para dışında bir şeyin farkında değil Helin o Serdar'ı bile öldürdüğünü sanıyor'

Gözünden böyle bir şeyi kaçıra bilecek bir adam mıydı? Oğlunu fark edememişti ki belki de tüm bunları görünmez pelerin ile örten Ferit'ti. Yeniden eve girdiğimizde salon yerine bir odaya ilerledik beni duşakabinin yanına bırakan Mete baktığımda elindeki fıskiye ile sıcak suyu ayaklarıma tutuyordu. Ayaklarımdan akıp giden çamurlara baktığımda onunda gözlerinin üzerimde olduğunu biliyordum.

'Kalın bir şeyler giymelisin çok üşüdün. Benim kıyafetlerim ile idare edeceksin'

Sorun olmadığını belli etmek için başımı salladığımda o da sessizliğime eşlik etti. İşimiz bittiğinde yeniden odanın içine girdik dolapta biraz inceleme yaptıktan sonra tahminimce en kalın olan pijamalarını bana uzattığında itiraz etmedim elimde ki lacivert takımı giyerken aramızda ki beden farkından dolayı yok oluyordum adeta. Kollarını kırdıktan sonra ayaklarıma dolanan paçalara dokunmadım. Onları ayağımın altında hissederek Mete'nin peşinden salona girdiğimde üzerime dönen gözler ile kendimi koltuğa bıraktım.

'Helin'

'Efendim'

' Seni eve geri götürmeliyim'

'Bence burada kalsam daha iyi'

'Annemler anlamamalı'

'Evden kaçtım sanırlar'

Ferit abim dediğim ile derince bir nefes alırken evdeki durumlarında pek iç açıcı olmadığını biliyor gibiydi. Mete başını saçlarımın üzerine yasladığında ondan uzaklaştım. Bu hareketim ile huysuz bir nefes verdiğinde gözlerim geldiğimizden beri bizi izleyen Efe abiye döndü. Adam gerçekten yaşıyordu.

'Neden bizi izliyorsun'

Kendimi tutamayıp sorduğum soru ile kahkaha attığında hemen arkamızdan salona giren Serdar'a baktım. Erkan'ın yanına otururken oda bana bakıyordu. Yüzüm muhtemelen dağılmış bir haldeydi ama umrumda değildi işin aslı.

' İkinizi canlı canlı ilk defa yan yana görüyorum o yüzden '

' Son görüşün olabilir iyi bak'

'Helin'

Mete yanımda yılmış bir ifade bırakırken ona baktım. Gözleri ile beni uyarırken anlamamazlıktan geldim. Söylediğim şey Efe'yi keyiflendirdiğinde ona göz devirdim.

'Helin '

'O eve gitmem saçmalık yani muhtemelen biz kadınlar olarak birbirimizi öldüreceğiz sonunda'

Dediğim şey ile anlıyorum der gibi bakan Ferit yine de geri adım atmamış bir şekilde benim gelmemi bekliyordu. O evde nasıl sakin kalacaktım ben öğrendiğim şeyler ile üzerime gelen ilk kişi boğabilirmişim gibi geliyordu. Yine de onlara zorluk çıkarmamak için ayağa kalktım gözlerim odada ki üç kişi üzerinde gezindiğinde kafamı olumsuzca salladım.

'İyi geceler Helin' başımı olumsuzca sallayıp salondan çıktığımda Mete'de ardımızdan geliyordu. Kapının önünde bizi bekleyen Kadir'e baktım bundan sonra ki bir kaç gün onun için zor geçecekti.

'Ne zaman bitecek'

'En kısa zamanda'

'Mete ölmeyin ama hiçbiriniz ölmeyin. Sandığınız kadar gözü kör değil bir şeyleri fark etmiştir.'

'Bunları düşünme eve gittiğinde direk uyu Serdar ile konuştuklarınızı aklından geçirme. Aklından geçirmek zorunda kaldığında beni ara '

'Ya savaştaysan nasıl açacaksın'

'Her zaman bir yol vardır.'

Arabaya ilerlediğimde bir yolunun olmasını diledim. Ardımdan Mete'ye iyi geceler dileyip araca yerleştiğimde Ferit abimle başbaşaydık. İkimizin de zihninin doluluğu belli olurken bizi takip eden Kadir ile beraber yeniden yola çıktık. Gelirken uzun süren yol dönerken daha da uzarken tek yapabildiğim koca hiçliği izleyip tüm olanları düşünmekti. Halen anlayamıyordum nasıl kendi kanından birisine kıydığına. Başka birisini öldürebilirdi ama kendi kanından olanı öldürmek kötülüklerin en büyüğü olmalıydı.

'Ne düşünüyorsun Helin'

'Yaşanılan şeyleri'

Yüzüne yayılan acı ile bana baktığında onu ilk defa bu kadar yalın bir şekilde görüyordum. Her zaman sabit olan yüz ifadesi ilk defa bir acının esiri oluyordu.

'Boşuna düşünme anlam veremiyorsun ben senelerdir düşünüyorum halen anlayamıyorum'

'Sanırım bazıları doğuştan canavar oluyor'

Amcamın kötülüğünü herkes bilirdi ondan çekinirlerdi keza babamdan da hatta babamın amcamın gölgesi gibi olduğu da ortadaydı. Dedeme duymadığı saygıyı amcama duyuyordu ve o ne derse yapan bir gölgeydi. Acaba hiç fikir belirtmiş miydi? Engel olmak istemiş miydi?

'Nasıl güvendin Mete'lere'

'Efe kolejden arkadaşım, hepimizin ortak meselesi bu bir noktada bir birimize güvenmek zorundaydık.'

tek başına intikam alamazdı. İntikamlarının onları birleştirmiş olması mantıklı olsa da içimde ki kuşkular nasıl güvendiğini anlayamıyordu. Kendi babasına bir oyun oynuyordu hemde yıllardır birde ailenin hepsi vardı ki bu kadar kişiyi kandırmak zordu.

' Ben inanamazdım'

'Pekte haksız sayılmazsın Helin. Dilara benim kıymetlim ama seninle ilgili tutumunu desteklemiyorum. Açıkçası böyle düşünceleri olduğunu bilmiyordum. Hep beraber oynarken o hep sana iyiydi ama bir şekilde sanırım kan bağı kişiliğine uğruyor.'

'Bu kan bağı sana denk gelmedi mi?'

Sonuçta hepsi aynı anne ve babadandı iki kız kardeşi birebir kopya iken o nasıl farklı olabiliyordu. Tam olarak hangi noktada insan kalabilmişti. Zorbalık yaptığı birini hatırlamıyordum bile.

'Sanırım babaannem tek erkek torunu kutsadı'

Aklıma gelen anılar ile gülümsediğimde onunda aynı şeyleri hatırladığını biliyordum. Babaannemiz onu daha çok seviyor diye ağlardık. Şimdi bu duruma şükrediyordum. Ona iyiliği verebilmişti en azından o iyi kalmıştı. Aynı duyguların bizde işe yaramamış olması üzücüydü.

'Sende de var babaannemden özellikler fazla iyi niyetlisin mesela '

'İyi niyetli mi? Çok iyimser bir yaklaşım olmadı mı? Bence ben kocaman bir aptalım. Etrafımda olan şeylere bu kadar kör olmam başka türlü nasıl açıklanır.'

'Aptal değilsin Helin. Evden ayrıldığın andan beri yaptığımız her hamleyi okudun. Sadece o evde alıştığın bir baskı vardı ve sen ona hapsolmuştun.'

kendi tercihimdi sanki özgür olursam ihanet ederdim gibi geliyordu o yüzden zaten alıştığım bu baskıyı kabul ediyordum. Zaten her an gözler üstümdeyken çokta bir seçeneğim kalmıyordu. Aklımda hiç bir sönmeyecek bir matem ile yaşamayı tercih etmiştim ama bugün o matemin ne kadar anlamsız olduğunu anlıyordum. Beni sevmeyen insanlar için ne çok acı çekmişim. Oysaki herkes bir şekilde hayatına devam edebilmişti. İntikam istiyor olsa da Ferit abim, Efe ,Mete ve hatta Serdar bile bir şekilde yaşıyordu. Bense yıllarca beklemiştim yaşamak için. Sanki hakkım değilmiş gibi oysaki hakkımdı. Kendime çocukluğuma hatta her yaşıma özür borçluydum.

Bu saatten sonra bir şekilde önceliğim kendim olmalıydı. Kendimce önce düşündüğüm herkesi ikinci sıraya atmalıydım. Ama bunu yapmak düşünmekten zordu. Hele ki bu son yaşanılanları düşünmemek nasıl mümkündü.

~~~

~

Helloooooo 🍪

Umarım keyfiniz yerindedir🌻