1.Bölüm

Vuslat İdil Gökdemir

Ellerimle direksiyonu çevirirken psikoloğa doğru gidiyordum.Abim iki haftadır anormal davranışlar sergiliyordu.Uyku düzeni bozulmuş,halüsinasyon gördüğünü söylüyordu.Bende psikolojik bir rahatsızlığı ihtimali ile onun tüm bu itirazlarına rağmen onu buraya getirmeyi başardım.

Psikolog kliğinin önünde durduğumuzda abimin,”Bence abartıyorsun İdil”dediğini duydum.Ona dönüp,”Normal bir insanın halüsinasyon gördüğünü düşünmüyorum”dedim.Gözlerini kısıp,”Kitap yazdığından beri iyi değilsin”dedi.Evet değildim çünkü çok iyiydim.Birşeyler yazmak bana huzur getiriyordu.

Arabadan indim oda kabullenmiş olacak ki,kapıyı açtı ve indi.”Seni dışarıda bekliycem”dedim.Oda sanki yirmi sekiz yaşında değil de sekiz yaşında gibi,”Hayır sende geliceksin”dedi.Çoçuk gibiydi gerçekten.

“Kendi sıkıntını kendin anlat bazen senin ablan olduğumu hissediyorum.”Çok şükür ikna oldu ve içeride ismini vererek seansa girdi.İlk seans olduğu için bir saat sürdü ve psikolog aile yakını olduğum için benimle konuşmak istedi.

Odasına girdiğimde ,“Oturabilirsiniz İdil Hanım.”Oturduğumda sanki kötü bir haber vericekmiş gibi bakışları vardı.”Öncelikle normal şartlarda hastanın özelini aile bireyleriyle paylaşılmıyor.Ama ağır vakalarda maalesef ki paylaşıyoruz.Daha kesin bir şey diyemem ama abinizin şizofren olma ihtimalini size bildirmek isterim.”

O an sanki daha kötüsü ne olabilir demek istedim,ama diyemedim.Cidden benim şımarık,hala kendini küçük bir çocuk gibi gören abim ömrü boyunca ruhunu iyileştirmek için herşeyle mücadele mi edicekti.Daha hiçbir şey kesin değildi ama ailemi kaybettikten sonra bunu ne ben,nede abim kaldırırdı.

Duygumu gizlemeye çalışarak söze girdim,”Peki ben napabilirim.”Psikolog boğazını temizleyerek söze girdi,”Haftaya olan seansımızda test yapıcam ve O zaman kesinleşicek bu seansta daha çok biribimizi tanıdık,her ilk seansta olduğu gibi.Ve eğer öyle bir durum varsa psikiyatriste sevk edip yatışı olacak.”

“Pekala o zaman haftaya görüşmek üzare.”dedim,oda “Görüşmek üzere İdil Hanım.” Dedi.Ve ben odadan çıktım seans ücretini ödeyip klinikten ayrıldık.Abim seanstan sonra çok sessizleşti.Sadece radyodaki müzik çalıyordu.

Eve döndüğümüzde abim günlerdir uyumadığı için uykusuz olduğunu söyleyip uyumaya gitti.Onu bu şekilde yalnız bırakmaya gönlüm el vermiyordu ama Lavinin bugün doğum günüydü bir parti düzenliycekti ve tabi ki yakın arkadaşı olarak gitmem lazım.Abime küçük bir not yazarak evden çıktım.

“Bugün Lavin’in doğum günü o yüzden gitmem gerek.Eğer bir şey olursa beni ara.”

Arabama bindiğimde haftaya olacak imzamı düşünüyordum çünkü bir söyleşim de vardı.Evden çıkmadan önce Lavin için aldığım yusufçuk kolyesini de yanıma aldım.Arabama binip Lavin’in villasına sürdüm.Villaya ulaştığımda Lavin bahçede arkadaşlarıyla konuşuyordu.Beni gördüğünde yanıma gelerek bana sarıldı.

“Hoş geldin.”,dediğinde bende”Hoşbuldum.”dedim.”Yüzün kireç gibi,iyi misin?”diye sorduğunda aklıma abim geldi,kendimi toparladım.”İyiyim ya sen takma beni.”diyerekten durumu kıvırdım.

Oda, “Peki o zaman daha sonra konuşuruz.”dedi ve beni arka bahçeye doğru götürdü.Bahçeye girdiğimizde,Lavin’in erkek arkadaşı Alphan bizi gördü ve yanımıza geldi.Lavin’le Alphan üniversiteden beri sevgililer ve seneye evlenmeyi düşünüyorlar.Bana doğru dönüp,”Nasılsın İdil” dediğinde,”İyiyim Alphan sen nasılsın.”dedim.Oda,”İyiyim bende.”dedi.İyi çocuktu ama bir kusuru vardı,saftriğin önde gideniydi.Öl desen,ölen cinsten.

Bahçeye şöyle bir göz gezdirdiğimde bir çift gözün bana doğru baktığını gördüm.

Aslında o herkesle aynıydı ama bakışları,işte o bamabaşkaydı.

Bölüm Sonu

Yanlışlarım varsa affola, keyifli okumalar