İnsanların her zaman hayatlarını, kalplerinin yönettiği duygular üzerine kurduğuna inandım. Daha sonrasında asla kontrol edemedikleri şeytani duygular olduğunu düşündüm. Ki bu böyleydi her zaman.

Dilde inkar ederdi belki insanlar ama tanrının ruhları aldığı zaman şeytani duygulardan soyutlanmaya çalışan insanoğulları bunun en büyük kanıtıydı. Son nefesinden saniyeler önce şeytanla anlaşma içerisindeymiş gibi günah ateşine batan ruh son saniyede bunun yanlışlığına kanaat getirip melek olmaya çalışırdı.

Şuan öyle bir andı bu.

Genç adam saniyeler sonra eline sıçrayacak kanın güzelliğini düşünüyordu. Son nefesini vermeye hazırlanmamış genç kızın kanı hiç bir insanı bu kadar mutlu edemezdi. Uzun süredir mutluluğa küsmüş dudakları fıtrattan gelen heyecan ve gerginlikle gerildi.

Koyu mavi gözler imkanı varmış gibi daha da koyulaştı. Gözleri kısıldı.

Hafif hafif çiseleyen yağmurda son bir adım atıp duvarın köşesine sindi. Elinde tuttuğu silah her şeyden daha sağlamdı. Duygularından, düşüncelerinden, korkularından belki de yıllar önce onu terk etmiş çocukluğundan bile.

Yada şuanda çaprazında bir çok kitabın yığıldığı tezgahlara sağlam adımlarla koşan genç kızın adımlarından.

Daha da sıkı tutmaya çalıştığı silah doğrulurken kızın yüzünü seçmeye çalıştı. Gözleri biraz daha kısıldı ve yılların stresi yada yorgunluğu yüzünü kırıştırdı. Harikuladeydi kız. Zihni veya yüreği çürümüş olsada yüzü her şeye inat parlıyor gibiydi.

Ama bir şey fark etti genç adam. Onunda dudakları gülümsemelere küsmüştü. Islanmaya başlamış kitapların önünde duran genç kızın gergin ve mutsuz dudaklarını görebildiği kadar seyretti. Geceden daha siyah olan saçları yüzünü örtünce doğrulan silahın açısını ayarladı.

Onu vuracak mıydı?

Bu andan itiibaren emin değildi. Kuşlar uçuşmaya başlamadan önce kalbinin içerisinde yayılmaya başlayan alevi görmezden geldi.

Ve kuşlar uçtu.

Bütün sokak boyunca yankılanan ses kızın çığlığına karıştı. Adamın hızlı ve sert adım sesleri hepsinden daha kararlıydı ama kimse bunu duyamazdı.

Yaralanan ve sakat bırakılan ruha karşılık yaralanan ve belkide sakat kalacak bir kol geriye kalmıştı gecenin hüznü şehre çökmeden önce.

Adam görülmezce kaybolurken, kız orada olduğunu kanıtlamaya devam eden titremelerle yere yığılmıştı.

Tanrı en güzel adaleti yürekteki yangını söndürerek başlamıştı. Yeni bir yangın başka bir yüreğe gül gibi batacaktı oysa. İşte o zaman tanrı adaletini ortaya bırakacaktı.