KORUMA ÇEMBERİ

(Geçmişe Dönüş)

Timuçin Karalay ve Şafak Karayel karşı karşıyaydılar. İkisinin de tek bir amacı vardı: Güneş'i korumak.

Şafak İstanbul'a Güneş için geldi. Güvende olduğundan ve olacağından emin olmalıydı. Öğrendikleri bir gerçek, Susan'ın kapalı yarasını açmıştı. Bu gerçek, Güneş'in geçmişinin de kapılarını araladı.

"Güneş'in bu hayata dahil olmasını istemiyor."

Şafak'ın sesi düz ve otoriterdi.

"Onu uzak tutuyorum."

"Zarar görmesini istemiyoruz."

"Onun zarar görmesine izin vermem."

"Nasıl olacak bu? Her şeye bu kadar yakınken…"

"Yakın olması daha iyi değil mi, sence? Avcılarla çevrili etrafı, güvenli alanda."

"Bundan hiçbir zaman emin olamayız. Güvende olması, güvende kalacağı anlamına gelmiyor. Karşılaşabilir, farkını anlayabilir. O an gerçekleştiğinde onu koruyabilecek misin?"

Timuçin başını kaldırıp gövdesini dikleştirdi ve ondan birkaç santim daha uzun olan Şafak'ın okyanus mavisi gözlerine sertçe baktı.

"Ne demek istiyorsun? Yetersiz miyiz? Onu mu ima ediyorsun?"

Timuçin rahatsız olduğunu sertleşen ses tonundan belli etti.

Ama Şafak tek bir duygu kırıntısına yer vermeden düz bir şekilde konuşmaya devam etti.

"Bunu ima etmiyorum. Gücünüzün farkında olarak sizi seçtim. Ama vampirler her açıdan tehlikeli. Bilmiyorum. Her şeyi öğrenmesi onun için daha iyi olur belki."

"Daha iyi olacağını sanmıyorum. Ne olduğunu bilmeden dahil oldum Güneş'in hayatına. Gerçekleri öğrendiğinde köşeye çekilip beklemez. Öğrenmemesi daha iyi. Belki o ihtimal hiç gerçekleşmeyecek."

"Gerçekleşirse?"

Timuçin sıkıntılı bir nefes verdi. Etrafındaki koruma çemberi her ne kadar geniş olsa da daima pürüzler çıkıyordu.

"Peki şu karşı yakada kendi krallığını ilan etmiş şu vampir?" diye devam etti Şafak.

"William."

"Duyduğum kadar var mı?"

Timuçin başını olumlu anlamda salladı.

"O İstanbul'dayken bir vampirle karşılaşma ihtimali ihtimal dahilinde değil diyorsun yani."

"Benim yanımdayken hayır."

"İyi çalışmanız gerekecek o zaman. Nedense içimden bir ses umduğumuz gibi gitmeyeceğini söylüyor."

"Olur da o ihtimal gerçekleşirse?"

"Onun için geleceğim."

Uzaklaşmaya başladı Şafak.

"Ve yalnız gelmeyeceğim." diye ekledi.

"Çevremde bir soğukkanlı istemiyorum."

Şafak kapıyı açtı. Kapı örtülmeden Timuçin ile son kez göz göze geldi.

"En kötü ihtimali düşün. Ölmesi mi daha kolay? Yoksa avcıları ikna etmek mi?"