Yıllar sonra karşılaştığım kişinin ilk aşkım olduğunu nerden bilebilirdim ki...

Yorucu bir günün ardından metroya binmek için bekliyordum. Metroya yakın bir yerde ayakta duruyordum. Kulaklığımı takıp bir anlığına gözlerimi kapatmıştım. Tam o sırada önüme düşen bir miktar para ve bir kaç kağıt gördüm . Koşarak yetişmeye çalıştım hızlı yürüyordu saatime baktım ve metro gelmek üzereydi sanırım o yüzden yetişmeyince arkasından seslendim "beyfendi bakar mısınız?" duymadı ve sonunda yetişip omzuna dokundum. Duraksadı ve kulaklıklarını çıkarıp bana döndü. Elimdekini uzattım fakat almadı sonra göz göze gelmiştik.

Gördüğüm kişiyi tanıyordum o benim ilk aşkımdı. Elimdekini ısrarla uzattım ve yanından uzaklaştım donduğum için gelen metroyu neredeyse kaçıracaktım. Ne hissediyordum hiç bilmiyorum ama dalıp gitmeme sebep olmuştu. Kulaklığımı takıp şarkıyı açtım metro kalabalıktı ama yer vardı oturmuştum. Şarkıya odaklanamamıştım bile ineceğim durağa gelmiştim fakat fark etmeyip duyduğum anonsla hızla indim metrodan ve söylenmeye başladım ne oluyor ya beni umursamıyor bile birde onunla konuşmamı bekliyor tam o sırada biriyle çarpışmamla sustum.

Bu oydu gülüyordu karşımda tanımadığını falan söylemeyeceksin değil mi? Dedi . Ne önemi var ki dedim. Ne hissetti bilmiyorum ama gözlerime uzun süre baktı benim içimde bir acı olmuştu ve kırgınlık kabullenemedim. Hızla yanında ayrıldım bir şey diyecekti ve ben arkamı dönüp gidince yarım kalmıştı fark etmiştim.

Kulaklığımı taktım şarkı "ah canım sevgilim" di çarpışınca çıkardığımda açık kalmıştı değiştirmedim . Eve yakındım neyseki eve girmek üzereydim. Kapının anahtarını aramaya başladım bulamıyordum. Nerdesin ya derken bulduğum gibi anahtarla kapıyı açtım ve yukarı çıktım kapıyı annem açmıştı. Ayaklarımı hissetmiyordum dinlenmek istiyorum diye düşünüyordum hızla elimi yüzümü yıkadım ve üstümü değiştirdim kendimi yatağa attım.

Yıllar sonra nerden çıkmıştı ben çoktan yokluğuna alışmaya başlamıştım bir anda karşıma geçip gülümsedi sanki hiç bir şey yapmamış gibi çok zor zamanlar geçirmiştim. Zar zor atlattığım şeyler onu görmemle gözümün önünden film şeridi gibi geçmişti. Kendimi hiç bu kadar garip hissetmemiştim. Gözlerim dolmuştu. Hızla göz yaşlarımı sildim ve kulaklığımı takıp bir şarkı açtım gözlerimi kapattım.

SAATLER SONRA...

Uyandığımda odam kapkaranlıktı saate baktığımda gece 11.37 olmuştu. Kalktım aç olduğum için bir şeyler yemek istedim yemeklerden ısıtıp yemeğimi yedim. Sonrasında bilgisayarımı açtım biraz dizi izlesem iyi olurdu uykum yoktu. O sırada yarı uykulu odama annem girince kulaklığımı çıkarıp anneme döndüm bir sorun olup olmadığını sordu bende herhangi bir sorun olmadığını sadece yorgun olduğumu söyledim. İnanmamıştı ama öyle gibi yaptı biliyordum.

Bir bölüm dizi izleyip tekrar yatağıma uzandım...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Bu bölüm biraz kısa oldu ilerleyen süreçte daha uzun yazacağım görüşmek üzere 🤍